ΘΡΑΥΣΗ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ.

Οι απατεώνες ζητιάνοι βρήκαν έναν εύκολο και σύγχρονο τρόπο να έρχονται σε επαφή με μεγάλο πλήθος υποψήφιων θυμάτων τους και να τους αποσπούν χρήματα. Το ιντερνέτ υπάρχει στα σπίτια πολλών ανθρώπων και χρειάζεται μεγάλη προσοχή να μην σας ξεγελάσουν με τα ψέματα τους. Το φεισμπούκ είναι για αυτούς τους απατεώνες  ένα μέρος όπου με τέχνη και μεθοδικότητα στήνουν την επιχείρηση της κομπίνας τους. Αυτοί συνήθως έχουν ένα πολύ μεγάλο αριθμό φίλων γιατί μέσα από αυτούς σίγουρα θα βρουν τα θύματα. Επίσης στήνουν ή μετέχουν σε διάφορες φιλανθρωπικές ομάδες οικονομικής βοήθειας και συμπαράστασης σε πεινασμένους, βαριά άρρωστους,  αναπήρους.

Ως πρόσωπα, πολλές φορές με ψεύτικα στοιχεία, φροντίζουν να προετοιμάσουν το έδαφος, ξεκινάνε να μιλάνε, για κάποια σοβαρή ασθένεια που έχουν αυτοί ή μπορεί να πουν για ένα συγγενικό τους άτομο. Μετά σιγά σιγά αφού καταφέρουν να κερδίσουν την συμπάθεια των ευκολόπιστων ιντερνετικών φίλων που έκαναν, λένε ότι κινδυνεύει η ζωή τους και πως χρειάζονται χρήματα για κάποια εξέταση, για φάρμακα για κάποια ακριβή θεραπεία ή για ένα χειρουργείο. Δίνουν και έναν αριθμό τραπεζικού λογαριασμού και περιμένουν να εισπράξουν από τα κορόιδα που θα την πατήσουν. Με λίγα λόγια αυτοί οι άνθρωποι είναι αδίστακτοι και παίζουν με τα συναισθήματα των ανθρώπων. 

Δεν μπορώ να γνωρίζω βέβαια αν είναι όλες οι περιπτώσεις κομπίνες, και ίσως υπάρχουν και άτομα που πραγματικά έχουν ανάγκη. Όμως άντε να ξεχωρίσεις ποιός είναι αυτός που πραγματικά θέλει την βοήθεια μας. Η λογική λέει ότι άνθρωποι με επείγουσα ανάγκη θα απευθυνθούν αλλού και όχι στο ίντερνετ, αν δεν μπορούν να καλύψουν τα έξοδα. Θα απευθυνθούν σε συγγενείς, σε φίλους, στον δήμο, στην εκκλησία  για να λύσουν το επείγον ζήτημα υγείας και δεν θα περιμένουν το αν και πότε θα καταθέσουν την βοήθεια οι φιλάνθρωποι από το ιντερνέτ.  

Καλό θα είναι να μην παρασύρεστε από την φιλανθρωπία ακόμα και αν μιλάτε με προσωπικά μηνύματα ή ακόμα και στο τηλέφωνο με τέτοια άτομα γιατί η τέχνη της απάτης τους είναι ακριβώς να σας ξεγελούν. Να είστε πολύ επιφυλακτικοί με τις φιλανθρωπικές ομάδες και τους πραγματικούς σκοπούς τους. Να μην εμπιστεύεστε αυτόματα όποιο ιντερνετικό πρόσωπο (που μπορεί να είναι και ψεύτικο)  λέει το "μεγάλο" του πρόβλημα και ζητάει κατάθεση σε λογαριασμό ή άλλη βοήθεια με οικονομική αξία.

Ας μην τους δίνουμε την χαρά να μαζεύουν χρήματα και να τρώνε και να πίνουν στην υγειά των κορόιδων.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΚΟΥΛΑΣ ΜΕ ΤΟ ΓΙΩΡΓΑΚΗ

Όλες αυτές τις ημέρες παρακολουθώ μια σελίδα του Γιωργάκη στο φεις μπουκ και δεν σας κρύβω έχω μείνει άναυδη. Υπάρχει η κυρία Κούλα την οποία δεν γνωρίζω προσωπικά. Αυτή με τα γραπτά της προκαλεί και υποβαθμίζει όλους τους Έλληνες. Μιλάει για κάποιο σωτήρα της Ελλάδας, μιλάει  και για κάποιον ηγέτη. Ακόμα μιλάει για έναν άνθρωπο που κάνει ότι μπορεί για να βοηθήσει την χώρα μας. Όταν αναφέρεται σε αυτόν, μιλάει εκστασιασμένη και τον αποκαλεί παγκόσμιο πρόεδρο του σοσιαλισμού και το λέει με τόσο καμάρι που εύλογα αναρωτιέται κανείς, μα καλά υπάρχουν τόσο  αφελείς άνθρωποι ακόμα; Κούλα αν δεν είσαι τρολλαρισμένη τότε έχεις πολύ χοντρό πρόβλημα να το κοιτάξεις. Όσοι άνθρωποι είναι αντίθετοι με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ τους λέει φασιστόμουτρα και ψεύτες και ένα σωρό ακόμα χαρακτηρισμούς απρεπείς που δεν θα ήθελα να σας τους αναφέρω. Κοιτάξτε τι γράφει.

Κούλα: τιμη μου που ειμαι πασοκ τιμη μου που ειμαι με τον προεδρο και τον αρχηγο του πασγκοσμιου σοσιαλισμου τιμη μου που ειμαι βαμενη πρασινη απο τα γενοφασκια μου και ιπηρετω τον πρασινο ηλιου πομονη μεχρι τον οκτοβρη του 2013 φασισταρια που μπενετε στη σελιδα του προεδρου του παγκοσμιου σοσιαλιοσμου για να το πεξετε τζαπα μαγκεσ. 

 (ακόμα ένα ποστ της κυρίας Κούλας) 
Κούλα: το ονομα του γραφτικε με χρυσα γραματα στο βιβλιο τησ ιστοριασ πατερασ σου αρχηγε του παγκοσμιου σοσιαλισμου και πατερασ του ο γεροσ τησ δημοκρατιασπροεδρε του παγκοσμιου σοσιαλισμου αρχηγε του παγκοσμιου σοσιαλισμου που ολοι οι σοσιαλιστεσ αρχηγοπι της γησ υποκλινοντε μπροστα σου αυριο ιδια ωρα θα ερθω να γραφω αληθιεσ εναντια σε ελεινα φασιστικα υποκιμενα αλλα πριν περιπλανιθω για μια ωρα σε τοιχουσ συντροφων μου να διαβασω ασ τραγουδισω τον υμνο μασ.ο ηλιοσ ο πρασινοπσ ο ηλιος που ανατελει μασ οδηγει σε μια ελλαδα διχωσ δευτερα σπιτια διχωσ δευτερα αυτοκινητα χωρισ σκαφη κοτερα και αυθερετα με βιλεσ υπομονη φασιστακια μεχρι τον οκτωβρη του 2013 οποτε και θα γινοντε κεντροαριστερες κυβερνησεισ η στη χειροτερη πκυβερνησεισ λουκα παπαδημου αλλα με ασπιδα το κομα τουτ αρχηγου των σοσιαλιστων ολησ τησ ιφηλιου =):  
Αυτά και άλλα πολλά γράφει η Κούλα.

Θέλω να σε ρωτήσω Κούλα που τον είδες τον ηγέτη στον ύπνο ή στον ξύπνιο σου για να καταλάβω. Και θέλω επίσης να σε ρωτήσω ποιούς ανθρώπους λες φασίστες. Απευθύνεσαι στον Έλληνα που έμεινε άνεργος; στον συνταξιούχο που πεινάει και δεν έχει να πάρει τα φάρμακά του; στους γονείς που δεν έχουν να ταΐσουν τα παιδιά τους; στον άστεγο; στον προδομένο πατριώτη; στον υπό ξένο ζυγό Έλληνα; Καλά αν έχει και άλλους τέτοιους σαν εσένα η Ελλάδα μας ζήτω που καήκαμε, κάτι τέτοιοι σαν εσένα μας τσουρούφλισαν και τραβάμε αυτά που τραβάμε.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΣΚΟΠΕΥΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Οι πολιτικοί της Ελλάδας, μας έχουν στο  βάλει στόχο και μας πυροβολούν καθημερινά. Χτυπούν ανελέητα χωρίς διακρίσεις, η μόνη διάκριση που κάνουν είναι ο εαυτός τους και οι φίλοι τους. Όπου γυρίσεις και σταθείς, βλέπεις ένα μαύρο χάλι, ο κόσμος πεινάει και υποφέρει. Την κατάντια της Ελλάδας μας ποιός μπορούσε να την φανταστεί πριν μερικά χρόνια; Οι πολιτικοί όλοι είναι στυγεροί δολοφόνοι και πυροβολούν εν ψυχρώ όλους τους πολίτες. Έχουν θάψει τον πολίτη εκατό μέτρα στη γη και ακόμα προσπαθούν να χώσουν τα σώματα τους πολύ  βαθύτερα, έτσι ούτως ώστε να μην ξαναβγούν ποτέ έξω. Είμαστε η Ελλάδα των ζωντανών νεκρών, γιατί έχουν νεκρώσει τα πάντα, αισθήματα, αξιοπρέπεια, θάρρος, ελπίδα για την ζωή. Η προσμονή της ελευθερίας από τους εγκληματίες είναι απίστευτα βασανιστική. Αυτή την στιγμή έχουμε μαζική φυγή Ελλήνων μεταναστών σε Γερμανία και Αυστραλία γιατί δεν μπορεί να τους ζήσει η χώρα μας. Ακόμα έχουμε αρχίσει τα συσσίτια, πόσο μεγάλη ντροπή  νιώθω για αυτή την τραγική κατάληξη της Ελλάδας. Και οι πολιτικοί στην κοσμάρα τους. Ε βέβαια αυτοί καλά τρώνε καλά πίνουν, αλλοίμονο στον κακομοίρη τον πολίτη που δεν έχει πια ούτε τα απαραίτητα για να ζήσει.

Σήμερα άκουσα και δυο περιστατικά, το ένα στην γειτονιά μου και η οργή μου φούντωσε περισσότερο. Υπάρχει μια πενταμελής οικογένεια, ο πατέρας άνεργος εδώ και καιρό η οικογένεια ψευτοσυντηρείται με μια πενιχρή σύνταξη της γιαγιάς. Και όμως είναι τόσο αξιοπρεπείς που ποτέ δεν βγήκαν έξω να πουν πως περνούν και να ζητήσουν βοήθεια. Το μικρό αυτής της οικογένειας, αρρώστησε εδώ και δέκα μέρες και ανέβασε υψηλό πυρετό. Η μαμά του προσπαθούσε με κομπρέσες από  ξύδι και με μερικές ασπιρίνες να ρίξει τον πυρετό. Σήμερα πήγε μια γειτόνισσα να   πάει σουπίτσα στο άρρωστο παιδί. Όταν μπήκε μέσα και είδε το παιδί τρόμαξε. Ψηνόταν στον πυρετό και φαινόταν πολύ αδύναμο. Το παιδί τους είπε πρέπει να το δει γιατρός αμέσως. Η μάνα του παιδιού έβαλε τα κλάματα και είπε με τι λεφτά;  Δεν έχουμε ούτε ασφάλεια για να καλύψει την επίσκεψη. Η γειτόνισσα όμως δεν άκουγε τίποτα πήγε σπίτι της και πηρέ τηλέφωνο να στείλουν ένα ασθενοφόρο. Όταν ήρθε πήγε και εκείνη μαζί τους μήπως χρειαστούν κάτι. Το παιδί αμέσως έκανε εισαγωγή, είχε βρογχοπνευμονία αλλά  ήταν και πολύ αφυδατωμένο. Αν καθυστερούσαν λίγο ακόμα θα ήταν αργά για την ζωή του παιδιού  τους  είπε ο γιατρός.

Η άλλη επίσης συγκλονιστική ιστορία είναι αυτή που άκουσα χτες από το διαδίκτυο, πάλι εδώ στην Ρόδο. Μιλούσε ο παπάς Ελπίδιος και είπε το εξής περιστατικό: Ότι πριν λίγες μέρες σε ένα χωριό της Ρόδου, είδε κάποιο γνωστό του κοριτσάκι να φοράει ένα μαντίλι στο κεφάλι. Του φάνηκε περίεργο και το φώναξε να έρθει κοντά. Το ρώτησε γιατί το φοράει αυτό στο κεφάλι; και αυτό του απάντησε ότι έπεσαν τα μαλλιά του. Πήγε αμέσως στο σπίτι του παιδιού να μάθει τι συμβαίνει και έκπληκτος άκουσε να του λέει η μητέρα του παιδιού ότι ήταν από την αβιταμίνωση. Φανταστείτε που έχουμε φτάσει να μην έχει ένας γονιός να προσφέρει την απαραίτητη τροφή για να ζήσει το παιδί του. Και αυτή η οικογένεια ήταν  αξιοπρεπής και ντρεπόταν να ζητήσει ελεημοσύνη, έτσι έβλεπε την βοήθεια που θα της παρείχαν. Όμως, είναι λάθος αυτό όταν πρόκειται για την επιβίωση των παιδιών. Πρέπει να αναζητάτε βοήθεια από όποιο οργανισμό μπορείτε ή από την εκκλησία.

Βλέπετε φίλοι μου πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση στην Ελλάδα μας σε μια εποχή εξελιγμένη, σε μια εποχή όπου με την σωστή χρήση της εξουσίας εμείς έπρεπε να ζούσαμε άνετα. Και όμως όπου σταθείς και όπου βρεθείς ακούς τέτοιες ιστορίες εξαθλίωσης των ανθρώπων. Τι λέτε λοιπόν φίλοι μου η αδράνεια και η ανοχή δεν είναι καιρός να εξαφανιστούν από εμάς; Τι περιμένουμε για πείτε μου;

Μύριαμ Κ. Ρόδος

TΙ ΕΠΑΘΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΤΣΑΤ

Μια μέρα δεν ξέρω τι έπαθε το φέις μπουκ αλλά φαίνεται είχε σκοπό να με τσαντίσει και μου άνοιξε από μόνο του το τσατ.(το τσατ μάλλον είναι συντόμευση του τσαντίλα και αυτός που του μιλάνε χωρίς να θέλει στο τσατ λέγεται τσαντισμένος η τσαντιλιασμένος. Παραδείγματος χάρη εγώ, δείτε εκείνη την μέρα τι έπαθα).

Εκεί που διάβαζα αμέριμνη  ένα διάλογο της Σούλας Μπούλας με το φλογερό ταπεραμέντο της και τους δεκατρείς εραστές νάσου και πετάγεται ένα παραθυράκι στο κάτω μέρος της οθόνης. Μέχρι να καταλάβω πως άνοιξε από μόνο του το τσάτ,  μου πετάχτηκαν το ένα μετά το άλλο έξι παραθυράκια διαλόγου. Στο πρώτο ήταν ο ταβλαδόρος που ήξερε να παίζει καλά το παιχνίδι πλακωτό και ήθελε πολύ να με "πλακώσει" όπως φάνηκε.

-Ταβλαδόρος: Γεια σου Μύριααααμ

-Μύριαμ: Γεια σου και σένα

-Ταβλαδόρος: ξέρεις τάβλι;

-Μύριαμ: όχι δεν ξέρω, μισό έχω άλλη γραμμή

-Αλυσιδάκιας: Γειa σου Μύριαμ

-Μύριαμ: Γεια σου φίλε μου

-Αλυσιδάκιας: Από που είσαι;

-Μύριαμ: Από Ρόδο μισό γιατί έχω άλλη γραμμή

-Αναστασία: Μύριαμ μου τι κάνεις;

-Μύριαμ: Καλά Αναστασία μου εσύ;

-Αναστασία: Έχω πρόβλημα με το αγόρι μου με παράτησε, μπορείς να κάνεις κάτι;

-Μύριαμ: Τι να κάνω εγώ Αναστασία; δεν τον γνωρίζω

-Αναστασία: Πες μου τι να του πω για να γυρίσει πίσω.

-Μύριαμ: μισό

-Ταβλαδόρος: έλα ρε παιδί σε έχασα που μιλάς τόση ώρα;

-Μύριαμ: εδώ μιλάω με κάτι φίλους τώρα

-Ταβλαδόρος: Θέλεις να σε μάθω να παίζεις τάβλι;

-Μύριαμ: όχι δεν ενδιαφέρομαι για τάβλι

-Ταβλαδόρος: είσαι παντρεμένη;

-Μύριαμ: γιατί; παίζει ρόλο στο τάβλι αυτό;

-Ταβλαδόρος: χαχαχαχα όχι έτσι ρώτησα

-Μύριαμ: μισό έχω άλλη γραμμή σε αναμονή

-Φίλη μου: Μύριαμ γεια σου πως και έχεις ανοιχτό το τσάτ;

-Μύριαμ: μόνο του άνοιξε άσε με γιατί έχουν πλακώσει οι φίλοι και δεν τους προλαβαίνω

-Φίλη μου: χαχαχα καλά θα τα πούμε τηλεφωνικά εμείς συνέχισε καλό κουράγια χαχαχα

-Αναστασία: Μύριαααααααααααααμ απάντησε μου τι να του πω για να γυρίσει;

-Μύριαμ: βρε Αναστασία μου πως να σου πω εγώ αφού δεν ξέρω τίποτα για σένα και για εκείνο, ούτε την αιτία του καυγά σας.

-Αναστασία: κάποια με ζηλεύει και του είπε ότι είμαι άσχημη και αυτός με χώρισε.

-Μύριαμ: Γιατί δεν σε ήξερε αυτός;

-Αναστασία: ναι καλέ στην γειτονία μου μένει και είναι από την Αλβανία αυτός

Μύριαμ: Και δεν σε βλέπει αυτός τι είσαι; περιμένει κάποιον άλλο να του πει για σένα;

-Ο καμάκιας: Γεια σου κούκλα

-Μύριαμ: γεια σου και σένα

-Ο καμάκιας: από που είσαι;

-Μύριαμ: από Ρόδο

-Ο καμάκιας: να μου δώσεις το τηλέφωνο σου να μιλάμε;

-Μύριαμ: όχι δεν το δίνω σε αγνώστους

-Ο καμάκιας: Εγώ είμαι άγνωστος δηλαδή ρε Μύριαμ;

-Μυριαμ: ε τι είσαι γνωστός; πρώτη φορά μιλάμε μαζί, ούτε με ξέρεις ούτε σε ξέρω

-Ο καμάκιας: να αφήνεις ανοιχτό το τσατ να γνωριστούμε, αλλά δώσε μου το τηλέφωνο σου να τα πούμε καλύτερα

-Αλυσιδάκιας: ρε Μύριαμ που είσαι;

-Μύριαμ: στη Ρώμη

-Αλυσαδάκιας: ναι!! α θέλω να μου φέρεις δώρο όταν γυρίσεις

-Μύριαμ: χαχα τι θέλεις να σου φέρω;

-Αλυσαδάκιας: κάτι για τον λαιμό σε χρυσό

-Μύριαμ: θα σου φέρω μαλαματένιο σταυρό, θες και αλυσίδα;

-Αλυσιδάκιας: ναι βρε Μύριαμ χωρίς αλυσίδα θα το πάρεις; πως θα μου το στείλεις; πότε θα έρθεις πίσω;

Γιάννης: Μύριαμ γεια σου τι κάνεις; χαθήκαμε.

