ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Μεγάλη, ηρωική και ιστορική η σημερινή ημέρα που σημάδεψε την καρδία και την ψυχή του Έλληνα. Όλοι μας νιώθουμε περήφανοι με το τρανταχτό ΟΧΙ που είπε ο Ελληνικός λαός και πολέμησε ηρωικά για την πατρίδα και την ελευθερία του. Ξεφυλλίζω  κείμενα του πολέμου και της κατοχής, βλέπω διάφορα βίντεο και η καρδιά μου μαυρίζει. Ίσως είναι που βλέπω πόσο μεγάλη ομοιότητα έχει εκείνη η εποχή με την σημερινή.  Τηρουμένων των αναλογιών και της διαφοράς των εποχών πείνα σε αναλογία υπάρχει και σήμερα, τι και αν δεν έχουμε πόλεμο; Θύματα από  άστεγους να παγώνουν και να χάνουν την ζωή τους σαν τα σκυλιά δεν έχουμε; Πόσους ανθρώπους να ψάχνουν για λίγη τροφή και χορτάσουν την πείνα έχουμε; Σκέφτομαι τα παιδιά του σήμερα στα σχολειά και εκεί σαν είναι η ομοιότητα με τα παιδιά του πολέμου.  Λιποθυμίες από πείνα κατά την διάρκεια του μαθήματος, σπασμένα τζάμια και ακατάλληλες αίθουσες, γονείς που σταματάνε τα παιδιά γιατί δεν έχουν ρούχα και τρόφιμα να τα στείλουν σχολείο και τόσες άσχημες συγκυρίες που τα κάνουν να μην μπορούν να παρακολουθήσουν το μάθημα.

 Θύματα έχουμε και τώρα λοιπόν, αλλά από αυτοκτονίες γιατί δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα οι γονείς και ντρέπονται για την κατάντια τους, να μην έχουν να προσφέρουν τα υλικά αγαθά στα αγγελούδια τους. Τι κατοχή του χίλια εννιακόσια σαράντα μου λέτε; αφού στην σημερινή εποχή είναι χειρότερες οι συνθήκες διαβίωσης. 

Υπάρχει όμως μια διαφορά μεγάλη τους χτες με του σήμερα. Τότε γνωρίζαμε τον εχθρό και όλοι οι Έλληνες είχαν παραταχθεί μονοιασμένοι απέναντι του. Τώρα δεν ξέρουμε από που να προφυλαχτούμε και είμαστε ένα σκορποχώρι. Αυτό βέβαια είναι το πιο λυπηρό, να είμαστε σε χίλια κομμάτια (κόμματα) μοιρασμένοι. Να μην βλέπουμε ποιο είναι το καλό μας και να αφηνόμαστε χωρίς να πολεμάμε. Οι εχθροί μας περιτριγυρίζουν από παντού, μέσα και έξω και οι αρχηγοί μας, είναι εντελώς ανίκανοι να μας βοηθήσουν. 

Πριν λίγες μέρες μας προκάλεσε η Τουρκία χαράσσοντας περιοχή έρευνας και μέσα στα δικά μας χωρικά ύδατα, θεωρώντας τα διεθνή ύδατα, πράγμα που δεν ισχύει. Η κυβέρνηση κράτησε σιγή ιχθύος,  μάλλον η  Ελληνική αντρεία μας πετάχτηκε στα σκουπίδια μαζί με τους ήρωες μας. Τώρα πια λέμε ναι σε όλα ακόμα και στην εξαθλίωση του πολίτη και ολόκληρης της Ελλαδίτσας μας. Πως λοιπόν να μην μελαγχολώ και να μην συγκρίνω το χτες με το σήμερα, αφού είναι τόσο ίδιο. Η μόνη διαφορά μας είναι στους ήρωες γιατί τότε υπήρχαν πραγματικά παλληκάρια. Μακάρι να φτιάξουν όλα και να γυρίσουμε πίσω στην ανάπτυξη και στην ευμάρεια αλλά πάντα με δημοκρατικό τρόπο, γιατί όπως και να το κάνουμε η Δημοκρατία είναι ένα είδος ελευθερίας.

Θα σας βάλω και ένα κουίζ και όποιος θέλει ας απαντήσει.

