Γνωρίζω αρκετούς από αυτούς και έχω μια σχέση φιλική μαζί τους. Σήμερα λοιπόν που πήγα φρόντισα να ικανοποιήσω μερικές επιθυμίες τους, για να τους ευχαριστήσω. Μην νομίζετε ότι είναι πολύ απαιτητικοί, ένα γεροντάκι όταν πάω μου ζητάει επίμονα φουντούνια, είναι σαν μικρό παιδί και φυσικά δεν του χαλάω χατήρι. Άλλος πάλι μου ζητάει τσιγάρα, αλλά αυτό δεν ξέρω αν απαγορεύεται από θέμα υγείας ή να μην βάλουν καμιά φωτιά. Σήμερα όμως έκανα εξαίρεση, πήρα μαζί μου ένα πακέτο τσιγάρα και έναν αναπτήρα και όταν πήγα, του είπα κρυφά, έλα στην αυλή να σου δώσω τσιγάρο. Τα μάτια του φωτίστηκαν και σαν να κάναμε κάτι το πολύ απαγορευμένο και κακό ήρθε με μεγάλη προσοχή έξω. Γέλασα πολύ με αυτό, του έδωσα ένα τσιγάρο του το άναψα και τα έβαλα μέσα στην τσάντα μου, δεν του τα άφησα γιατί φοβόμουν να μην βάλει καμιά φωτιά.
Μετά μπήκα μέσα και μιλούσα με τους άλλους, σε λίγο να τος πάλι ήρθε και με νοήματα μου έλεγε να πάω να του δώσω και άλλο τσιγάρο. Μου φάνηκε σαν παιχνίδι κατασκοπικό και κατάλαβα πόσο του άρεσε το μυστικό μας, χαιρόταν που έκανε σκανταλιές ή επειδή μπορούσε να απολαύσει κάτι που ήθελε; Δεν ξέρω αλλά ξαναπήγα στην αυλή και του άναψα ακόμα ένα, τα μάτια του ήταν φωτισμένα και πονηρά, ούτε πραξικόπημα να κάναμε, με έπιασε νευρικό γέλιο και μαζί με μένα γελούσε και ο κυρ Νίκος, έτσι τον λένε αλλά εγώ τον φωνάζω Νικολάκη. Μέσα στο γηροκομείο αν καθίσεις πολύ ώρα θα σου ανοίξουν τις καρδιές τους τα γεροντάκια και θα ακούσεις ιστορίες που ούτε καν φαντάζεσαι. Ο Κωνσταντίνος είναι ο γόης του γηροκομείου, αυτός μου διηγείται τα κατορθώματα του με το γυναικείο φύλο. Με αγάπησαν πολλές γυναίκες λέει και εξαιτίας τους χώρισα από την γυναίκα μου και βρίσκομαι εδώ μέσα και αρχίζει να μου λέει ονόματα και ιστορίες από τους δεσμούς που έκανε. Εγώ τον ακούω προσεκτικά και τον ενθαρρύνω να μου μιλάει και στο τέλος του λέω, ακόμα είσαι κοτσονάτος και όμορφος και αυτός να δείτε καμάρι που το έχει. Είναι ωραίο να δίνεις χαρά έστω και αν τώρα πια είναι πολύ αργά για να βλέπουν το μέλλον, αλλά μέσα τους παίρνουν δύναμη και έχουν θέληση για ζωή.
Ένα πράγμα που πρόσεξα όμως σήμερα ήταν ότι είχαν φύγει αρκετά γεροντάκια και έκανα ερώτηση γιαυτό το θέμα. Η νοσοκόμα που ήταν εκείνη την ώρα κοντά, μου μου είπε ότι τους περισσότερους τους πήραν σπίτι. Η ανεργία και η κρίση έκανε και ένα καλό, άρχισε ο κόσμος να κρατάει σπίτι τους ηλικιωμένους, για να τους βοηθάνε με την σύνταξη που έχουν. Ελπίζω μόνο να μην τους κακομεταχειρίζονται και να τους δίνουν αγάπη και φροντίδα, γιατί έχω δει να κακοποιούν λεκτικά τους ηλικιωμένους και με στεναχωρεί αφάνταστα αυτό.
Ξέρω ότι μερικοί ηλικιωμένοι, είναι δύστροποι χαρακτήρες και χρειάζεται υπομονή για να τους φροντίσεις. Γιαυτό θα σας παρακαλέσω, αν δεν έχετε υπομονή και αγάπη, μην τους παίρνετε από εκεί, καλύτερα θα είναι μέσα σε οίκους ευγηρίας, παρά σε ένα σπίτι που θα κακοποιούνται και θα τους έχετε μόνο για τα λεφτά τους. Σκεφτείτε ότι δεν έχουν πολύ χρόνο παραμονής μαζί μας ή να τους πάρετε και να τους φερθείτε ανθρώπινα και με αξιοπρέπεια ή αλλιώς αφήστε τους στην ησυχία τους. Διότι δεν είναι ζώα, είναι άνθρωποι κουρασμένοι που έχουν περάσει από πολλά στάδια στην ζωή τους και ήρθε η ώρα να τους ξεκουράσουμε και να τους δώσουμε λίγη χαρά.
Σας εύχομαι καλές γιορτές με υγεία, αγάπη και ευτυχία. Επίσης θέλω να σας πω να περάστε και εσείς καμιά καμιά βόλτα από εκεί και ας μην έχετε κανέναν μέσα. Θα νιώσετε μεγάλη ικανοποίηση όταν δείτε τα ζαρωμένα κουρασμένα ματάκια τους, να λάμπουν από χαρά.
Μύριαμ Κ. Ρόδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου