NEΦΕΛΗ ΜΑΡΙΑ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ;

Εδώ και τέσσερα  χρόνια περίπου παρακολουθώ μια ιστορία του ίντερνετ να εξελίσσεται με κωμικοτραγική μορφή. Άνθρωποι αμφισβητούν πρόσωπα και καταστάσεις και συγκεκριμένα μια ιστορία με πρωταγωνιστή μια κοπέλα σοβαρά άρρωστη, κατά τα λεγόμενα της. Έψαξα αρκετά να δω γιατί αμφισβητούν τόσο την κοπέλα αυτή; τι συμβαίνει δηλαδή. Μήπως οι αμφισβητίες είναι άτομα που δεν έχουν αισθήματα και καρδιά; Μήπως δεν σέβονται τον πόνο και την δυστυχία κάποιου νέου ανθρώπου; Από τις έρευνες μου όμως και μετά από πολύ ψάξιμο στο διαδίκτυο, διαπίστωσα πως υπήρχαν ανακρίβειες στα λεγόμενα της κοπέλας αυτής και γιαυτό δέχεται τόσες επιθέσεις. Δηλαδή από το 2008 που έχω διαβάσει δημοσιεύσεις για τα προβλήματα της σε διάφορα μπλοκ ή στο δικό της, συνέχεια προσθέτει σοβαρές ασθένειες στο ιστορικό της και την βλέπουμε να πέφτει σε χοντρές αντιφάσεις, σύμφωνα με τα σημερινά λεγόμενα της. Έχουν γίνει και κάποιες εκπομπές στην Κύπρο για το θέμα αυτό και αναρωτιέμαι, πριν να γίνει η εκπομπή δεν ενημερώθηκαν επαρκώς για το τι συμβαίνει;

Ένα βασικό που ειπώθηκε στα μπλοκ της κοπέλας αυτής και που μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι το εξής: είπε πως κάνει υποδόριες ενέσεις χημειοθεραπείας για καρκίνο και μάλιστα μόνη της σε διάφορα σημεία του σώματός της. Τώρα εγώ με τις λίγες ιατρικές γνώσεις που έχω, αυτό με ξίνισε αρκετά και το έψαξα. Δεν γίνεται γιατρός να δώσει τέτοια θεραπεία αν δεν έχει διαγνωστεί καρκίνος ή δεν έχει αφαιρεθεί καρκινικός όγκος, άλλα και πως αυτή η θεραπεία γίνεται από γιατρό. Η ίδια αλλά και η μητέρα της λένε πως δεν έχει γίνει βιοψία ακόμα, άρα πως κάνει τέτοια θεραπεία; Όλα αυτά που σας γράφω τα λέει η ίδια και τα έχω φυλαγμένα για όποιον προσπαθήσει να με αμφισβητήσει. 

Δεύτερο πράγμα πολύ σοβαρό για μένα, είναι αυτό που ειπώθηκε από την δημοσιογράφο Ελίτα στο Κυπριακό κανάλι και από την ίδια ότι δεν έχει βγει από το σπίτι της εδώ και αρκετά χρόνια, γιατί είναι στο κρεβάτι αδύναμη. Ακόμα ειπώθηκε αρκετές φορές πως δεν μπορεί να βγει την ημέρα γιατί την πειράζει ο έντονος φωτισμός. Εδώ πάλι έρχομαι να ρωτήσω σύμφωνα με αυτά που είδα στο μπλοκ της Μαρίας και από τα γεγονότα του διαδικτύου. Πως η Μαρία πήγε στην Ντίσνεϊλαντ πέρσι και πως πάει σε καφετέρειες την ημέρα αφού   δεν βγαίνει από το σπίτι; Υπάρχουν φωτογραφίες που η ίδια δημοσίευσε κατά καιρούς και αναρωτιέμαι, πως είναι δυνατόν αφού η ίδια είπε πως έχει χρόνια να βγει από το σπίτι.

Άλλο θέμα πάλι που καθιστά αναξιόπιστα τα λεγόμενα της είναι,  πως πριν να γίνει η εκπομπή  με την Ελίτα, η Μαρία έτρεχε για δυο συνεχόμενες μέρες στις εκδηλώσεις του Παναγιώτη Μιχαήλ. Και πάλι υπάρχουν φωτογραφίες με έντονο φωτισμό, το τονίζω αυτό και σχόλια δικά της που λέει, ότι τραβούσε και βίντεο από το κινητό της. Πως η Ελίτα μας λέει κατηγορηματικά πως έχει χρόνια να βγει από το δωμάτιο της και για αυτό τον λόγο δεν μπορεί να πάει στην εκπομπή; 

Εγώ να σας πω την γνώμη μου πάνω σε αυτό το θέμα και  σύμφωνα με όλα αυτά που διάβασα, έψαξα και βρήκα. Η Μαρία μπορεί να έχει μια πάθηση χρόνια κάτι με ρευματικά και με κύστες που σίγουρα θέλουν ιατρική παρακολούθηση, όμως δεν είναι καρκίνος όπως θέλουν να περάσουν στον κόσμο για να τον ευαισθητοποιήσουν και να προσφέρει το χρήμα που προσφέρει χρόνια τώρα. Η Ελίτα είπε ακόμα ότι η Μαρία πήγε στο Ισραήλ, ένα ακόμα στοιχείο που δείχνει ότι δεν διάβασε καλά το μάθημα της, κάτι απαράδεκτο για μια δημοσιογράφο. Αν διάβαζε θα έβλεπε ότι η Μαρία είπε  το 2009  στο μπλοκ ότι Ισραήλ δεν πήγε, αλλά έστειλαν το ιστορικό και δεν την δέχτηκαν. Αν θέλετε και αυτό το έχω και σας το παραθέσω αμέσως. Με ενόχλησε ακόμα ένα άλλο σημείο που  βλέπω να υπάρχει δόλος μεγάλος και θα  σας πω για τι πράγμα μιλάω. Πριν δυο χρόνια περίπου υπήρχε στο προφίλ της Μαρίας δηλωμένο, ως θρησκευτική πεποίθηση  ότι ήταν μάρτυρας του Ιεχωβά. Ως εδώ καλά, εμένα δεν με ενοχλεί που πιστεύει ο κάθε άνθρωπος. Όμως μετά λίγο καιρό αφαίρεσε το θρήσκευμα της και κατάλαβα μετά από λίγο καιρό την σκοπιμότητα της. Μπήκε σε όλα τα μπλοκ και σελίδες των ορθόδοξων χριστιανών και ζητούσε βοήθεια, δηλαδή έκανε την χριστιανή ορθόδοξη χωρίς να είναι σύμφωνα με την προηγούμενη δήλωση της. Αν θέλει κάποιος να με αμφισβητήσει ας ακούσει την εκπομπή της Ελίτας Μιχαελίδου για το θέμα αυτό, που λέει ο γιατρός ότι αν βάλει αίμα δεν θα υπάρχει πρόβλημα στον χαμηλό αιματοκρίτη της.  Αλλά όμως  λόγο των θρησκευτικών πεποιθήσεών της δεν δέχεται να βάλει. Το άλλο περίεργο πάλι που θυμάμαι είναι το χειρουργείο όγκου στο κεφάλι που είπε ότι έκανε. Εγώ όσο και αν προσπάθησα να βρω από τις φωτογραφίες που δημοσιεύει  μια τομή στο κεφάλι της δεν είδα τίποτα. Εκτός και αν είναι αόρατη τομή, γιατί όλοι ξέρουμε μια αφαίρεση όγκου στο κεφάλι έχει μεγάλη τομή.

Άρα οι άνθρωποι που αμφισβητούν έντονα την Μαρία Νεφέλη, έχουν πολλά εύλογα ερωτηματικά που ποτέ δεν έδωσε κανείς απάντηση. Όσοι το προσπάθησαν έχουν μπλοκαριστεί και μπει στην μαύρη λίστα από την οικογένεια. Υπάρχουν ακόμα πάρα πολλά που θέλουν χρόνο για να σας αναλύσω, αλλά επειδή δεν θέλω να σας κουράσω θα επανέλθω μετά τις γιορτές να το συζητήσουμε. Ένα θέλω να σας πω πως δεν υπάρχουν άνθρωποι τέρατα και πως αν ένιωθαν πως κάποιος είναι πραγματικά άρρωστος, σίγουρα θα έδιναν τα πάντα για να βοηθήσουν. Αλλά όπως ξέρουμε μέσα από το διαδίκτυο κυκλοφορεί πολύ ο μύθος και τα παραμυθάκια της χαλιμάς, για αυτό να προσέχετε να μην πέφτετε θύματα σε κανέναν. Και εσείς που θέλετε να λέτε τους άλλους απάνθρωπους και σκληρόκαρδους, ερευνήστε πρώτα καλά ποιος είναι ο λόγος που αντιδρούν και το τι έπεσε στην δική τους αντίληψη που εσείς αγνοείτε.  Στην εποχή που ζούμε προσέχουμε για να μην μας εξαπατούν, δείτε το μάθημα Ελμίνα. Πατήστε εδώ

Μύριαμ Κ. Ρόδος

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ

Τα Χριστούγεννα είναι μέρα γιορτινή για όλους τους ανθρώπους, για μερικούς μοναχικούς και ξεχασμένους όμως, είναι μέρα λύπης και μοναξιάς. Τις γιορτές τις αισθάνεται κάποιος όταν έχει όλους τους δικούς του κοντά του. Όταν για κάποιο λόγο έχει απομακρυνθεί και μπει στο περιθώριο, τότε η ημέρα αυτή τον γεμίζει θλίψη και η μοναξιά είναι αφόρητη. Εγώ σήμερα έκανα την καθιερωμένη επίσκεψη στα ηλικιωμένα φιλαράκια μου. Δεν ξέρω πως νιώθετε εσείς μαζί τους, αλλά εμένα μου αρέσει να τους κάνω παρέα  και να τους προσφέρω λίγη ζεστασιά και χαρά, αλλά και να ακούω τις διάφορες ιστορίες που έχουν να μου πουν. Γιατί είναι άνθρωποι με πολλές εμπειρίες αφού έχουν ζήσει τόσα χρόνια πριν από εμάς και έχουν δει πολλά τα μάτια τους.

Γνωρίζω αρκετούς από αυτούς και έχω μια σχέση φιλική μαζί τους. Σήμερα λοιπόν που πήγα φρόντισα να ικανοποιήσω μερικές επιθυμίες τους, για να τους ευχαριστήσω. Μην νομίζετε ότι είναι πολύ απαιτητικοί, ένα γεροντάκι όταν πάω μου ζητάει επίμονα φουντούνια, είναι σαν μικρό παιδί και φυσικά δεν του χαλάω χατήρι. Άλλος πάλι μου ζητάει τσιγάρα, αλλά αυτό δεν ξέρω αν απαγορεύεται  από θέμα υγείας ή να μην βάλουν καμιά φωτιά. Σήμερα όμως έκανα εξαίρεση, πήρα μαζί μου ένα πακέτο τσιγάρα και έναν αναπτήρα και όταν πήγα, του είπα κρυφά, έλα στην αυλή να σου δώσω τσιγάρο. Τα μάτια του φωτίστηκαν και σαν να κάναμε κάτι το πολύ απαγορευμένο και κακό ήρθε με μεγάλη προσοχή έξω. Γέλασα πολύ με αυτό, του έδωσα ένα τσιγάρο του το άναψα και τα έβαλα μέσα στην τσάντα μου, δεν του τα άφησα γιατί φοβόμουν να μην βάλει καμιά φωτιά. 