:Βρείτε τις διαφορές της κατοχής του 1940 και της σημερινής κατοχικής κατάστασης; Ο ευρών αμοιφθήσεται.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΩΡΙΚΑ ΥΔΑΤΑ

Εδώ και μέρες διάβασα μια σοβαρή είδηση που πέρασε σαν υποβαθμισμένη και χωρίς σημασία είδηση. Κανείς υπεύθυνος δεν έδωσε την δέουσα προσοχή, σε ένα τόσο βαρυσήμαντο ζήτημα που θίγει την κυριότητα των νησιών μας. Εγώ όμως έρχομαι να σας το επισημάνω και να σας προτείνω να στρέψετε την προσοχή σας εδώ, γιατί κάτι πολύ ύποπτο φαίνεται να παίζεται εδώ. Καταρχάς τα χωρικά μας ύδατα τα βάφτισαν σε δημοσιεύματα υφαλοκρηπίδα, θέλοντας έτσι να μειώσουν την τεράστια σημασία του γεγονότος. Ο χάρτης που προκύπτει από την αναγγελία του τούρκικου σταθμού Σμύρνης ΝAVNTEX 664/13 είναι ο παρακάτω, σας τον παραθέτω για να καταλάβετε τι συμβαίνει.

Εδώ σαφώς κάτι γίνεται και η κυβέρνηση δεν έχει πάρει θέση, κρατάει μια περίεργη σιωπή που με βάζει σε σκέψεις για το τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Τα νησιά Καλόλιμνος, Κάλυμνος, Φαρμακονήσι και Αγαθονήσι αμφισβητούνται στην ουσία και κινδυνεύουμε να τα χάσουμε, αν η κυβέρνηση δεν αντιδράσει δυναμικά. Εδώ όμως χρειάζεται δυναμική παρουσία στον χώρο αυτό, να τους τρίξουν τα δόντια και όχι να τους χαϊδεύουν τα αυτιά δίνοντας τους θάρρος και στην ουσία να τους ανάβουν το πράσινο φως, για να προχωρήσουν και παρακάτω και να διεκδικήσουν και άλλα εδάφη  μας.

Νησιώτες μου ξυπνάτε εμάς η εκάστοτε κυβέρνηση μας θυμάται μόνο στις εκλογές και δεν ιδρώνει το αυτάκι της όταν κινδυνεύουμε. Θα αφήσουμε έτσι την τύχη μας στα όπως φαίνεται ανίκανα χέρια της κυβέρνησης; Αντιδράστε και φωνάξτε να σταματήσουν τους Τούρκους τώρα και ας κάνουμε ένα ηλεκτροσόκ στους κοιμωμένους κυβερνώντες  για να ξυπνήσουν.

Εεεεεε Αθήνα μας ακούς;; Γιατί σιωπάς; γιατί κωφεύεις; τι άλλο μας περιμένει; πες μας απαντησέ μας τώρα και πες μας την αλήθεια, τι συμβαίνει;

Για περισσότερα επισκεφθείτε το εν κρυπτώ

Μύριαμ Κ. Ρόδος

ΞΕΜΑΤΙΑΣΜΑ ΕΥΚΟΛΟ

Σήμερα θα σας μάθω να ξεματιάζετε τα αγαπημένα σας πρόσωπα και τις φίλες σας. Το μάτι το παραδέχεται ακόμα και η εκκλησία, είναι η βασκανία όπως την λένε. Κανονικά γίνεται από τον ιερέα, αλλά επειδή ξέρω ότι είναι δύσκολο να τρέχετε κάθε τρεις και λίγο στην εκκλησία θα σας πω εγώ πως να το κάνετε εσείς. 

Παίρνουμε ένα βαθύ πιάτο και βάζουμε νερό, σε ένα μικρό φλιτζανάκι ρίχνουμε λίγο λάδι καλό, όχι σπορέλαιο γιατί δεν θα φαίνεται καλά αν είναι μάτι, παίρνουμε και το αλάτι κοντά μας και αρχίζουμε.

