Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

ΤO ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ

Σήμερα παιδιά μου στο μάθημα της έκθεσης θα σας βάλω να γράψετε ένα γράμμα στον Άγιο Βασίλη, είπε η κυρία Μαρία στους μαθητές της. Κυρία θα στείλεις τα γράμματα μας στον Άγιο Βασίλη εσύ; ρώτησε ο μικρός Γιωργάκης. Ναι Γιωργάκη το σχολείο μας θα αναλάβει φέτος να στείλει τα γράμματα σας στον Άγιο Βασίλη. Είπε χαμογελώντας γεμάτη αγάπη και καλοσύνη η δασκάλα τους. Τα παιδιά ήταν στην δευτέρα δημοτικού και θα δυσκολευόντουσαν να γράψουν ένα γράμμα, αλλά η δασκάλα τους είπε ότι θα τους δώσει χρόνο   δυο ώρες  να το τελειώσουν. Παιδιά σκεφτείτε μόνο καλά τι θα ζητήσετε εντάξει; δείτε τι δεν έχετε και τι χρειάζεστε και ζητήστε απλά να σας το φέρει. Τα παιδιά όλο χαρά στρώθηκαν στο γράψιμο.

Ο Κωστάκης όμως καθόταν σκεφτικός πολύ ώρα, σαν να είχε δίλημμα για το δώρο που ήθελε να ζητήσει. Η δασκάλα το πρόσεξε αυτό και πήγε κοντά του. Γιατί Κωστάκη δεν ξεκίνησες να γράφεις ακόμα; δεν θα προλάβεις παιδί μου, ξεκίνα. Να, σκέφτομαι τι να ζητήσω, γιατί είναι πολλά που έχω στο μυαλό μου. Να σκεφτείς ποιο είναι το πιο σημαντικό δώρο που θέλεις να σου φέρει και αυτό να ζητήσεις, είπε η δασκάλα θέλοντας να τον βοηθήσει. Το παιδί τότε ξεκίνησε να γράφει, τα άλλα παιδιά τελείωσαν έμεινε μόνο ο Κωστάκης να γράφει. Είχε ιδρώσει παρόλο που έκανε κρύο, φαινόταν αγχωμένος για το δώρο που ζητούσε. Ήταν το μόνο παιδί που έγραψε μια κόλλα γεμάτη. Τέλειωσε και το έβαλε στον φάκελο όπως τους είπε η δασκάλα. Μετά το έβαλε στο κουτί που θα έστελναν για τον Άγιο Βασίλη και βγήκε έξω. Όταν χτύπησε το κουδούνι και τα παιδιά σχόλασαν, η δασκάλα πήρε το κουτί με τα γράμματα στο σπίτι για να τα μελετήσει. Φέτος, λόγω οικονομικής κρίσης, ο Άγιος Βασίλης δεν θα μπορούσε να έρθει σε πολλά σπίτια. Για αυτό τον λόγο, ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων μαζί με το σωματείο των δασκάλων, ανέλαβαν να κάνουν εκείνοι την δουλειά του Άγιου Βασίλη.  Να μοιράσουν τα δώρα που θα τους έφερνε εκείνος στο σχολείο.

Η δασκάλα το βράδυ έκανε ένα ζεστό τσάι και έβαλε όλα τα γράμματα των παιδιών στο τραπέζι. Κοντά της είχε ένα μπλοκάκι και εκεί σημείωνε το όνομα του κάθε μαθητή της και δίπλα το δώρο που ζητούσε.  Έπρεπε να τελείωνε σήμερα την νύχτα οπωσδήποτε, γιατί πρωί πρωί ήθελε να τα παραδώσει στον σύλλογο. Κόντευε να τελειώσει με τα γράμματα των παιδιών και άρχιζε να νυστάζει. Τράβηξε μια γερή ρουφηξιά από το τσάι κάνοντας θόρυβο, σαν να ήθελε με αυτή την κίνηση να ξυπνήσει και να μην την πάρει ο ύπνος. Τα βλέφαρά της βάραιναν, ώσπου έπιασε το γράμμα του Κωστάκη,  της έφυγε αμέσως ο ύπνος και το αίμα της πάγωσε με αυτά που διάβαζε. 

