Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Στα πολύ παλιά χρόνια ήταν δύο αδελφές. Η Μέλπω και η Πάτρα. Ο Θεός Άδης αγάπησε την Πάτρα και προσπάθησε να την κατακτήσει. Η Πάτρα όμως δεν τον  ήθελε, γιατί ήξερε πως τον αγαπούσε η αδελφή της. Ο  Θεός Άδης  θύμωσε και μετά από λίγο καιρό  παντρεύτηκε την αδελφή της. Πέρασαν δυο χρόνια και η Πάτρα αγάπησε ένα πολύ καλό παιδί και αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο Άδης που την αγαπούσε ακόμα ζήλεψε τότε πολύ και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τους κάνει κακό. Δεν τα κατάφερε όμως και τελικά η Πάτρα παντρεύτηκε και ήταν ευτυχισμένη.

Πέρασαν λίγοι μήνες και η Πάτρα έμεινε έγκυος. Όταν το έμαθε ο Άδης τρελάθηκε από την ζήλια του. Ένα βράδυ λοιπόν καθώς κοιμόταν η Πάτρα με τον αγαπημένο της, μπήκε μέσα στο σπίτι τους και έβαλε ένα μαγικό υγρό στο  σταμνί με το νερό  και έφυγε. Το πρωί διψασμένη εκείνη ήπιε πολύ  νερό.  Μετά από λίγο ένοιωσε ένα περίεργο κάψιμο στην κοιλιά της και το μωρό χτυπούσε ασυνήθιστα δυνατά. Σε τρείς μέρες γέννησε ένα παράξενο και άσχημο πλάσμα. Ήταν κατάμαυρο, ψυχρό δεν είχε αυτιά  ούτε μάτια και το ονόμασαν Χάρο.  Καθώς μεγάλωνε μόλις ο Χάρος έκλεισε τα δώδεκα εμφανίστηκε μπροστά στην Πάτρα ο Άδης. Η Πάτρα έκλαψε  και τον παρακάλεσε να κάνει καλά το παιδί της. Αυτός στάθηκε στην πόρτα και είπε. Για να γίνει καλά πρέπει να μαζέψει τόσες ψυχές όσες τα άστρα και να μου τις φέρει στον κάτω κόσμο. Τότε μόνο θα τον κάνω καλά.

Από τότε ο Χάρος γυρίζει όλο τον κόσμο και οδηγεί  όσους πιο πολλούς ανθρώπους μπορεί  στον Άδη. Δεν εξαιρεί ούτε μωρά, ούτε  νέους, ούτε γέρους. Καθώς ο Χάρος δεν μπορεί να δει και να ακούσει, ποιοι είναι  αυτοί οι άνθρωποι που παίρνει μαζί του στον Άδη. Όπως και δεν ακούει τις απελπισμένες κραυγές των συγγενών τους, ούτε βλέπει τις μανούλες που κλαίνε και τον παρακαλάνε να μην πάρει τα παιδιά τους. Αυτός το μόνο που κάνει είναι να μαζέψει ψυχές αμέτρητες  σαν τα αστέρια. Λέγεται μάλιστα ότι στο απαίσιο έργο του τον βοηθάει η μητέρα του που το μόνο που την νοιάζει είναι να γιατρευτεί ο κανακάρης της. 

Μύριαμ Κ. Ρόδος