Η ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΙ Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ.

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Μελίνα. Ήταν όμορφο και πολύ έξυπνο.  Οι γονείς της το αγαπούσαν πάρα πολύ και το φρόντισαν με αγάπη. Ένας κακός άνθρωπος το παρακολουθούσε πολλές μέρες από μακριά και ήθελε να το κλέψει. Φώναξε λοιπόν κάποιους φίλους του που ήταν και αυτοί  κακοί  και έκαναν σχέδια πως θα γίνει να το απαγάγουν. Την μια μέρα πηγαίνει ο ένας να προσπαθήσει να το καλοπιάσει και  να το πάρει μαζί του. Χαμογελάει και πλησιάζει το κοριτσάκι, έλα να σου δώσω μια σοκολάτα όμορφη κοριτσάκι μου να φας της είπε. Της Μελίνα  όμως εκείνη την ημέρα πονούσε το δοντάκι της που ήταν χαλασμένο και δεν ήθελε να φάει τίποτα. Ευτυχώς δηλαδή, όχι του είπε ευγενικά, δεν θέλω σοκολάτα. Την επόμενη μέρα πηγαίνει ένας άλλος κύριος και το περίμενε στην γωνιά για το δει όταν θα πήγαινε στο σχολείο. Όταν βλέπει το κοριτσάκι βάζει ένα πλατύ χαμόγελο  και του λέει, έχω κάτι παιχνίδια όμορφα έλα να στα δώσω γιατί σε συμπάθησα που είσαι καλό κορίτσι. Το κοριτσάκι ανυποψίαστο του απαντάει, έχω αργήσει στο σχολείο μου και η δασκάλα θα με μαλώσει και έτσι την γλύτωσε πάλι από τύχη. Ο κακός άνθρωπος που ήθελε να την κλέψει νευρίασε τότε και σκέφτηκε κάτι άλλο.

Την άλλη μέρα στέλνει μια γυναίκα, εκείνη ήταν μέσα σε ένα αμάξι και όταν είδε το κορίτσι να πλησιάζει την φώναξε. Έλα να σου πω κάτι κοριτσάκι μου, μήπως ξέρεις που είναι το δημοτικό σχολείο; ναι απάντησε η Μελίνα,  εκεί πάω τώρα. Μπες μέσα να σε πάρω εγώ να μην περπατάς της είπε τότε. Το κοριτσάκι όμως είχε πει στην μαμά της για τους δυο προηγούμενους κυρίους και εκείνη της είπε να μην παίρνει τίποτα από κανέναν και ούτε να πηγαίνει πουθενά μαζί τους, γιατί κάποιο κακό σκοπό έχουν. Ξαφνικά η γυναίκα βλέπει το κοριτσάκι να τρέχει γρήγορα προς το σχολείο της και δεν μπορούσε να κάνει κάτι να το σταματήσει,  γιατί ήταν δρόμος και περνούσε πολύς κόσμος. 

Όταν έφτασε εκεί αμέσως το είπε στην δασκάλα της. Εκείνη ειδοποίησε την αστυνομία  και σε λίγα λεπτά ήρθαν κάποιοι αστυνομικοί με πολιτικά ρούχα. Μπήκαν στο σχολείο και πήγαν στο γραφείο του διευθυντή.  Εκεί φώναξαν και τη Μελίνα να την ρωτήσουν πως ήταν αυτοί  που το πλησίασαν. Το κοριτσάκι θυμήθηκε τα πρόσωπά τους και τα περιέγραψε. Μάλιστα είπε ο ένας ήταν πολύ μελαχρινός και είχε μια μεγάλη ελιά στο πρόσωπο. Οι αστυνομικοί αφού έμαθαν αυτό που ήθελαν έφυγαν για να ψάξουν να τους βρουν. Κατά το βραδάκι χτύπησε η πόρτα του σπιτιού που έμενε το κοριτσάκι, άνοιξαν και μπήκαν μέσα δυο αστυνομικοί, αυτή την φορά φορούσαν τα ρούχα της υπηρεσίας. Περάστε είπε η μητέρα όλο ανησυχία, τι έγινε τους βρήκατε; Ναι της είπαν, χάρη στην κόρη σας πιάσαμε μια μεγάλη συμμορία που έκλεβε παιδιά και τα έστελνε στο εξωτερικό. Μετά οι αστυνομικοί έδειξαν τις φωτογραφίες όπου αναγνώρισε αμέσως  τα πρόσωπα η Μελίνα. Ναι, ναι αυτοί ήταν, είπε με ανακούφιση που τους έπιασαν. Ήταν έμποροι παιδιών λένε τότε οι αστυνομικοί στο κορίτσι και μπράβο που μας βοήθησες γιατί τους ψάχναμε καιρό.