Μύριαμ: γεια σου Γιάννη, πότε είχαμε βρεθεί και χαθήκαμε τώρα;

Γιάννης: ε καμία φορά άνοιγες το τσατ και λέγαμε μια καλημέρα, τώρα πια δεν το ανοίγεις καθόλου.

Μύριαμ: ε Γιάννη δεν έχω διάθεση πάντα να μιλάω και γιαυτό δεν το ανοίγω.

Γιάννης: οκ Μύριαμ λέγε καμιά φορά καλημέρα να βλέπω ότι είσαι καλά.

Μύριαμ: οκ Γιάννη θα σου λέω

εδώ μου έστειλε τραγούδι ο καμάκιας.

-Ταβλαδόρος: Μύριαμ;;;;;;;;

Κάπου εδώ τα είχα πάρει άσχημα και έκλεισα τον υπολογιστή μου δεν άντεξα. Να γιατί φίλοι μου δεν έχω ποτέ ανοιχτό το τσατ. Μερικοί έχουν απαιτήσεις από τον άλλο σαν να τον ήξεραν χρόνια και δεν μιλώ για τον αλυσιδάκια μόνο αλλά γενικά. Εδώ μέσα έχω ακούσει τα πιο τρελά πράγματα που μπορείτε να φανταστείτε.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

Η ΣΚΥΛΛΑ ΚΑΙ Η ΧΑΡΥΒΔΗ

Διαβάζω τα γκάλοπ που γίνονται για το πιο είναι το πρώτο κόμμα στις προτιμήσεις των Ελλήνων και απορώ.  Η Ν.Δ λέει είναι ανεβασμένη κατά τόσες μονάδες. Ε  δεν πάμε καθόλου καλά, σας το λέω.  Εμείς οι Έλληνες δεν θα βάλουμε ποτέ μυαλό; Πάμε από την Σκύλλα στην Χάρυβδη και εναλλάξ, μα τι κακό είναι αυτό με εμάς δεν μπορώ να καταλάβω. Τώρα πως να το χαρακτηρίσω αυτό; ηλιθιότητα  εκ μέρους μας; μαζοχιστικές τάσεις; τύφλωση στα γεγονότα; αδιαφορία για την πατρίδα; Πείτε μου εσείς πως να χαρακτηρίσω μια τέτοια ανίατη κατάσταση;

Εμείς, έπρεπε ήδη να είχαμε μηδενίσει  και εξουδετερώσει αυτά τα δυο τέρατα, που έχουν κάνει την  την οικονομία  της Ελλάδας μας να μοιάζει  με σεληνιακό τοπίο. Αντιθέτως όμως βλέπω να γίνεται το εξής: όταν είναι στην εξουσία η Σκύλλα φωνάζουν οι πολίτες και βλαστημούν για ένα τέρας που οι ίδιοι επέλεξαν και κάνουν τα αδύνατα δυνατά να το βγάλουν από την εξουσία. Έπειτα στα γκάλοπ είναι πολύ ανεβασμένο το τέρας που δεν έχει εκλεγεί και του πλέκουν εγκώμια. Ανεβαίνει μετά στην εξουσία  έπειτα από την ψήφο την δική μας πάλι το άλλο τέρας η Χάρυβδη, εξίσου επικίνδυνο και αιμοβόρο, και οι ψηφοφόροι αρχίζουν πάλι το ίδιο τροπάριο. Βλαστημούν δυσανασχετούν και θέλουν να το πετάξουν από την εξουσία, αν και δεν πέρασε πολύς  καιρός από τότε  που το εξέλεξαν. Αρχίζουν πάλι να πλέκουν τα εγκώμια για την Σκύλλα και να θέλουν να την ανεβάσουν ξανά στην εξουσία.

Η Σκύλλα και η Χάρυβδη πρέπει να το καταλάβει ο Ελληνικός λαός ότι είναι εξίσου επικίνδυνα και σιχαμερά τέρατα. Έχουν παραμορφωμένα  και μακριά χέρια και δεν κάνουν τίποτα άλλο, από το να απλώνουν και με τις ληστείες τους να καταστρέφουν την Ελλάδα. Η Σκύλλα ήταν ένα τέρας που προκαλούσε  πόνο και δυστυχία. Είχε πολλά στόματα και σαγόνια και κατασπάρασσε ότι έβρισκε μπροστά της.  Για αυτό και δεν χορταίνει το δικό μας τέρας της πολιτικής, η  Σκύλλα όσο και να φάει. Η Χάρυβδη πάλι ήταν ένα τέρας που ρουφούσε το νερό της θάλασσας και έπειτα το ξερνούσε με μανία και έπνιγε τους ναυτικούς. Έτσι και το τέρας της κομματικής  πολιτικής, ρουφάει όλο τον θησαυρό της πατρίδας μας και μετά ξερνάει σε εμάς, την πείνα, την φτώχεια και την δυστυχία.

Γιατί να μην είμαστε και εμείς σαν τον Ιάσωνα και τον  Οδυσσέα; Αυτοί κατάφεραν μια χαρά και προσπέρασαν αυτά τα δυο τέρατα. Τον Οδυσσέα, τον βοήθησε η Κίρκη να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια που θα έβρισκε μπροστά του, για να νικήσει τα θεριά και να περάσει στο νησί του ήλιου. Εμείς όμως έχουμε την ιστορία των πεπραγμένων τους που μας καθοδηγεί και μας λέει πόσο παραμορφωμένα τέρατα είναι αυτά τα δυο κόμματα.

 Γιατί δεν ακούμε την φωνή της λογικής  να προσπαθήσουμε να τα ξεπεράσουμε και να σωθούμε;  Δεν θα μπορέσουμε ποτέ  να πάμε στην απέναντι όχθη με τον λαμπερό ήλιο όσο υπάρχουν αυτά τα δυο εναλλασσόμενα θηρία. Όταν αλλάξει η  νοοτροπία της πλειοψηφίας  και απαλλαγούμε από την παρουσία τους τότε μόνο θα πάμε μπροστά σαν έθνος.

 Μύριαμ Κ. Ρόδος

Ο ΜΑΝΩΛΗΣ Ο ΜΠΕΚΡΗΣ

Εκείνη την παγωμένη νύχτα ο αέρας έσερνε μια άδεια πλαστική σακούλα στο πεζοδρόμιο.  Μερικά ξερά φύλλα και κάποια χαρτάκια την συνόδεψαν για λίγο μα αυτή κόλλησε στον κορμό μιας μικρούλας νεραντζιάς, έστριψε και χώθηκε κάτω από έναν κάδο απορριμμάτων λες και ήθελε να προστατευτεί από το κρύο και την χιονόπτωση.