Μετά μπήκα μέσα και μιλούσα με τους άλλους, σε λίγο να τος πάλι ήρθε και με νοήματα μου έλεγε να πάω να του δώσω και άλλο τσιγάρο. Μου φάνηκε σαν παιχνίδι κατασκοπικό και κατάλαβα πόσο του άρεσε το μυστικό μας, χαιρόταν που έκανε σκανταλιές ή επειδή μπορούσε να απολαύσει κάτι που ήθελε; Δεν ξέρω αλλά ξαναπήγα στην αυλή και του άναψα ακόμα ένα, τα μάτια του ήταν φωτισμένα και πονηρά, ούτε πραξικόπημα να κάναμε, με έπιασε νευρικό γέλιο και μαζί με μένα γελούσε και ο κυρ Νίκος, έτσι τον λένε αλλά εγώ τον φωνάζω Νικολάκη. Μέσα στο γηροκομείο αν καθίσεις πολύ ώρα θα σου ανοίξουν τις καρδιές τους τα γεροντάκια και θα ακούσεις ιστορίες που ούτε καν φαντάζεσαι. Ο Κωνσταντίνος είναι ο γόης του γηροκομείου, αυτός μου διηγείται τα κατορθώματα του με το γυναικείο φύλο. Με αγάπησαν πολλές γυναίκες λέει και εξαιτίας τους χώρισα από την γυναίκα μου και βρίσκομαι εδώ μέσα και αρχίζει να μου λέει ονόματα και ιστορίες από τους δεσμούς που έκανε. Εγώ τον ακούω προσεκτικά και τον ενθαρρύνω να μου μιλάει και στο τέλος του λέω, ακόμα είσαι κοτσονάτος και όμορφος και αυτός να δείτε καμάρι που το έχει. Είναι ωραίο να δίνεις χαρά έστω και αν τώρα πια είναι πολύ αργά για να βλέπουν το μέλλον,  αλλά  μέσα τους παίρνουν δύναμη και έχουν θέληση για ζωή.

Ένα πράγμα που πρόσεξα όμως σήμερα ήταν ότι είχαν φύγει αρκετά γεροντάκια και έκανα ερώτηση γιαυτό το θέμα. Η νοσοκόμα που ήταν εκείνη την ώρα κοντά, μου μου είπε ότι τους περισσότερους τους πήραν σπίτι. Η ανεργία και η κρίση έκανε και ένα καλό, άρχισε ο κόσμος να κρατάει σπίτι τους ηλικιωμένους, για να τους βοηθάνε με την σύνταξη που έχουν. Ελπίζω μόνο να μην τους κακομεταχειρίζονται και να τους δίνουν αγάπη και φροντίδα, γιατί έχω δει να κακοποιούν λεκτικά τους ηλικιωμένους και με στεναχωρεί αφάνταστα αυτό. 

Ξέρω ότι μερικοί ηλικιωμένοι, είναι δύστροποι χαρακτήρες και χρειάζεται υπομονή για να τους φροντίσεις. Γιαυτό θα σας παρακαλέσω, αν δεν έχετε υπομονή και αγάπη, μην τους παίρνετε από εκεί, καλύτερα θα είναι μέσα σε οίκους ευγηρίας, παρά σε ένα σπίτι που θα  κακοποιούνται  και θα τους έχετε μόνο για τα λεφτά τους. Σκεφτείτε  ότι δεν έχουν πολύ χρόνο παραμονής μαζί μας ή να τους πάρετε και να τους φερθείτε ανθρώπινα και με αξιοπρέπεια ή αλλιώς αφήστε τους στην ησυχία τους. Διότι δεν είναι ζώα, είναι άνθρωποι κουρασμένοι που έχουν περάσει από πολλά στάδια στην ζωή τους και ήρθε η ώρα να τους ξεκουράσουμε και να τους δώσουμε λίγη χαρά.

