ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΧΘΡΟΣ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ

Ο εγωισμός είναι το κυρίαρχο στοιχείο της εποχής μας. Είναι αυτό που συμβάλει στην αλλοτρίωση των ανθρώπων. Οι άνθρωποι δίχως να το καταλάβουν έχουν φτιάξει ένα τείχος που υψώνεται μέρα με την μέρα και γίνεται ψηλότερος. Εκεί μέσα έχουν κλείσει τα συναισθήματα και λειτουργούν στην καθημερινότητά τους χωρίς αυτά. Ο φράχτης οικοδομήθηκε σιγά σίγα με υλικά όπως αυτά της αλαζονείας, της μικρότητας, της μνησικακίας, της ζηλοφθονίας και την ανάπτυξη του εγώ. Υπάρχει μεγάλη αύξηση σε ψυχολογικά νοσήματα, όπως το άγχος  και το στρες. Τι φταίει άραγε για αυτό;    Έχουμε ποτέ καθίσει να το σκεφτούμε σε βάθος;

Παλιότερα οι άνθρωποι ζούσαν πολύ πιο φτωχικά από εμάς και σε πιο δύσκολες καταστάσεις και όμως ήταν πιο χαρούμενοι και ξέγνοιαστοι από ότι τώρα εμείς. Ήταν όλοι αγαπημένοι και κυριαρχούσε η γειτονιά με τους γείτονες να πίνουν μαζί το καφεδάκι τους και να αναλύουν τα προβλήματά τους. Έκαναν αυτό που κάνουν σήμερα οι ψυχολόγοι την ψυχανάλυση μέσα από την κουβέντα. Τώρα και να έχουν πρόβλημα προσπαθούν να πείσουν τον άλλο ότι όλα είναι όμορφα και ανθηρά, κυριαρχεί και εδώ ο εγωισμός.  Ο φόβος της αποτυχίας πάντα συντροφεύει τον σημερινό άνθρωπο και αυτό είναι που τον αποτρέπει  να κάνει τα  βήματα που πρέπει.   Η τόλμη όμως πρέπει να υπάρχει και πρέπει να δοκιμάζουμε και ας αποτύχουμε, δεν θα έχουμε να χάσουμε κάτι, τουλάχιστον θα ξέρουμε ότι προσπαθήσαμε. Η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς, ας το εφαρμόσουμε.

Η έκφραση των συναισθημάτων έχει αρχίσει να χάνεται.  Η αγκαλιά σαν ένδειξη αγάπης προς τον συνάνθρωπο έχει εξαφανιστεί. Την θέση της αγκαλιάς  την έχει πάρει τώρα η ψυχρή χειραψία. Το χαμόγελο που άλλοτε δινόταν με τόση άνεση και ευκολία τώρα έχει παγώσει και την θέση του έχει πάρει ο σαρκασμός και το ψεύτικο χαμόγελο. Η μοναξιά είναι τώρα πια ο μόνιμος σύντροφος του ανθρώπου. Και μετά αναρωτιούνται γιατί οι άνθρωποι αυτοκτονούν.   Όταν κλείνεται κανείς στον εαυτό του και δεν μοιράζεται τα προβλήματα και τις ανησυχίες του, βρίσκεται σε ένα αδιέξοδο. Τότε μοιραία τα βήματα του τον οδηγούν  στην απόγνωση. Αν εκείνη την στιγμή δεν βρεθεί κάποιος να του  απλώσει  το χέρι, στην κατάσταση που βρίσκεται, μπορεί άνετα και αβίαστα να κάνει κακό στον εαυτό του.

Κοιτάξτε τώρα και αυτό που συμβαίνει με το πολιτικό σκηνικό της χώρας μας, είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα για τον εγωισμό του ανθρώπου. Όλοι προσπαθούν να επιβάλλουν τις απόψεις τους μέσα από καυγάδες και ύβρεις. Κανείς δεν κάθεται να συζητήσει και να ψάξουν να βρουν μια λύση μέσα από έναν διάλογο. Τα επιχειρήματα τους είναι να ψάξουν να βρουν τα μεγάλα ή μικρά λάθη των πολιτικών και πάνω εκεί μόνο συζητούν. Αυτά όμως είναι γνωστά τα ξέρουμε. Το ζητούμενο είναι να δούμε ποιος είναι ικανός να μας κυβερνήσει. Εκεί πάνω έπρεπε να δουλέψουμε  και να βρούμε τον λιγότερο επικίνδυνο και ικανότερο να αναλάβει τα ηνία.  Να συνεννοηθούμε όλοι και να πράξουμε με κοινό σκοπό, για  την καλυτέρευση της  ποιότητας της ζωής μας. Αλλά το σπουδαιότερο την διάσωση της πατρίδας μας.

Αφήστε στην άκρη τον εγωισμό και ελάτε να πετάξουμε το τείχος που κρατάει δέσμια τα συναισθήματα μας και μέσα από αυτά και εμάς.  Ελάτε να ενωθούμε και να ξαναβρούμε όλα αυτά που ξεχάσαμε και θυσιάσαμε με τον εγωισμό μας. Κλάψτε, γελάστε, πονέστε, χαρείτε, νιώσετε, και μέσα από τα ανθρώπινα καθημερινά προβλήματα ή χαρές ζήστε. Συναίσθημα =Ζωή μην το ξεχάσετε ποτέ αυτό.

Μύριαμ Κ. Ρόδος