Ήταν γύρω στις τρεις μετά τα μεσάνυχτα και το χιόνι άρχισε να πυκνώνει. Οι άνθρωποι είχαν κλειστεί στα σπίτια τους από νωρίς νιώθοντας ότι το έξω, οι δρόμοι και οι πλατείες, δεν τους ήθελαν αυτήν την μέρα. 

Στην μοναξιά του δρόμου με τα μαγαζιά και τα μονότονα σφυρίγματα του ανέμου μπλέχτηκε ένα βήμα που τρέκλιζε και μερικές σκόρπιες λέξεις, ένας ακατάληπτος μονόλογος από μια βαριά μεθυσμένη φωνή. Ακουγόταν μέσα στην ερημιά σαν ένα ασυνάρτητο μοιρολόι  από βρισιές, παράπονα, κατάρες και τα σφυρίγματα που προκαλούσαν οι πνοές του αέρα έμοιαζαν να επιχειρούν εφιαλτικά να το ντύσουν με μουσική.

Κάτω από το παγωμένο φως, μέσα από τις νιφάδες του χιονιού διακρινόταν η σιλουέτα του Μανώλη του μπεκρή. Ανάμεσα στα απεριποίητα γένια του και στα μπλεγμένα του μαλλιά μια ματιά που άστραφτε μα δεν ήξερες αν ήταν από το μεθύσι ή από τα βουρκωμένα μάτια. Από το φθαρμένο σακάκι του έλλειπαν δυο κουμπιά και το αριστερό πέτο ήταν γυρισμένο προς τα μέσα. Είχε σηκωθεί να φύγει βιαστικά από την ταβέρνα και δεν πρόσεξε όταν φορούσε το σακάκι. Όχι ότι είχε καμιά σημασία για τον Μανώλη, αλλά όταν δεν είχε πιει πολύ πρόσεχε κάπως την εμφάνιση του. Μια συνήθεια που του είχε μείνει από τα χρόνια που ήταν φυσιολογικός άνθρωπος.  Στο χέρι του κρατούσε ένα μπουκάλι ρετσίνα, την παρέα του, την παρηγοριά του, το φάρμακο του όπως την αποκαλούσε. Το φάρμακο για τον πόνο, το φάρμακο της λυτρωτικής λησμονιάς.
 

Κούτσαινε λιγάκι γιατί το απόγευμα καθώς πήγαινε στην ταβέρνα, ένα πιτσιρίκι του είχε πετάξει μια πέτρα. Ο Μανώλης δεν διαμαρτυρήθηκε για αυτή την πέτρα, αν και πόνεσε. Όταν γύρισε όμως να κοιτάξει ποιός την έριξε είδε  ένα παιδί.  Συνέχισε σιωπηλός τον δρόμο του χωρίς να πει κουβέντα.

Κοντοστάθηκε μπροστά από μια βιτρίνα με παιδικά παιχνίδια. Για αρκετή ώρα το βλέμμα του είχε κολλήσει σε ένα τηλεκατευθυνόμενο τρενάκι. Στην τζαμαρία διέκρινες τα βουρκωμένα μάτια του και το βλέμμα του που κοιτούσε αποσβολωμένο. Το μυαλό του άρχισε να γυρίζει πίσω στα παλιά. Θυμήθηκε ένα ωραίο και ζεστό σπιτικό που έσφυζε από ζωή. Η   αυλή ήταν περιφραγμένη με ψηλά μαύρα κάγκελα, εκεί μέσα έπαιζε με ένα  ποδηλατάκι ένα μικρό παιδί. Η μητέρα του καθόταν στην βεράντα και έμπλεκε ένα μπλε πουλόβερ για τον μοναχογιό της τον Γιαννάκη, τα μάτια της όμως ήταν πάντα στραμμένα στον μικρό μην τυχών χτυπήσει. Ο πατέρας ήταν στο μαγαζί. Είχαν ένα ψιλικατζίδικο και δούλευε όλη μέρα για να μην λείψει τίποτα από την οικογένεια του. Όταν σχολούσε από το μαγαζί και έβρισκε ξυπνητό το Γιαννάκη, έπαιζαν για λίγο μαζί με το κίτρινο τρενάκι που του είχε αγοράσει ο ίδιος, ο μικρός λάτρευε αυτό το τρενάκι.  Κάθε Κυριακή όμως, είχαν καθιερώσει να πηγαίνουν εκδρομή σε ένα μικρό δασάκι, μια ώρα δρόμος ήταν. Εκεί έστρωναν ένα σεντόνι και τοποθετούσαν τα ταπεράκια με τα φαγητά που έφτιαχνε από βραδύς η γυναίκα του. Το Γιαννάκη έπαιζε εκεί κοντά με τα παιχνιδάκια του και χοροπηδούσε από χαρά. Η μητέρα και ο πατέρας καμάρωναν το Βλαστάρι τους. Ήταν τόσο ωραία η εικόνα αυτής της οικογένειας, σαν την κοιτούσες έβλεπες μόνο χαρά και ευτυχία.

Μια Κυριακή ο πατέρας σκέφτηκε να φέρει ένα ένα σχοινί και να κάνει μια κούνια του κανακάρη του να παίξει. Κάθισε αρκετή ώρα να την φτιάξει προσεχτικά. Την έδεσε ανάμεσα σε δύο δέντρα, έπειτα κάθισε πάνω ο μικρούλης και τον κουνούσε, του άρεσε πολύ και όλη την ώρα γελούσε. Η γυναίκα του η Μορφούλα έτσι την έλεγαν καμάρωνε τους δυο άντρες τις ζωής της. Όμως ξαφνικά άρχισε να ψιχαλίζει, άρχισαν να μαζεύουν τα πράγματα και έτρεξαν γρήγορα στο αμάξι για να γυρίσουν σπίτι. Ξεκίνησαν για τον δρόμο της επιστροφής, ο μικρούλης που είχε αποκάμει από το παιχνίδι, άρχισε να νυστάζει και η μητέρα το έφερε μπροστά και το πήρε αγκαλιά.

Η βροχή έπεφτε ραγδαία οι υαλοκαθαριστήρες δούλευαν ασταμάτητα. Σε μια στροφή ο Μανώλης άκουσε ένα απότομο σφύριγμα και τότε βλέπει έντρομος ένα μεγάλο φορτηγό να χάνει τον έλεγχό του και να πέφτει απάνω τους. Έστριψε αμέσως το τιμόνι όμως ήταν αργά το κακό είχε γίνει. 