Σταυρώνουμε το πιάτο με το νερό τρεις φορές και λέμε, Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά, έπειτα άλλες τρεις φορές λέμε, Άγιοι Ανάργυροι θαυματουργοί  μάγεψτε το κακό το μάτι, την γλωσσοφαγιά και τα αναθέματα από τον δούλο του Θεού ( και εδώ βάζουμε πάντα το όνομα του ατόμου που θέλουμε να ξεματιάσουμε). Γίνεται και αυτό τρεις φορές και πάμε πάλι από την αρχή την ίδια διαδικασία, δηλαδή Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά και συνεχίζουμε με την άλλη προσευχή των Αγίων Αναργύρων.

Πάντα σταυρώνουμε το πιάτο και αυτή η διαδικασία πρέπει να γίνει εναλλάξ εννιά φορές από την κάθε προσευχή. Αφού τελειώσουμε την διαδικασία της προσευχής, βουτάμε το μικρό δαχτυλάκι μας στο λάδι και το ρίχνουμε μέσα στο νερό, πρέπει να ρίξουμε εννιά σταγόνες. Αν το άτομο είναι ματιασμένο το λάδι θα ανοίξει και θα χαθεί μέσα στο νερό. Αν πάλι έχει γλωσσοφαγιά η σταγόνα που θα ρίξετε μέσα, θα σκάσει και θα πολλαπλασιαστεί. Λένε πως αν μια σταγόνα γίνει δυο και τρεις τόσα είναι τα άτομα που μίλησαν για σένα και σε γλωσσόφαγαν.

Αφού τελειώσουμε και με αυτή την διαδικασία, παίρνουμε το αλάτι και το ρίχνουμε στις τέσσερις μεριές του πιάτου σταυρώνουμε δηλαδή με το αλάτι και μετράμε κάθε φορά που ρίχνουμε ανά πέντε. Δηλαδή πέντε, δέκα,  δεκαπέντε, είκοσι, εικοσιπέντε,  τριάντα, τριάντα πέντε, σαράντα και σταματάμε.

Βάζουμε το άτομο να πιάσει με το δάχτυλό του το νερό από το πιάτο και να το βάλει στο στόμα του τρεις φορές και εμείς λέμε ταυτόχρονα, φάτο να μην σε φάνε, τρεις φορές και σταματάμε. Και τελευταία βουτάμε το χέρια μας εμείς στο νερό και ραντίζουμε το ματιασμένο άτομο μετρώντας πάλι ανά πέντε μέχρι τα σαράντα. Έπειτα παίρνουμε το πιάτο και βγαίνουμε έξω να το ρίξουμε, πρέπει να βρούμε έναν δρόμο τρίστρατο ή σταυροδρόμι και να το πετάξουμε. Εδώ τελείωσε το ξεμάτιασμα και ελπίζω να το καταλάβατε όλοι. Εμένα μου το έμαθε μια γιαγιά από την μικρά Ασία, φίλη αγαπημένη της γιαγιάς μου. Από τότε ξεματιάζω όποιον έχει ανάγκη από βοήθεια και υποψιάζεται πως είναι μάτι.

Υπόψιν λεφτά δεν παίρνουμε ποτέ από μάτι, γιατί πρώτον είναι μεγάλη γρουσουζιά και  δεύτερον μεγάλη γαϊδουριά να θέλει να εκμεταλλευτεί κάποιος το ξεμάτιασμα. Σας το έγραψα να το χρησιμοποιήσετε μόνο για να βοηθάτε ανθρώπους.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

ΣΟΚ!!!!ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΕΦΑΓΕ ΞΥΛΟ Η ΒΙΚΥ ΣΤΑΜΑΤΗ