Σας εύχομαι καλές γιορτές με υγεία, αγάπη και ευτυχία. Επίσης θέλω να σας πω να  περάστε και εσείς καμιά  καμιά βόλτα από εκεί και ας μην έχετε κανέναν μέσα. Θα νιώσετε μεγάλη ικανοποίηση όταν δείτε  τα ζαρωμένα κουρασμένα ματάκια τους, να λάμπουν από χαρά.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΩΞΕΤΕ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΟΦΑΓΙΑ

Αρχίζουν ξαφνικά να σου συμβαίνουν διάφορα άσχημα πράγματα; Δηλαδή παθαίνεις ζημιές στο σπίτι σου την μια πίσω από την άλλη ή όλα σου πηγαίνουν στραβά, εντελώς ξαφνικά και δεν ξέρεις τι να κάνεις; Μερικές καταρούσες έτσι της λέω εγώ, με το παραμικρό αρχίζουν και σε βλαστημάνε, να σε κουτσομπολεύουν και γενικά να σε ζηλεύουν. Τότε παίρνεις μια επίδραση αρνητική και περιβάλλεσαι από μια κακή αύρα. Εγώ θα σας πω μερικές χρήσιμες πρακτικές που έμαθα από τις γιαγιάδες και θα μπορέσετε όλοι εύκολα να εφαρμόσετε.

Πρώτο: παίρνουμε ένα ποτήρι νερό του ρίχνουμε αλάτι και λέμε, όπως διαλύεται το αλάτι στο νερό έτσι να διαλυθεί η γλωσσοφάγια και οι κατάρες από το σπίτι μου. Αυτό το ποτήρι το σκεπάζετε και το κρύβεται κάπου, αν εξατμίζεται το νερό κάνουμε ξανά ίδια διαδικασία. Κατά προτίμηση, να το σκεπάζετε να μην εξατμίζεται εύκολα.

Δεύτερο: Στο σπίτι μας έξω φυτεύουμε κόκκινες καυτές πιπεριές είναι ένα και ένα για την γλωσσοφάγια. Ακόμα βάζουμε κακτάκια στην αυλή μας,  λένε πως τα αγκαθάκια που έχουν αιχμαλωτίζουν την κακιά αύρα και την αποτρέπουν, από το να μπει σπίτι σας. 

Τρίτον: Παίρνουμε αγιασμό από την εκκλησιά και ραντίζουμε όλο το σπίτι μας. Αφήνουμε πάντα λίγο και προσθέτουμε νερό  για άλλη μέρα και επαναλαμβάνουμε. Λέμε Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά. Για αυτούς που είναι βαθιά θρησκευόμενοι θα τους έλεγα να φέρουν τον παπά να κάνει αγιασμό.

Αυτά για την γλωσσοφαγιά, σας εύχομαι να την διώξετε και να περνάτε καλά. 

Μύριαμ Κ. Ρόδος

ΡΟΔΟΣ Η ΣΠΗΛΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, το νησί της Ρόδου δοκιμάστηκε σκληρά. Οι Τούρκοι κατακτητές, λεηλατούσαν, σκότωναν και βίαζαν τα γυναικόπαιδα. Ο μύθος λέει, πως τα χρόνια εκείνα όλες οι νέες κοπέλες  κρύφτηκαν, για να γλυτώσουν από την ντροπή και τον εξευτελισμό του βιασμού. Μαζεύτηκαν λοιπόν όλες οι κοπέλες που ήταν παρθένες, σε ένα σπήλαιο κοντά στην Λίνδο και δεν έβγαιναν από εκεί ούτε για να φάνε. Μια γερόντισσα έφερνε κάθε μέρα φαγητό και νερό για να μπορέσουν να επιβιώσουν.