Ούτε ξέρει πόσο καιρό ήταν ναρκωμένος, όταν άνοιξε τα μάτια του, ήταν σε ένα δωμάτιο του νοσοκομείου. Τα πόδια του ήταν μέσα στον γύψο και δεν μπορούσε να σηκωθεί, έμεινε για λίγα λεπτά να κοιτάει το νταβάνι και να προσπαθεί να καταλάβει που ήταν τι έγινε. Έξαφνα έντρομος άρχισε να φωνάζει σαν τρελός με όση δύναμη είχε, Χριστέ μου που είναι η γυναίκα μου το παιδί μου, είναι καλά; σας παρακαλώ ας έρθει κάποιος να μου πει που είναι. Μια νοσοκόμα που είχε ακούσει τις απελπισμένες κραυγές του έτρεξε κοντά του, κύριε Μανώλη δεν κάνει να κουνιέσαι στην θέση που βρίσκεσαι. Θέλω να μάθω για το παιδί μου την γυναίκα μου είπε κλαίγοντας, η νοσοκόμα τον κοίταξε λυπημένη τι να του έλεγε τώρα; σκέφτηκε. Ησύχασε δεν ξέρω εγώ είμαι καινούρια καλά πρέπει να είναι, απλά θα τους έχουν σε κάποιο άλλο δωμάτιο. Ο Μανώλης όμως δεν ησύχαζε φώναζε συνέχεια και συνέχεια. Όταν μπόρεσε να σηκωθεί έμαθε για το τραγικό τέλος της οικογένειας του και τα δυο αγαπημένα του πρόσωπα είχαν σκοτωθεί. Ο Μανώλης δεν ξαναπάτησε ποτέ πια στο μαγαζί του και το σπίτι του το έκανε κατάσχεση η τράπεζα γιατί δεν πλήρωνε τις δόσεις του δανείου. Του Μανώλη όμως καρφί δεν του καιγόταν, αυτός γυρνούσε όλη μέρα με ένα μπουκάλι κρασί στο χέρι. Μέσα από το κρασί ο Μανώλης προσπαθούσε να σβήσει τον καημό του. Αλλά το κακό ήταν ότι ένιωθε και ενοχές παρόλο που δεν ευθυνόταν εκείνος για το ατύχημα. Έτσι έφτασε να γίνει περίγελος του κόσμου  μέρα νύχτα μεθυσμένος ήταν και να κοιμόταν όπου έβρισκε.

Το άλλο πρωί πλήθος κόσμου βρισκόταν μαζεμένοι σε μια πλατεία μικρή. Ένας άνθρωπος βρέθηκε νεκρός ξαπλωμένος στο παγκάκι, ο καημένος έλεγαν μερικοί από το κρύο θα πέθανε. Ντροπή φώναζαν μερικοί, να πεθαίνει σαν σκυλί κάποιος συνάνθρωπός μας. Μερικοί πιο θαρραλέοι πλησίασαν πιο κοντά, ήταν ένας μεσόκοπος με μακριά γενειάδα και ένα φθαρμενο σακάκι που του έλειπαν τα δυο κουμπιά. Στο χέρι του κρατούσε κάτι σφιχτά, κάποιος προσπάθησε να δει τι ήταν και τότε βλέπει μια φωτογραφία ενός ωραίου και περιποιημένου ανθρώπου που είχε στην αγκαλιά του ένα παιδί και μια πανέμορφη γυναίκα. Μια γυναίκα που τον παρατηρούσε από ώρα φώναξε, κοιτάξτε δεν σας φαίνεται ότι γελάει; πραγματικά η όψη του φαινόταν χαρούμενη, ποιός ξέρει ίσως στο τελευταίο ταξίδι του να συνάντησε επιτέλους τα δυο αγαπημένα του πρόσωπα και να είναι πια χαρούμενος και λυτρωμένος από τον πόνο της απώλειας.

Στην παλιά του γειτονιά ο περιπτεράς είπε πως ο Μανώλης πάγωσε, πως πέθανε από το κρύο. Η κυρά Κατίνα που έμαθε τον θάνατο από τον περιπτερά όταν πήγε να αγοράσει τα τσιγάρα της, είπε στην γειτόνισσα της πως ο μπεκρούλιακας έσκασε από το ποτό. Ο γιατρός που τον εξέτασε έγραψε ως αιτία θανάτου πνευμονικό οίδημα και αποκλείστηκε η εγκληματική ενέργεια.   Τέτοια λένε οι άνθρωποι όταν βλέπουν το νεκρό σώμα και όχι την νεκρή ψυχή. Έτσι για τον θάνατο του έφταιγε ο μπεκρής και η κακή του τύχη δεν κατηγορήθηκε ποτέ.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΚΙΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ

Η κακία είναι ένα σαράκι που σου τρώει την ψυχή. Για πάντα θα σε τυραννάει και δεν θα σε αφήσει να χαρείς τις ομορφιές της ζωής. Η ψυχική γαλήνη και η ηρεμία του ανθρώπου ποτέ δεν θα υπάρχει  στην καρδιά κάποιου-ας, αν υπάρχει ριζωμένη μέσα του η κακία. Είναι σαν ένα δεντράκι ή φυτό  που δεν μπορεί να ποτιστεί και να πιεί το νερό γιατί υπάρχει η ανομβρία. Με ανομβρία παρομοιάζω  την κακία γιατί  δεν υπάρχει το νερό  της αγάπης και της καλοσύνης να ποτίσει την  ψυχή του ανθρώπου. Αν δεν πιει νερό να ποτιστεί η κάθε αρετή, τότε όλα θα νεκρώσουν μέσα του και η ψυχή του θα μαραζώσει και μοιραία θα  πεθάνει.

Δίχως ψυχή ο άνθρωπος μοιάζει με την γη χωρίς οξυγόνο που θα είναι άχρηστη για όλα τα πλάσματα  που φιλοξενεί  και δεν  θα μπορούσαν να ζήσουν ποτέ  πάνω σε αυτήν.  Αν κάποιος   έχει την κακία μέσα του εγώ τον θεωρώ καταραμένο, γιατί κατάρα είναι να μην μπορείς να νοιώσεις τις χαρές της ζωής. Η κακία έχει δίδυμη αδελφή την ζήλεια εξίσου ψυχοφθόρα. Αν κάποιος-α είναι κακός  αυτόματα είναι και ζηλιάρης  και ζηλεύει τους πάντες γύρω του, δεν θέλει την προκοπή και το καλό άλλου ανθρώπου. Είναι εγωιστής και δεν τον νοιάζει αν με την συμπεριφορά του θα πληγώσει τους άλλους.  Η κακία όμως έχει μια αποκρουστική μορφή που απωθεί όλους τους ανθρώπους και όταν την δουν, νοιώθουν την παρόρμηση να απομακρυνθουν από κοντά του. Μερικές φορές οι κακοί άνθρωποι κοιτάνε να σε ξεγελάσουν. Φοράνε το προσωπείο της καλοσύνης και σου χαμογελάνε ευγενικά, όμως υπάρχουν κάποιοι που από την πρώτη στιγμή  αντιλαμβάνονται τους κακούς και τους αποφεύγουν. Υπάρχουν άνθρωποι που μισούν κάποιον δίχως λόγο ή μάλλον από ζήλια γιατί αυτός ο άλλος είναι αγαπητό πρόσωπο και καταξιωμένο. Στην ουσία όμως υποσυνείδητα μισούν τον εαυτό τους που δεν μπορεί να του μοιάσει. Καλό θα ήταν όμως αντί να βάλουν το ποταπό συναίσθημα της ζήλιας και της κακίας, να προσπαθήσουν να του μοιάσουν και να τον ξεπεράσουν.