Αφού πέρασαν οι μήνες ήσυχα χωρίς καμιά άλλη ενόχληση, ήρθε στο σπίτι του παιδιού ένα γράμμα. Η μητέρα το άνοιξε και διαβάζοντας χαμογέλασε περήφανα. Σε μια εβδομάδα καλούσαν το κοριτσάκι της να το βραβεύσουν, ως  το πρόσωπο της χρονιάς. Ήταν σπουδαίο πράγμα αυτό που έκανε και έπρεπε να ανταμειφθεί για την πράξη της. Έφτασε η ημέρα εκείνη και οι γονείς μαζί με την Μελίνα, πήγαν στο μέρος που τους κάλεσαν. Ήταν μια μεγάλη αίθουσα, με μια έδρα στο βάθος.  Η Μελίνα κοίταξε γύρω της, είχε πολύ κόσμο και ένοιωθε λίγο αμήχανα. Έπειτα κάθισε στην καρέκλα της και περίμεναν. Μετά από λίγο ήρθε κάποιος κύριος που ανέβηκε στην  σκηνή και αφού είπε δυο λόγια φώναξε το όνομα της Μελίνας. Η Μελίνα σηκώθηκε και πήγε κοντά.  Υπήρχαν κάμερες και δημοσιογράφοι παντού. Πλησίασε και τότε ο κύριος που την φώναξε της έδωσε ένα μετάλλιο  και της λέει, μπράβο κορίτσι μου για το θαυμάσιο έργο που πρόσφερες, χάρη σε εσένα σώθηκαν πολλά παιδιά. Το κοριτσάκι όμως δεν δέχτηκε το βραβείο και όλοι έμειναν να την κοιτούν έκπληκτοι. Όχι είπε δεν αξίζει σε μένα το βραβείο, αλλά στην μαμά μου, που μου μίλησε και έτσι γνώριζα και δεν έπεσα στην παγίδα των κακών ανθρώπων. Σε εκείνη να το δώσετε είπε. Η μαμά της έβαλε τα κλάματα από την συγκίνηση, ώρες τώρα κρατιόταν να μην κλάψει και τώρα με την ωριμότητα και τα λόγια της κόρης της ένιωσε ακόμα πιο περήφανη. Ο άνθρωπος που την βράβευσε είπε τότε, καλά εμείς θα το δώσουμε σε εσένα και εσύ να το χαρίσεις στη μαμά σου. Το Μελινάκι δέχτηκε,   πήρε το βραβείο στα χέρια της και το πρόσφερε στην μαμά της με χαρά. Τα χειροκροτήματα του κόσμου, έπεφταν επί δέκα λεπτά, δεν σταμάτησαν από τον ενθουσιασμό που ένιωσαν με την πράξη και την αγάπη του παιδιού. Την άλλη μέρα όλες οι εφημερίδες και τα κανάλια μιλούσαν για αυτό. Και έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Και εδώ που τα λέμε, το κορίτσι είχε απόλυτο δίκιο για την μαμά της. Η ενημέρωση σώζει τις  ζωές και τις ψυχές των παιδιών. Αν γνωρίζουν τους κινδύνους και αν τα μάθετε να σας μιλούν για το κάθε τι που τους συμβαίνει, έχετε κερδίσει  την μάχη και τα παιδιά σας δεν θα κινδυνέψουν από κανέναν κακό. Μιλήστε τους και ενημερώστε τα τώρα, διαβάστε τους το παραμυθάκι της Μελίνας και εξηγήστε τους πόσο σημαντικό είναι να μην δέχονται τίποτα από κανέναν άγνωστο.  Αλλά και να μην πηγαίνουν πουθενά αν δεν το γνωρίζετε εσείς,ούτε ακόμα και σε γνωστά ή συγγενικά πρόσωπα.

Μύριαμ Κ. Ρόδος