ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ ΣΤΗ ΡΟΔΟ

Ακούμε για φαντάσματα και πολλές φορές γελάμε. Όμως  δεν είναι για γέλια η υπόθεση που θα σας διηγηθώ  είναι για κλάματα. Το νοσοκομείο της Ρόδου έχει γεμίσει από φαντάσματα. Θα με ρωτήσετε από που προέκυψε αυτό και εγώ θα σας απαντήσω αμέσως. Έχετε επισκεφτεί σίγουρα όλοι σας ένα νοσοκομείο που κάποτε έσφυζε από ζωή, έτσι; Τι γίνεται όμως όταν η ζωή έχει παρθεί βίαια από αυτό; Θα σας απαντήσω και πάλι πάνω σε αυτό το θέμα. Μια μέρα επισκέφτηκα το νοσοκομείο μας, που κάποτε ήταν ένα από τα καλύτερα στα Δωδεκάνησα και όχι μόνο.Είχε τόσο ησυχία που τρόμαξα λιγάκι. Ο ένας όροφος μου είπαν είχε καταργηθεί, τώρα για ποιο λόγο δεν ξέρω. Έκανα τον περίπατο μου ανέμελα και χάζευα. Το γνωρίζω απέξω και ανακατωτά, σπιθαμή προς σπιθαμή το νοσοκομείο αυτό.

Ξαφνικά, βλέπω μια ιπτάμενη σύριγγα να περνάει πάνω από το κεφάλι μου, σκύβω λίγο τρομαγμένη. Μα τι γίνεται εδώ, αναρωτιέμαι; Και να τα φάρμακα, οι γάζες, οι οροί, ακόμα και γιατρούς ιπτάμενους είδα. Κρύφτηκα σε μια γωνιά φοβισμένη, μια νοσοκόμα ασπρουλιάρα με είδε και γέλασε, δεν έχεις ακόμα εξοικειωθεί με τα φαντάσματα μου είπε, ε; Με τρόμαξε η εμφάνιση της, αλλά πιο πολύ όταν την είδα να εξατμίζεται σαν σύννεφο. Μα τι συμβαίνει; ακόμα να καταλάβω εγώ, τι γινόταν εδώ. Ένας γεραλέος κύριος, με ένα αναπηρικό καροτσάκι ήρθε και στάθηκε μπροστά μου. Τι έχεις κοπέλα μου; με ρώτησε και είσαι τόσο τρομαγμένη; Δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται εδώ κύριε, όλα είναι ιπτάμενα, εμφανίζονται και εξαφανίζονται στην στιγμή. Ο κύριος ευγενικός και τζέντλεμαν, δεν ήθελε να με τρομάξει θαρρώ.  Με πλησίασε και μου είπε, κοπέλα μου, εδώ κάποτε ήταν ένα νοσοκομείο που ερχόντουσαν οι άνθρωποι για να γιατρευτούν, τώρα όμως δυστυχώς άλλαξε και έγινε νεκροταφείο. Να, και εγώ ήρθα πριν ένα μήνα από τον  δικό σου τον κόσμο και ξαφνικά για ένα ορό βρέθηκα στον άλλο κόσμο. Δεν πολυκαταλάβαινα τι έλεγε ο κύριος αυτός. Μήπως είναι κανένας ψυχοπαθής; σκέφτηκα στην αρχή. Όμως σαν χάθηκε ξαφνικά, σαν όλα τα ιπτάμενα που έβλεπα, άρχισα να σκέφτομαι σοβαρότερα τι μπορεί να συμβαίνει. 

Αφού σκέφτηκα αρκετά, κατάλαβα ότι είχα να κάνω με ένα νοσοκομείο φάντασμα, που κάποιοι σκότωσαν και συνεχίζουν να σκοτώνουν ότι ζωή υπάρχει μέσα σε αυτό. Σαν το δικό μας νοσοκομείο, υπάρχουν πολλά στην Ελλάδα δυστυχώς, που τα τα τεμαχίζουν και αργά τα θανατώνουν. Πόσο απάνθρωποι είναι αυτοί οι πολιτικοί; που σκοτώνουν την υγειά και την κάνουν να μοιάζει με ένα φάντασμα; Το μόνο που μαρτυρά ότι κάποτε υπήρξαν τα νοσοκομεία, είναι τα φαντάσματα που ωρύονται μέσα σε αυτό. Η αγανάκτηση είναι μεγάλη, καθώς και η απελπισία ολόκληρου του νησιού μας. Πως άφησαν αβοήθητη έτσι την άλλοτε πανίσχυρη Ρόδο; μήπως θέλουν να της κόψουν τα φτερά; μήπως θέλουν να την ξεπουλήσουν; μήπως γενικά υπάρχει ένα σχέδιο αποδυνάμωσης και εξόντωσης της;

Εμείς όμως σαν γνήσιοι Ροδίτες δεν θα σας αφήσουμε έτσι, σας έχουμε αποδείξει στο παρελθόν ότι είμαστε μάχιμοι και πως πολεμάμε για τα δικαιώματα και τον τόπο μας. Δώστε μας πίσω την ζωή και τον ρυθμό μας, γιατί αλίμονο σας αν ξεσηκωθούμε.

Ροδίτης οργισμένος 

κράτος τελειωμένο

Με Τσαμπίκους μην τα βάζεις

μάχαιρα έδωσες; μάχαιρα θα   λάβεις.

Μύριαμ Κ. Ρόδος