ΘΥΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Πως μπορείς Θεέ μου να κοιτάς αυτή την αιματοχυσία; Σε τι έφταιξαν τα άμοιρα παιδιά; Δεν μπορώ να βλέπω παιδικά ματάκια με τόσο φόβο, ούτε κορμάκια διαμελισμένα. Ο κόσμος, μου μοιάζει σαν κόλαση. Διότι είναι εφιάλτης, σαν κοιτώ τον τρόμο, μέσα σε δυο μικρά μάτακια, που καλά καλά δεν ξέρουν τι έχει συμβεί. Γιατί αφήνεις να συμβαίνουν τέτοιες ασχήμιες; Ρίξε φωτιά, κάνε σεισμό, πλημμύρες λοιμούς και καταποντισμούς, δείξε επιτέλους την ύπαρξη σου και μην αφήνεις τα παιδιά μονάχα. Κοίτα πως τρέμουν, δες τον φόβο στα μάτια τους, άραγε θα ξεχάσουν ποτέ αυτό τον τρόμο;

Θεέ μου κατέβα λιγάκι χαμηλά και προστάτεψε τα. Είναι αθώες ψυχούλες και είναι τόσο τρομαγμένες, δεν τις λυπάσαι; Ξέρω για όλα όσα συμβαίνουν  θα μου πεις υπάρχει λόγος, εγώ όμως αυτό τον λόγο δεν μπορώ να τον κατανοήσω. Σε τι έφταιξαν τα παιδιά; γιατί δεν προστατεύονται από την οργή το μίσος και την μανία των αγαρινών σκυλιών; Δεν πρόλαβαν καλά καλά να ζήσουν και βρίσκουν τέτοιο φρικτό θάνατο.

Δεν ξέρω ώρες ώρες νομίζω πως δεν μας ακούς και πως μας έχεις ξεχάσει. 'Όμως αυτή την στιγμή, σου φωνάζω όσο πιο δυνατά μπορώ, Θεέ μου πάρε τα παιδιά υπό την προστασία σου και σταμάτα τον αιματηρό πόλεμο. Δεν θέλω να δω άλλα κορμάκια να κείτονται στο χώμα νεκρά, δεν θέλω να ξαναδώ ματάκια κλαμένα, ούτε τον φόβο και την απορία γιατί συμβαίνουν όλα αυτά. Είναι τόσο σκληρό αυτό που συμβαίνει και κανείς δεν κάνει κάτι. Που είναι όλοι αυτοί οι τάχα μου ειρηνοποιοί, που προστατεύουν τα ανθρωπινά δικαιώματα; 

Είναι άδικο όλο αυτό που συμβαίνει, τόσο σκληρό και απάνθρωπο που εμένα προσωπικά με προσβάλει σαν άνθρωπο. Όμως δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω για να  σταματήσω αυτό που γίνεται. Θεέ μου κατέβα πια κάτω στην γη και βοήθησε την ανθρωπότητα που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.

Μύριαμ Κ. Ρόδος