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη, ξέρω ότι πάλι άδικα θα σε περιμένω, έχεις τρία χρόνια να μου φέρεις δώρο. Δεν ξέρω τι έχω κάνει και είσαι θυμωμένος μαζί μου, αλλά σε παρακαλώ φέτος μην με ξεχάσεις, το δώρο που θα σου ζητήσω είναι πολύ σημαντικό για εμάς. Ξέρω ότι εσύ φέρνεις μόνο παιχνίδια στα παιδιά και σε αυτά τα παιδιά που δεν φέρνεις τίποτα  τους δίνεις την αγάπη σου, έτσι μου είπε η μαμά μου. Θέλω να σε παρακαλέσω λοιπόν, αντί για δώρο να φέρεις κάτι πολύτιμο στον μπαμπά μου, γιατί χωρίς αυτό είμαστε όλοι δυστυχισμένοι. Ο μπαμπάς μου χρειάζεται ένα νεφρό, δεν μπορεί να δουλέψει και περνάμε άσχημα στο σπίτι. Αλλά δεν είναι μόνο ότι μας λείπουν πράγματα και φαγητά, όπως  το γάλα μου που έχω τόσο καιρό να πιω, αυτό δεν με νοιάζει η μαμά μου κάνει τσάι και χορταίνει η κοιλίτσα μου. Όμως ο μπαμπάς υποφέρει και η μαμά κλαίει κρυφά. Πηγαίνουν συχνά στο νοσοκομείο και του βάζουν ένα μηχάνημα, το είδα τις προάλλες που με πήρε μαζί η μαμά. Ο γιατρός είπε στην μαμά μου, ότι περιμένουν να βρουν κάποιον για να δώσει το νεφρό του, αλλά δεν του έδωσε κανείς ακόμα και μάλλον θα περιμένει πολύ καιρό να του δώσουν. Σκέψου όμως Άγιε Βασίλη μου πως τα μακαρόνια μας τελειώνουν και αυτά και μετά τι θα τρώμε; Την περασμένη εβδομάδα κάποιος ήθελε να μας κόψει το ρεύμα και η μαμά έκλαιγε και τον παρακαλούσε, γιατί ο πατέρας μου θέλει ζεστασιά που είναι άρρωστος. Γιαυτό σου λέω, το καλύτερο δώρο θα είναι αυτό να μου φέρεις. Εσύ πας σε τόσες χώρες για να μοιράσεις τα δώρα να θυμηθείς και σε κάθε χώρα και να ρωτάς που μπορείς να βρεις ένα νεφρό. Μετά δεν θέλω να μου ξαναφέρεις ποτέ δώρο, θα πιάσει δουλειά ο πατέρας μου και θα μου αγοράζει αυτός. Γεια σου αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη  και να ξέρεις φέτος θα σε περιμένω με πολύ αγωνία.

Με πλημμυρισμένα τα μάτια η δασκάλα άφησε κάτω το γράμμα, η συγκίνηση που την κυρίευσε  ήταν μεγάλη. Βέβαια είχε καταλάβει ότι η οικογένεια του παιδιού είχε κάποιο οικονομικό πρόβλημα, αλλά δεν γνώριζε τίποτα παραπάνω. Ο Κωστάκης ήταν ένα πολύ περήφανο παιδί, στα διαλείμματα όταν οι συμμαθητές του έτρωγαν εκείνος έκανε ότι έγραφε ή έπαιζε για να μην καταλάβουν τα άλλα παιδιά ότι πεινούσε. Ήταν όμως χλωμό και αδυνατούσε πολλές φορές να συγκεντρωθεί στο μάθημα. Η κυρία Μαρία μάλιστα είχε φωνάξει την μητέρα του να έρθει σχολείο, αλλά εκείνη δεν ερχόταν. Ίσως από αξιοπρέπεια, γιατί θα κατάλαβε τι την ήθελε  και ντρεπόταν για την κατάσταση της. Το πρωί έκαναν συμβούλιο όλοι οι δάσκαλοι για το τι δώρο θα μπορούσαν να κάνουν στο παιδί αυτό. Έγινε η γιορτούλα, είπαν τα ποιήματα και στο τέλος ήρθε και ο Άγιος Βασίλης. Έφερε σε όλα τα παιδάκια δώρο, έδωσε  και στον Κωστάκη που κοιτούσε παραξενεμένος,  μα εγώ δεν ζήτησα παιχνίδι Άγιε μου Βασίλη είπε. Ο Άγιος Βασίλης χάιδεψε στο κεφαλάκι το αγοράκι και του είπε, Κωστάκη μου πάρε αυτό το δώρο μέρες που έρχονται για να έχεις να παίζεις και μην νοιάζεσαι. Εγώ έχω δώσει το γράμμα σου στον καλό Θεούλη και εκείνος θα φροντίσει να βρει αυτό που ζήτησες. Τα ματάκια του παιδιού φωτίστηκαν και έλαμψε το προσωπάκι του από χαρά, το δικό του γράμμα ήταν στα χέρια του Θεού, άρα και η τύχη του πατέρα του ήταν σε καλά χέρια. Τώρα το παιδί ένοιωσε μια γλυκιά ηρεμία μέσα του και ήξερε ότι όλα θα πάνε καλά. Ανήμερα Χριστουγέννων χτύπησε η πόρτα του σπιτιού τους, η κυρία Μαρία ήρθε φορτωμένη με πολλές τσάντες και πίσω την ακολουθούσε ένας νεαρός, επίσης φορτωμένος. Περάστε μέσα είπε η μαμά του Κωστάκη. Πέρασαν μέσα και άφησαν τα πράγματα στο τραπέζι. Καθίστε τους είπε πάλι με φωνή συγκινημένη η μητέρα. Δεν μπορούμε βιαζόμαστε, πρέπει να προφτάσουμε να πάμε και στα άλλα σπίτια για να μην νυχτωθούμε. Η Μαρία έσκυψε μόνο,  έδωσε ένα φιλάκι στον μαθητή της και έφυγαν.

