Η ΜΑΝΑ

Μάνα, λέξη μελωδία, που σε πλημυρίζει τρυφερότητα και λατρεία. Είναι η πρώτη επαφή μας με τον κόσμο, ο δρόμος που μας οδηγεί στην ζωή είναι μοναδικός  για  τον κάθε ένα μας.  Το μονοπάτι που μας προσφέρει την έξοδο στον κόσμο,  είναι βουβό αλλά όλο ασφάλεια και για εννιά μήνες μας κρατάει και μας δίνει εφόδια για να σχηματιστούμε και να τελειοποιηθούμε. Ο καταπληκτικός αυτός ξενώνας  λέγεται μήτρα. Σαν γεννηθούμε μας φροντίζει με αγάπη και καλοσύνη και μας προφυλάσσει από κάθε κακό, αν περνάει από το χέρι της. Όταν απειλείται η ζωή του παιδιού της η μάνα γίνεται λεαίνα και είναι έτοιμη να κατασπαράξει κάθε απειλή. Γίνεται ασπίδα σε κάθε κακό και είναι έτοιμη να φάει εκείνη το βόλι για να σωθεί το σπλάχνο της. Έχουν γραφτεί τόσα πολλά που περιγράφουν τον δεσμό και την αγάπη μιας μάνας με το παιδί της. Το μητρικό ένστικτο υπάρχει έντονο ακόμα και σε πολλά είδη ζώων και είναι αξιοθαύμαστο και συγκινητικό. 

Διάβασα πολλές ιστορίες με πρωταγωνίστρια την μάνα που με συγκλόνισαν. Πρόσφατα μια   μάνα  μέσα στα συντρίμμια ενός μεγάλου σεισμού έβαλε ασπίδα το κορμί της και πέθανε μόνο εκείνη. Το μωράκι της βρισκόταν ζωντανό κάτω από το άψυχο σώμα της. Ήταν μια συγκλονιστική απόδειξη της μητρικής αγάπης. Μια  άλλη ιστορία που με έκανε να θαυμάσω το μεγαλείο της μάνας ήταν  πάλι με έναν σεισμό. Σε κάποιο μέρος είχε γίνει ένας καταστροφικός σεισμός και μέσα στα ερείπια είχε εγκλωβιστεί μια μάνα με τα δυο παιδιά της. Άργησαν να τους βρουν και η μάνα είδε να κινδυνεύουν τα παιδιά της και  να αργοπεθαίνουν από την πείνα και την δίψα. Τότε στην προσπάθεια να τα σώσει έκοβε τα δάχτυλα της με κάτι αιχμηρό και έδινε στα παιδιά της να πίνουν το αίμα της, με αυτό τον τρόπο όσο και να μας φαίνεται απίστευτο  έσωσε τα παιδιά της. Ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να συλλάβει πόσο μεγάλη θυσία και τι πράγματα μπορεί να κάνει μια μάνα, στον αγώνα της πάνω.

Να μην ξεχνάμε την ημέρα αυτή να επισκεπτόμαστε την μητέρα μας. Μερικοί  άνθρωποι δυστυχώς μεγαλώνοντας την απομακρύνουν και την ξεχνούν.  Πάρα πολλές φορές μια μάνα καταλήγει σε ένα ψυχρό οίκο ευγηρίας να αργοπεθαίνει μόνη.  Είναι κρίμα και απάνθρωπο να έχουν τέτοια κατάληξη αυτές που τόσα θυσίασαν για μας. Μόνο όταν πεθάνει καταλαβαίνουν πόσο σπουδαία ήταν για αυτούς μα τότε είναι αργά πια.

Επίσης να θυμάστε ότι σήμερα γιορτάζει η μάνα όλων μας η πατρίδα Ελλάδα που μας ενώνει αδέλφια. Ας της δείξουμε πόσο την αγαπάμε και πως δεν θέλουμε κανείς να την σκοτώσει. Αν χάσουμε την μάνα αυτή πολύ γρήγορα θα χάσουμε και την ταυτότητα μας, γλώσσα, θρησκεία ήθη και έθιμα. Χρόνια πολλά μανούλα Ελλάδα και σε σένα και σου ευχόμαστε ότι το καλύτερο στις δύσκολες αυτές στιγμές που περνάς.

Χρόνια πολλά και στην δική μου μανούλα.  Μαμά σ΄αγαπώ.


Μύριαμ Κ. Ρόδος