ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Μεγάλη, ηρωική και ιστορική η σημερινή ημέρα που σημάδεψε την καρδία και την ψυχή του Έλληνα. Όλοι μας νιώθουμε περήφανοι με το τρανταχτό ΟΧΙ που είπε ο Ελληνικός λαός και πολέμησε ηρωικά για την πατρίδα και την ελευθερία του. Ξεφυλλίζω  κείμενα του πολέμου και της κατοχής, βλέπω διάφορα βίντεο και η καρδιά μου μαυρίζει. Ίσως είναι που βλέπω πόσο μεγάλη ομοιότητα έχει εκείνη η εποχή με την σημερινή.  Τηρουμένων των αναλογιών και της διαφοράς των εποχών πείνα σε αναλογία υπάρχει και σήμερα, τι και αν δεν έχουμε πόλεμο; Θύματα από  άστεγους να παγώνουν και να χάνουν την ζωή τους σαν τα σκυλιά δεν έχουμε; Πόσους ανθρώπους να ψάχνουν για λίγη τροφή και χορτάσουν την πείνα έχουμε; Σκέφτομαι τα παιδιά του σήμερα στα σχολειά και εκεί σαν είναι η ομοιότητα με τα παιδιά του πολέμου.  Λιποθυμίες από πείνα κατά την διάρκεια του μαθήματος, σπασμένα τζάμια και ακατάλληλες αίθουσες, γονείς που σταματάνε τα παιδιά γιατί δεν έχουν ρούχα και τρόφιμα να τα στείλουν σχολείο και τόσες άσχημες συγκυρίες που τα κάνουν να μην μπορούν να παρακολουθήσουν το μάθημα.

 Θύματα έχουμε και τώρα λοιπόν, αλλά από αυτοκτονίες γιατί δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα οι γονείς και ντρέπονται για την κατάντια τους, να μην έχουν να προσφέρουν τα υλικά αγαθά στα αγγελούδια τους. Τι κατοχή του χίλια εννιακόσια σαράντα μου λέτε; αφού στην σημερινή εποχή είναι χειρότερες οι συνθήκες διαβίωσης. 

Υπάρχει όμως μια διαφορά μεγάλη τους χτες με του σήμερα. Τότε γνωρίζαμε τον εχθρό και όλοι οι Έλληνες είχαν παραταχθεί μονοιασμένοι απέναντι του. Τώρα δεν ξέρουμε από που να προφυλαχτούμε και είμαστε ένα σκορποχώρι. Αυτό βέβαια είναι το πιο λυπηρό, να είμαστε σε χίλια κομμάτια (κόμματα) μοιρασμένοι. Να μην βλέπουμε ποιο είναι το καλό μας και να αφηνόμαστε χωρίς να πολεμάμε. Οι εχθροί μας περιτριγυρίζουν από παντού, μέσα και έξω και οι αρχηγοί μας, είναι εντελώς ανίκανοι να μας βοηθήσουν. 

Πριν λίγες μέρες μας προκάλεσε η Τουρκία χαράσσοντας περιοχή έρευνας και μέσα στα δικά μας χωρικά ύδατα, θεωρώντας τα διεθνή ύδατα, πράγμα που δεν ισχύει. Η κυβέρνηση κράτησε σιγή ιχθύος,  μάλλον η  Ελληνική αντρεία μας πετάχτηκε στα σκουπίδια μαζί με τους ήρωες μας. Τώρα πια λέμε ναι σε όλα ακόμα και στην εξαθλίωση του πολίτη και ολόκληρης της Ελλαδίτσας μας. Πως λοιπόν να μην μελαγχολώ και να μην συγκρίνω το χτες με το σήμερα, αφού είναι τόσο ίδιο. Η μόνη διαφορά μας είναι στους ήρωες γιατί τότε υπήρχαν πραγματικά παλληκάρια. Μακάρι να φτιάξουν όλα και να γυρίσουμε πίσω στην ανάπτυξη και στην ευμάρεια αλλά πάντα με δημοκρατικό τρόπο, γιατί όπως και να το κάνουμε η Δημοκρατία είναι ένα είδος ελευθερίας.

Θα σας βάλω και ένα κουίζ και όποιος θέλει ας απαντήσει.

:Βρείτε τις διαφορές της κατοχής του 1940 και της σημερινής κατοχικής κατάστασης; Ο ευρών αμοιφθήσεται.

Μύριαμ Κ. Ρόδος