Κόντευε δώδεκα το μεσημέρι και η μαντάμ σουσού  Βίκυ  Σταμάτη, κάθεται κουβαριασμένη στο κρεβάτι της, αφού το έχει μουσκέψει από το μπεταντίν και το οινόπνευμα. Απέναντι της, κάθονται τρεις τσιγγάνες που μιλούσαν ακατάπαυστα, χωρίς να βάζουν γλώσσα μέσα. Η Βίκυ, τις κοιτούσε με βλέμμα απαξιωτικό και γυρνούσε αλλού το πρόσωπο της, για να μην τις βλέπει. Όμως άκουγε την συνομιλία τους και ενστικτωδώς κάποιες φορές, γυρνούσε προς το μέρος τους. Μια τσιγγάνα που την παρατηρούσε μέρες τώρα, την πλησίασε και της λέει, θέλεις να βγεις αθώα από το δικαστήριο ομορφούλα μου; Εκείνη κολακεύτηκε με το κομπλιμέντο, αλλά  ήθελε και διακαώς να φύγει από εκεί μέσα. Παραμέρισε λοιπόν την αηδία και την αποστροφή της προς τις γυναικούλες αυτές και της είπε, ναι και βέβαια θέλω, ξέρεις εσύ τον τρόπο μήπως; Η τσιγγάνα πηγαίνει τώρα δίπλα της και με βλέμμα πονηρό και όλο σπιρτάδα της λέει, δώσε μου το χέρι σου να σε πω την μοίρα σου και το ριζικό σου. Η Βίκυ δίστασε στην αρχή να το δώσει καθότι άπλυτες και με χιλιάδες μικρόβια από την βρωμιά θα ήταν, μα ας όψεται η ανάγκη της να φύγει από εκεί μέσα. Άπλωσε λοιπόν το χέρι της και αφέθηκε να ακούσει την μοίρα της, από την βρώμικη τσιγγάνα. Εσύ ομορφούλα μου είσαι μαγεμένη, κάποια που σε ζηλεύει σου έχει κάνει μάγια. Αλλά πρόσεξε, συνέχισε να λέει η τσιγγάνα,  αν δεν τα λύσεις και θα μείνεις μέσα πολλά χρόνια, αλλά και κινδυνεύεις να πεθάνεις, γιατί είναι θανατικά τα μάγια που σου έκαναν.

Η Σταμάτη τώρα έδειχνε να είναι τρομαγμένη και άβουλη, μπροστά στο κακό μαντάτο που της είπε η τσιγγάνα. Έμεινε για λίγο αποσβολωμένη, ξεροκατάπιε νευρικά το σάλιο της και είπε, υπάρχει κανένας τρόπος να λυθούν και να γλιτώσω από όλα αυτά; Τότε έρχεται δίπλα της η γηραιότερη τσιγγάνα, επίσης μάτι διαβολικό που άστραφτε και βροντούσε, λες και ήταν έτοιμα να εκτοξευτούν κατά πάνω της. Εγώ κοπέλα μου λύνω κάθε λογής μάγια, ακόμα και αυτά που είναι δύσκολα και θανατικά, σαν αυτά που σου έκαναν. Και τι χρειάζεται να κάνω για να λυθούν, μπορείς να με βοηθήσεις; Τότε έρχεται η τρίτη τσιγγάνα και βγάζει ένα μπουκαλάκι που είχε κρύψει στον κόρφο της. Να αυτό είναι το μαγικό ποτό που λύνει κάθε λογής μάγια, όμως χρειάζεται πολλές μέρες διάβασμα και ξενύχτι για να στα λύσουμε και όπως καταλαβαίνεις, πρέπει να μας πληρώσεις για τις υπηρεσίες μας.

Η Βίκυ δεν σκέφτηκε λεπτό τα χρήματα, είχε τόσα πολλά αποθηκευμένα που είχαν να φάνε και οι κότες, όπως λέει και μια παροιμία. Θα σας πληρώσω όσα θέλετε, αρχίστε να διαβάζετε για να τα διώξετε μακριά μου. Πέσε πρώτα τον παρά κυρά μου και αρχίζουμε αμέσως την δουλειά. Η Βίκυ με κάποιον τρόπο στα μουλωχτά, έβρισκε χρήματα που της φέρνανε στα επισκεπτήρια και πλήρωνε αδρά τις τσιγγάνες. Πλήρωνε, πλήρωνε και τελειωμό δεν είχαν τα διαβάσματα και τα ξόρκια, μέχρι τις πανάκριβες κρέμες προσώπου που είχε φυλαγμένες, τις βούτηξαν οι άθλιες τσιγγάνες. Μια μέρα πριν την δίκη, επιτέλους τελείωσαν τα ξόρκια και η μεγαλύτερη την πλησίασε και την ράντισε με ένα υγρό, που βρωμούσε απαίσια. Τι νερό είναι αυτό; τους ρώτησε, γιατί βρωμοκοπάει απαίσια. Αααα μην μιλάς έτσι και  δεν λυθούν τα μάγια, της είπε αυστηρά η γριά τσιγγάνα. Ξέρεις κοπέλα μου για να βρούμε αυτό το μαγικό υγρό πόσο κόπο κάναμε; Είναι σπέρμα φιδιού, νερό που ήπιαν δυο σκύλοι, τα ούρα από δυο σκανζόχοιρους και το πιο δύσκολο από όλα ήταν το σπέρμα περιστεριού, μήνες κυνηγούσαμε το περιστέρι και περιμέναμε πως και πως να ζευγαρώσει, για πάρουμε το σπέρμα του. Η Βίκυ ζαλίστηκε και άρχισε να κάνει εμετό από την αηδία. Αλλά τι να κάνει; θα υπέμενε σιωπηλά και αυτό το βασανιστήριο. Θα έκανε τα πάντα για να γλυτώσει την φυλακή και να βγει ελεύθερη πια έξω, στην σπιταρόνα και τις ανέσεις της.

