Στο μυαλό μου έχω πλάσει έναν παράδεισο. Δεν ξέρω αν υπάρχει πραγματικός και πως είναι, αλλά εγώ τον δικό μου παράδεισο τον έχω φτιάξει πολύ όμορφο. Ο παράδεισος μου είναι ένα απέραντο λιβάδι, χωρίς φωνές και κραυγές απελπισίας. Παντού ακούς τιτιβίσματα από τα πολύχρωμα πουλιά, που κάθονται πάνω στα κλαριά και τραγουδούν τόσο αρμονικά. Οι μυρωδιές από τα λουλούδια, είναι διάχυτες παντού. Την ημέρα κυριαρχεί η μυρωδιά από τις ανθισμένες γαριφαλιές και του όμορφου γιασεμιού. Όταν σουρουπώνει πάλι μια έντονη βαριά μυρωδιά από νυχτολούλουδα μου σπάει την μύτη. Κλείνω τα μάτια και μπαίνω μέσα στο λιβάδι. Παντού χαμόγελα, δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος στεναχωρημένος, αρρώστια πουθενά, είναι άγνωστη στον δικό μου παράδεισο. Η θλίψη εκεί δεν υπάρχει. Γιατί κανείς δεν φεύγει πουθενά, είναι όλοι κοντά στους αγαπημένους του ανθρώπους. Εκεί μέσα είναι και τα δικά μου χαμένα πρόσωπα και μου χαμογελούν συνέχεια ευτυχισμένα. Στιγμές, στιγμές, θαρρώ και ακούω μια γνώριμη μελωδία, είναι ο ήχος από την κιθάρα του πατέρα μου. Μου άρεσε τόσο πολύ να τον ακούω και έτσι τον έχω βάλει στην ορχήστρα του λιβαδιού μου.
Ο ήλιος είναι τόσο λαμπερός μα δεν καίει, μας στέλνει τις ακτίνες του μόνο να μας χαϊδέψει και να μας ζεστάνει την καρδιά και το κορμί μας. Τα ρυάκια τρέχουν και πάνω στα καθάρια και γάργαρα νερά, οι ζαβολιάρες ακτίνες του ήλιου, γελούν με λαμπυρίσματα. Μοιάζει με ψευδαίσθηση η τόσο ομορφιά εκεί μέσα, αλλά δεν είναι. Γιατί τον έχω ζυμώσει στην καρδιά και στο μυαλό μου και τον έκανα υπαρκτό μόνο για μένα. Να και τα ελαφάκια, τρέχουν χοροπηδώντας ανέμελα, δεν φοβούνται τους ανθρώπους, γιατί δεν τους κάνουν πια κακό. Μα ούτε και τα άγρια ζώα πια υπάρχουν, έχουν γίνει ήμερα και παίζουν με τους ανθρώπους. Όλοι εκεί μέσα έχουν σύνεση και γνώση, παντού υπάρχει η αγάπη και αυτό είναι το μυστικό του παραδείσου μου. Όταν αρχίζει να βρέχει, για να δροσίσει και να ποτίσει τα δέντρα και την γη, οι άνθρωποι κάθονται κάτω από τις φυλλωσιές των δέντρων. Ένα παράξενο πράγμα, τα δέντρα κάνουν τόσο πυκνό το φύλλωμα των κλαδιών τους, που σταγόνα δεν πάει πάνω στους ανθρώπους, είναι σαν να θέλει να τους προστατέψει. Το νερό, το πίνει όλο η γη, για να ξεδιψάσει και να μας δώσει την όμορφη πράσινη βλάστηση του. Το βράδυ μαζεύονται άνθρωποι και ζωάκια, γύρω από μια μεγάλη φωτιά, που καίει, μόνο για να ζεστάνει και να φωτίσει το μέρος. Όλοι κάθονται τριγύρω και σιγοτραγουδούν, κοιτάζοντας τα αστέρια που λαμποκοπούν και τρεμοσβήνουν ρυθμικά.
Έτσι φαντάζομαι και έτσι είναι ο δικός μου παράδεισος, που τον έχω πλάσει για να πηγαίνω εκεί όταν θέλω να ξεφύγω μια άσχημη κατάσταση. Χωρίς όνειρα και ελπίδα ο άνθρωπος δεν ζει και χρειάζεται να βάλουμε όνειρα ελπιδοφόρα, με εικόνες και χρώματα που μας αρέσουν. Φτιάξτε και εσείς τον δικό σας παράδεισο και κάθε φορά που θα βρισκόσαστε σε ένα άσχημο γεγονός, πηγαίνετε εκεί. Όμως μην μένετε πολύ, γυρίστε πίσω να προσπαθήσουμε όλοι μαζί εδώ, για να κάνουμε τον κόσμο όλο, ένα πραγματικό παράδεισο. Μαζί αν το δουλέψουμε, ίσως να μπορέσουν κάποια μέρα οι άνθρωποι, να βρουν αυτό που ονειρευόμαστε εμείς τώρα, έναν πραγματικό παράδεισο.
Μύριαμ Κ. Ρόδος
4 σχόλια:
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΚΑΙ ΞΕΡΕΙΣ ΠΙΟΣ ΕΙΜΑΙ...........ΝΑΙ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ,ΑΠΛΑ ΠΙΣΤΕΨΕ ΤΟ!!!!!!!! ΣΠΙΘΑ
Ευχαριστώ πάρα πολύ και βέβαια σε γνώρισα, είσαι ένα αγαπημένο φιλαράκι μου.!!!!!!!
Mύριαμ γλυκιά μου ,μ'έχεις ενθουσιάσε! Κάπως έτσι τον ονειρεύομαι και εγώ τον παράδεισο! Ο δικός σου πατέρας έπαιζε κιθάρα, ο δικός μου βιολί και ελπίζω να γνωριστούν και να κάνουν ορχήστρα.Κράτησε όμως το όνειρο ,είναι νωρίς για σένα,να το έχεις στην καρδιά σου αλλά να σκέπτεσαι τον εδώ παράδεισο ,όλοι μαζί ,να βάλουμε έναλιθαράκι και χρώματα στη ζωή μας και να νιώθουμε αγάπη! Έχεις γερή πένα και φρόντισε να γράφεις όσο πιο πολύ μπορείς ! Λυπάμαι που δεν ξέρω να σου βάλω καρδούλα!
Ευχαριστώ πάρα πολύ κ.Αγαθή μου να είσαι πάντα καλά. Ναι τον παράδεισο τον έχω μόνο σαν ένα μέρος να ξεφεύγω μα πάντα γυρνώ πίσω στον κόσμο, δεν μένω πολύ.
Δημοσίευση σχολίου