Δεν έχουν καταλάβει μερικοί άνθρωποι πως η ζωή είναι εφήμερη και πως πρέπει να την ζήσουν όσο γίνεται καλύτερα και ευχάριστα. Δίνοντας αγάπη γύρω σου μέσα σου, νοιώθεις μια ικανοποίηση και σε κάταξιώνει σαν άνθρωπο. Ποτέ μην θελήσεις το κακό ανθρώπου γιατί όπως λέει σοφά μια παροιμία αν σκάβεις κάποιου τον λάκκο πέφτεις μέσα ο ίδιος. Μάθε να αντέχεις στον πόνο και αν κάποιος σε πόνεσε κλάψε και βγάλε όλο τον θυμό από μέσα σου. Μην τον αφήσεις να κατοικήσει στην ψυχή  σου και μεταμορφωθεί σε κακία γιατί τότε η καρδιά σου θα γίνει σκληρή σαν πέτρα και δεν θα νοιώθεις καμιά απόλαυση από την ζωή. Μερικοί άνθρωποι από την κακία που έχουν θέλουν να εκδικηθούν τους πάντες και μέρα νύχτα ψάχνουν να βρουν τρόπο εκδικησης για να ηρεμήσουν όμως η ηρεμία δεν έρχεται ποτέ. Μάθε την λέξη συγχώρεση και εφάρμοσε την αν θέλεις να σε συγχωρέσουν και εσένα κάποτε. Η λύτρωση της ψυχής από την κακία είναι η συγχώρεση και η επιείκεια για τα τυχόν λάθη των γύρω σου. Κανείς δεν είναι αλάνθαστος ποτέ μην το ξεχνάς αυτό,  ψάξε μέσα σου βαθειά και βρες τα δικά σου λάθη και πόσους ανθρώπους δεν έχεις αδικήσει με την συμπεριφορά σου;  

Η φράση που λέει ότι, η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που σερβίρεται πάντα κρύο για μένα είναι λανθασμένη. Γιατί το πιάτο αυτό πάγωσε από την καρδία σου που την άφησες να γίνει  ένα θεόρατο παγόβουνο. Γύρισε και κοίταξε γύρω σου και δες τους ανθρώπους που έχουν καλοσύνη και δίνουν αγάπη, πόσους φίλους έχουν δίπλα τους. Εσύ ο κακός-η πόσους έχεις; δυο τρεις και με το ζόρι. Στην ουσία είσαι μόνος-η, σου αρέσει να ζεις έτσι; Ξύπνησε ένα πρωί και δες τον ήλιο πως λάμπει και βάλε τον για  οδηγό να φωτίσει την σκοτεινή καρδιά σου και άφησε τον να σε ζεστάνει με τις ακτίνες του. Θα νοιώσεις τότε την ζεστασιά και την αγάπη του κόσμου που σου έλειψε. Η μνησικακία είναι το πιο φοβερό ελάττωμα στον άνθρωπο, γιατί ζει πάντα στην μιζέρια της μοναξιάς και γίνεται μισητός από τους γύρω του. Μάθε να αγαπάς τον κόσμο για να σε αγαπήσει και αυτός, αλλιώς φοβάμαι πως θα πεθάνεις μόνος-η. Και το μόνο που θα πάρεις  μαζί σου είναι το δίδυμο της συμφοράς, την κακία και  την ζήλεια, αυτές τις δύο αδελφές που σε συντρόφευαν πάντα.

Με αγάπη και σεβασμό πάντα στον άνθρωπο, αυτές οι λίγες σκέψεις και συμβουλές μου.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

Η ΦΥΛΑΚΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΝΕΣ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ

Τι η σκέψη, τι το μυαλό, τι το άγνωστο. Πόσες φορές αλήθεια δεν έχουμε αναρωτηθεί τι μπορεί να συμβαίνει μετά από μια σειρά συμπτώσεων ονείρων ή ακόμα στην εκδήλωση παράξενων προαισθημάτων. Όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να ερμηνεύσουν άγνωστα ως προς την γνώση τους γεγονότα, αμέσως η σκέψη τους  μπλοκάρεται και φυλακίζεται γιατί δεν είναι σε θέση να τα εξηγήσει. Υπάρχουν πράγματα που η λογική δεν μπορεί να τα συλλάβει και έτσι ένα άτομο εγκλωβίζεται μέσα σε αυτή. Όταν κάτι είναι άγνωστο και αόρατο κατά μια έννοια, τότε τρομάζει και δεν σε αφήνει να προχωρήσεις την σκέψη σου και να καταλάβεις τα γεγονότα.

Πόσα αλήθεια ανεξήγητα πράγματα έχουν συμβεί ακόμα και σε εμάς και λόγω ότι είναι καταστάσεις άγνωστες τις έχουμε παραμερίσει; Το υπερφυσικό είναι κάτι που ξεπερνάει τις πέντε γνωστές αισθήσεις του ανθρώπου, πχ η τηλεπάθεια, όταν δέκτης και πομπός μοιράζονται την ίδια σκέψη, είναι όμως δυνατόν να υπάρχει τέτοια επικοινωνία του νου; Οι άνθρωποι που ασχολούνται χρόνια τώρα με αυτά τα φαινόμενα και κατόπιν ερευνών και πειραμάτων, λένε πως ναι, είναι δυνατόν.