Έτσι λοιπόν ραντισμένη με το μαγικό υγρό, παρουσιάστηκε στο δικαστήριο, πεπεισμένη πως θα έβγαινε αθώα. Σε όλη την διάρκεια της δίκης, ξυνόταν και γέμισε το (βελουδένιο) δέρμα της, κοκκινίλες και σπυράκια.  Αλλά αυτή εκεί, βράχος να περιμένει καρτερικά, την απελευθέρωση της. Όταν έφτασε η ώρα της καταδικαστικής απόφασης εκείνη λύγισε και έπεσε λιπόθυμη,  στο έδρανο του δικαστηρίου. Δεν περίμενε με τίποτα να καταδικαστεί, της το είχαν υποσχεθεί, οι τσιγγάνες συγκρατούμενες της. Όταν συνήλθε, ήταν οργισμένη και ζήτησε να κάνει μπάνιο.  Επίσης ζήτησε και μια νταμιτζάνα οινόπνευμα, αλλά κανείς δεν την άκουσε. Την πήραν έτσι όπως ήταν στο κελί της. Η Σταμάτη, μόλις είδε τις τσιγγάνες, εξοργίστηκε και άρχισε να βρίζει. Απατεώνισσες μου φάγατε τόσα λεφτά, με γεμίσατε μικρόβια και το αποτέλεσμα ποιο ήταν; να καταδικαστώ. Τότε την πλησιάζει απειλητικά η γριά τσιγγάνα και της λέει, ρε αχάριστη μπαλαμό, πόσα χρόνια έφαγες; αυτά είναι τα ευχαριστώ για το καλό που σου κάναμε; Ξέρεις ότι έπρεπε να πας ισόβια, για την κατάχρηση και την ληστεία στους Έλληνες που κάνατε; Εσύ θα πεις εμάς απατεώνισσες και κλέφτρες, με τόσο φαγοπότι που κάνατε εις βάρος μας τόσα χρόνια; Και εκεί την πιάνει από τα μαλλιά και την ρίχνει κάτω, έρχονται και οι άλλες δυο και  που σε πονά και που σε αφήνει.

Η Βίκυ, έχασε τις αισθήσεις της από το πολύ ξύλο.  Όταν συνήλθε κάπως, άρχισε να βγάζει περίεργες κραυγές. Ο φρουρός που άκουσε τις φωνές,  έτρεξε να δει τι συμβαίνει. Εκείνη άρχισε να λέει ασυναρτησίες και ακαταλαβίστικα  λόγια και έτσι οδηγήθηκε στο ψυχιατρείο της φυλακής. Κανείς δεν έμαθε, αν ήταν ένα κόλπο για να γλυτώσει από τις τσιγγάνες ή αν πραγματικά έπαθε νευρικό κλονισμό, από το σοκ που πήρε. Ένα είναι σίγουρο όμως, πως πήρε το μάθημα της. Αν κάποιος είναι απατεώνας ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να αποκαλεί κάποιον άλλον έτσι, για μικρότερα αδίκηματα. Αυτά κυρία Σταμάτη μας και σου εύχομαι καλή διαμονή, στην καινούρια πτέρυγα σου.

Μύριαμ Κ. Ρόδος