 Ο Κωστάκης όλο χαρά έβλεπε να ανοίγει η μαμά του τις τσάντες και τις σακούλες. Είχε μέσα αρκετά τρόφιμα. Το παιδί έπιασε στα χέρια του με λαχτάρα, ένα κουτί γάλα και είπε στην μαμά του, μαμά  θα μας κάνεις ρυζόγαλο που το πεθύμησα; Να εδώ έχει πολλά γάλατα, ζάχαρη και ρύζι που χρειάζεται. Αφού τακτοποίησαν τα πράγματα στο ντουλάπι και στο ψυγείο, η μαμά  έκανε και το ρυζόγαλο. Η γλυκιά μυρωδιά της κανέλας πλημμύρισε το σπίτι, όπως και η καρδιά του Κωστάκη πλημμύρισε από χαρά και το στομάχι του βέβαια σήμερα γέμισε από το φαγητό. Μετά από τόσο καιρό ο Κωστάκης κοιμήθηκε χορτάτος, ευτυχισμένος   και με την αίσθηση ότι ήταν πολύ πλούσιοι με όλα αυτά τα καλά στο σπίτι τους. Άγιε μου Βασίλη σ'αγαπώ, ψιθύρισε και κοιμήθηκε ευτυχισμένος.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

7 σχόλια:

Konstantinos είπε...

ΕΑΝ ΔΕΝ ΦΟΒΟΜΟΥΝΑ ΝΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΩ ΜΥΡΙΑΜ,ΘΑ ΣΟΥ ΕΛΕΓΑ ΚΙ'ΕΓΩ,,,,ΜΥΡΙΑΜ Σ'ΑΓΑΠΩ,ΠΟΥ ΝΤΥΘΗΚΕΣ ΑΗ ΒΑΣΙΛΗΣ,ΚΑΙ ΕΔΩΣΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΣΜΕΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΥΤΟΝ..ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡΟΧΗ ΚΑΛΗ ΜΟΥ,ΚΑΙ ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΩ ΠΟΥ ΜΙΛΑΣ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙΣ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΕΥΧΕΡΕΙΑ,ΤΟΣΟ ΣΕ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ,..ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ,ΟΤΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ ΚΙ'ΕΜΕΙΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ..ΠΑΝΤΑ ΔΕ,ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΣΟΥ ΠΟΝΗΜΑ,ΜΙΑ ΣΟΥ ΑΝΑΡΤΗΣΗ,ΕΝΑ ΣΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ ΠΟΥ ΟΛΑ ΑΥΤΑ,ΒΑΣΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ..ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΟΥ ΦΙΛΗ,ΚΙ'Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ,ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΝΕΙΣ ΚΙ'ΕΣΥ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΡΟΧΑ,ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΣΟΥ Σ'ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ..ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΛΗ ΜΟΥ Σ'ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΣΟΥ !!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μύριαμ είπε...

Ευχαριστώ πολύ Κωσταντίνε, εύχομαι υγεία, ειρήνη και αγάπη σε όλο τον κόσμο και μια ευχή για τα παιδιά ποτέ να μην πεινάσουν και να ζήσουν την παιδική ηλικία με ξεγνοιασιά και υγεία.

agathipapadopoyloy είπε...

Αχ Γλυκιά μου Μύριαμ,που γράφεις τόσο ωραία, πόσο με συγκίνησες!¨ενα νεφρό ζητούσε ο μικρός και χόρταινε μ'αυτό! Δύσκολο δώρο μα του γέμισε ελπίδα ,η δασκαλα και τα άλλα δώρα!Που ξέρεις ,ο Καλός Θεός ,ίσως του χαρίσει και αυτό!Πόσο χαρο΄θμενος θα ένιωσε ο μικρός αλλά και πόσο ευτυχισμένη πρέπει να νιώθεις και εσύ, με όλα αυτά που γράφεις, που δείχνουν μια πολύ ευαίσθητη καρδιά,έτοιμη για παρηγοριά Σε συγχαίρω γλυκιά μου φίλη και είμαι πολύ χαρούμενη που σε γνώρισα!Μου ανασκάλεψες και τις δικές μου παιδικές μνήμες Καλές γιορτές και αγάπη!!!

Τασος Ψαρομπας είπε...

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

αξηζετε πραγματικα ενα χειροκροτημα ειμαι μικρο παιδι αλλα καταλαβαινω το νοημα και 8α βοηθησω οσα παιδια μπορω φετος μπηκατε στη καρδια μου σασ ευχαρηστω!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΦΙΛΑΡΑΚΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΑΡΤΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΛΟΥΔΙΑ ....ΜΠΡΑΒΟ.................

Ανώνυμος είπε...

ποσα παιδια υποφερουν απο την φτωχεια και ομωσ εχουν βαθεια μεσα τουσ πιστη.Η υγεια ειναι το σημαντικο αγαθο κ ευχομαι σε ολουσ ν σασ εχει δωθει απλοχερα.Και μην ξεχνατε πωσ ο ΘΕοσ βλεπει κ ακουει ολεσ τισ προσευχεσ.Καλη χρονια με υγεια και αγαπη.