Ένας Τούρκος Αγάς όμως, που έμενε εκεί κοντά, πρόσεξε την γερόντισσα που κινούσε από το χάραμα κάθε μέρα με το γαϊδουράκι της, να πηγαίνει κάπου. Έβαλε λοιπόν έναν έμπιστο του του να την ακολουθήσει και αυτός είδε τι συμβαίνει. Τρέχει και  πάει στον Αγά και λαχανιασμένος του μαρτυράει τα όσα είδε. Ο Αγάς  έτριψε τα χέρια του από χαρά και ικανοποίηση και αμέσως του γεννήθηκαν πονηρές σκέψεις. Διέταξε λοιπόν τους στρατιώτες του να πάνε να του φέρουν, όλες τις γυναίκες μπροστά του. Ξεκίνησε αμέσως μια ομάδα στρατιωτών για την σπηλιά. Μόλις έφτασαν κοντά οι κοπέλες τους αντιλήφθηκαν και για να γλυτώσουν από τα χέρια τους πέσαν στην θάλασσα για να πνιγούν. Ο Θεός Ποσειδώνας όμως που ήταν εκεί, λυπήθηκε τις κοπέλες και τις μεταμόρφωσε σε γοργόνες για να σωθούν και έτσι γλύτωσαν από τα βάρβαρα  χέρια των κατακτητών. Από τότε ζουν μέσα στο νερό ελεύθερες και ευτυχισμένες που δεν έπεσαν στα χέρια των κατακτητών.

Αν καμιά φορά βρεθείτε σε εκείνη την σπηλιά αφουγκραστείτε καλά και θα ακούσετε τα πλατσουρίσματα  που κάνουν οι χαρούμενες γοργονίτσες.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΦΕΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑΚΗ

Μια φορά και ένα καιρό, σε μια πόλη της Ελλάδας,  ζούσε μια άνεργη μητέρα με τα δυο παιδιά της, που δυστυχώς τα μεγάλωνε μόνη της. Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα και έτσι  ένα απόγευμα αποφάσισε να στολίσει το παλιό δεντράκι, που είχε στην σοφίτα της. Φώναξε τα παιδιά, που ήρθαν δίπλα της αμέσως και στάθηκαν με χαρά. ο Κωστάκης και η Αννούλα περίμεναν μέρες αυτή την στιγμή. Επιτέλους, θα στόλιζαν και αυτοί το δεντράκι τους. Η μαμά οπλίστηκε με υπομονή και προσπάθησε να φορέσει το ψεύτικο χαμόγελο της, για να ξεγελάσει τα παιδιά και να τους δώσει την γιορτινή ατμόσφαιρα, που έπρεπε. Η Αννούλα πήγαινε στην έκτη τάξη δημοτικού, ήταν αρκετά έξυπνη για να καταλάβει τον πόνο της μαμάς της. Όμως δεν μιλούσε έβαλε και εκείνη το ίδιο χαμόγελο στα χειλάκια της, για να της συμπαρασταθεί. Ο Κωστάκης μόλις πέντε χρονών δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τον πόνο στα μάτια της μαμάς του, ούτε καν πρόσεξε τα δάκρυα που σκούπιζε κρυφά.

Το δέντρο τους έγερνε λιγάκι και η μαμά, του έβαλε από κάτω ένα μικρό ξύλο και το στερέωσε.  Το στόλισε με   λίγα στολίδια που είχε από παλιά. Καθώς στόλιζαν το δέντρο τα παιδιά τραγουδούσαν τα κάλαντα, τα μάτια του μικρού ήταν φωτισμένα από  χαρά. Επειδή ήξερε ότι σε λίγες μέρες θα έρθει ο Άγιος Βασίλης και θα του φέρει δώρα. Η μητέρα στόλιζε πολύ αργά, ίσως για να φανεί πως είχαν πολλά στολίδια, αλλά ίσως για να κρατήσει όσο πιο πολύ γινόταν η χαρά των παιδιών της. Όταν τέλειωσε το στόλισμα, ο Κωστής σταμάτησε μπροστά στο δέντρο και όλο χαρά λέει στην μαμά του, μαμά τώρα πρέπει να βάλουμε τα γράμματα κάτω από το δέντρο και να πούμε τι δώρο θέλουμε, να μας φέρει ο Άι Βασίλης. Η μαμά κόμπιασε, δάκρυα ξαφνικά άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια της, πως θα εξηγούσε τώρα στο παιδί;

 

Για λίγη ώρα δεν μιλούσε, το βλέμμα της ήταν παγωμένο και απλανές, ήταν φανερό ότι σκεφτόταν τι θα απαντήσει τώρα στα παιδιά. Η Αννούλα καθώς ήταν μεγαλύτερη και ήξερε πως η μανούλα της δεν είχε να πάρει ούτε ψωμί και αφού ήξερε πια πως Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει, κατάλαβε αμέσως την θέση της και έτρεξε να την αγκαλιάσει στοργικά.

 

Μανούλα μου εγώ δεν θέλω δώρο μεγάλωσα πια, εξάλλου η δασκάλα μου είπε πως φέτος θα μας κάνουν δώρα στο σχολείο από κάποιον φιλανθρωπικό σύλλογο, ε τι να τα κάνω δυο δώρα, είπε προσπαθώντας να της ελαφρύνει τον πόνο και την αμηχανία της. Ο Κωστάκης όμως επέμενε. Εγώ θέλω δώρο ένα αμαξάκι που κινείται, είπε με βροντερή και θυμωμένη φωνή. Τότε η μαμά του, αποφάσισε να του μιλήσει. Έλα εδώ παιδί μου, να σου πω μια ιστορία.  Ο μικρός πήγε κοντά της και κάθισε πάνω στα πόδια της. Πριν λίγο καιρό σε μια ξένη πόλη, έγινε μια μεγάλη καταστροφή και τότε τα σπίτια έπεσαν και χάθηκαν πολλοί άνθρωποι. Τα παιδάκια, συνέχιζε να λέει η μαμά στον Κωστάκη, έμειναν χωρίς τροφή, νερό, ρούχα και κοιμούνται στους δρόμους.  Ο Άγιος Βασίλης λοιπόν όπως καταλαβαίνεις θα πάει σε εκείνα τα παιδάκια, που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη και δεν θα έρθει σε εμάς.

 

Ο Κωστάκης την κοίταξε απορημένος, τα μεγάλα εκφραστικά του μάτια άρχισαν να τρέχουν και σε λίγα λεπτά μέσα, έβαλε τα κλάματα. Η μητέρα του φοβήθηκε πως δεν τον έχει πείσει για τον λόγο που δεν θα έρθει ο Άγιος Βασίλης και τον αγκάλιασε τρυφερά, προσπαθώντας να τον παρηγορήσει. Όμως δεν ήταν ο λόγος αυτός που έκλαιγε, το παιδί αν και μικρό ένιωσε λύπη που κάποια  παιδάκια υποφέρουν και γιαυτό έβαλε τα κλάματα. Μανούλα; είπε με ψιθυριστή φωνή, γιατί δεν στέλνεις τα ρουχαλάκια  που δεν μας κάνουν στα παιδάκια αυτά; Δηλαδή δεν θα έχουν σπίτι να μένουν μέσα να ζεσταθούν; ο μικρός άρχισε τις καταιγιστικές ερωτήσεις και η αγωνιά ζωγραφίστηκε στο μικρό προσωπάκι του. Η Σταματίνα, έτσι έλεγαν την μαμά του, έμεινε αποσβολωμένη με την ευαισθησία του Κωστάκη. Βέβαια πέτυχε αυτό που ήθελε, αλλά το παιδί στεναχωρήθηκε πολύ. Μην σε νοιάζει παιδί μου, ο Άι Βασίλης θα πάει με τα νανάκια του να βοηθήσει όλα τα παιδιά, μόνο που σε εμάς δεν θα μπορέσει να έρθει. Δεν πειράζει μανούλα μου, εγώ έχω το σπίτι μας και δεν θέλω τίποτα να μου φέρει, είπε και κούρνιασε στην αγκαλιά της μητέρας του ευτυχισμένος. Έτσι με την ιστορία αυτή, η Σταματίνα κατάφερε να μην γράψει γράμμα στον Άγιο Βασίλη ο Κωστάκης και απογοητευθεί, που δεν θα του έφερνε δώρο. Και έτσι ζήσανε καλά χωρίς το δώρο του Άι Βασίλη τα παιδιά και εμείς καλύτερα που τα κατάφερε η μαμά Σταματίνα.

Μύριαμ Κ. Ρόδος