Πιστεύω ότι είναι μια πολύπλοκη εξερεύνηση, ανάμεσα στο μυαλό και την άγνωστη δύναμη, που με κάποιο τρόπο συνδέονται άμεσα. Σε πολλούς ανθρώπους έχει συμβεί πιστεύω κάτι περίεργο. Όμως επειδή δεν μπορoύν να δώσουν μια λογική εξήγηση και επειδή δεν είναι έτοιμοι να έρθουν αντιμέτωποι με το άγνωστο γιατί τους τρομάζει, σταματούν.Η λογική βέβαια προσπαθεί να  ερμηνεύσει το άγνωστο χρησιμοποιώντας το γνωστό αλλά  αυτό δεν είναι πάντα εφικτό. Μερικές φορές αν  κάτι δεν μπορεί να το  καταλάβει ο άνθρωπος το αποδίδει σε θεϊκές ή υπερφυσικές δυνάμεις μόνο που δεν είναι έτσι... π.χ. ο κεραυνός (Δίας στην αρχαιότητα)... ή ο μαγνήτης (δυνάμεις του σατανά στον μεσαίωνα). Και πολλά άλλα ακόμα που έρχονται σε σύγκρουση με την λογική και ερμηνεύονται όπως πιστεύει  ο  καθένας.

Σας έχει τύχει ποτέ να βρεθείτε σε ένα μέρος για πρώτη φορά και όμως να  σας είναι τόσο οικείο; σας έχει τύχει να κάνετε κάτι και να νομίζετε ότι αυτό το έχετε ξαναζήσει; σας έχει τύχει να σκεφτείτε  ένα άτομο που έχετε πάρα πολύ καιρό και να το συναντήσετε την ίδια μέρα; σκεφτήκατε ποτέ ένα άτομο πολύ έντονα και εκείνη την στιγμή να σας πάρει τηλέφωνο; Ή πάλι, αν δείτε ένα όνειρο και αν  ξέρετε να το ερμηνεύσετε  να σας βγει αμέσως;  Μερικοί έχουν δει κάτι άυλες φιγούρες ή τη μετακίνηση κάποιου αντικειμένου, δίχως να υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να το δικαιολογήσει. Οι ειδικοί που μελετούν παραψυχολογικά  φαινόμενα, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, δεν έχουν καταφέρει ακόμα, να συμφωνήσουν και ο καθένας δίνει την δική του εκδοχή. Είναι πραγματικά δύσκολο να πει κάποιος με σιγουριά  τι είναι όλα αυτά τα περίεργα φαινόμενα. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι υπάρχει κάποιο άλλο πεδίο πέρα του γήινου και πως με κάποιο τρόπο έρχονται σε μια ευθυγράμμιση και τότε συμβαίνουν όλα αυτά. Κάποιοι πάλι λένε ότι υπάρχουν  όντα με υλικό τέτοιο που δεν είναι εφικτό να τα δει το ανθρώπινο μάτι. Κάποιοι πάλι  μιλάνε για τις νεκρές ψυχές που μένουν στη γη και προσπαθούν να μας ειδοποιήσουν να προσέξουμε για κάποιον κίνδυνο που διατρέχουμε ή επειδή θέλουν να είναι κοντά μας. Είναι όμως άυλες και δεν μπορούμε να τις δούμε. Ή πως μπορούν κάποια άτομα με το μυαλό  και με αυτοσυγκέντρωση να μετακινούν πράγματα.

Το θέμα με τα  προφητικα όνειρα είναι ένα ανεξιχνίαστο  φαινόμενο. Δεν είναι και λίγοι αυτοί που βλέποντας ένα όνειρο, ξέρουν ότι κάτι πρόκειται να συμβεί, καλό ή κακό. Μερικές φορές όπως θα δει κάποιος ένα όνειρο ακριβώς έτσι θα του βγει. Άλλες φορές βλέπουν συμβολικά αντικείμενα που τα αναγνωρίζουν και ξέρουν τι θα συμβεί. Να σας πω ένα παράδειγμα που διάβασα. Κάποια γυναίκα είδε στον ύπνο της ότι στο σπίτι της μέσα είχε μπει μια νυχτερίδα και είχε πάει στο δεξί της χέρι, καθώς εκείνη φοβισμένη προσπάθησε να την σκοτώσει τρόμαξε και  ξύπνησε. Όταν ξύπνησε το ερμήνευσε σαν ένα πολύ κακό οιωνό και  πράγματι μετά από τρείς μέρες σκοτώθηκε ο άντρας της.  Η προαίσθηση είναι και αυτή μέσα στον κλάδο της παραψυχολογίας, πολλοί άνθρωποι συχνά προαισθάνονται.

Τα μέντιουμ υπάγονται και αυτοί στον κλάδο της παραψυχολογίας, όμως μπορεί κανείς να προβλέψει τα μελλούμενα; Υπάρχουν άνθρωποι χαρισματικοί όμως δεν πιστεύω να είναι τα μέντιουμ που σου λένε το μέλλον  επί πληρωμής. Αυτοί σίγουρα το κάνουν για το χρήμα. Γιατί υπάρχουν πολλοί αφελείς και κυρίως οι γυναίκες που τρέχουν να τους λύσουν τα προβλήματα τους όλα  αυτοί. Αν δηλαδή δεν πάει καλά η σχέση τους θα τρέξουν εκεί για να τους πουν αν υπάρχει άλλο πρόσωπο στην ζωή του συντρόφου τους. Καλύτερα όμως θα ήταν να καθίσουν κάτω και να αναρωτηθούν τι πάει στραβά στη σχέση  τους και να το φτιάξουν. Γιατί κάτι δεν θα κάνουν σωστά ώστε να τον κρατήσουν. Ξέρω κάτι γυναίκες και οι άντρες φυσικά δεν εξαιρούνται, που τρέχουν στις μάγισσες να κάνουν μάγια για να κρατήσουν έναν άνθρωπο κοντά τους,  ή για να εκδικηθούν κάποιον που θεωρούν ότι τους έκανε κακό. Αυτό εμένα μου θυμίζει μεσαίωνα και  μου δίνει την εντύπωση ανθρώπων  χαμηλής αυτοεκτίμησης. 

Τι από αυτά  είναι φαντασία ή παρερμηνείες και τι  πραγματικότητα; Κανείς δεν ξέρει με σιγουριά να μας πει. Τελικά μήπως είναι παιχνίδια του μυαλού και της φαντασίας ή υπάρχει κάτι άγνωστο προς εμάς;  μήπως συμβαίνουν και τα δύο; Θα μπορέσουν ποτέ κάποιοι να δώσουν μια σαφή και τεκμηριωμένη απάντηση;

Μύριαμ Κ. Ρόδος

ΕΚΚΕΝΩΣΕΙΣ ΒΟΘΡΩΝ

 

Κάποιος φίλος μου πέρασε σήμερα μπροστά από το κτήριο της βουλής και μύριζε τόσο απαίσια που αναγκάστηκε να κλείσει την μύτη του και να φύγει τρέχοντας. Φαίνεται μέσα στην βουλή τα λύματα και τα απόβλητα προέρχονται από πολύ βρωμερά εντόσθια. Και σκέφτηκα πως αν δεν πάμε αμέσως να τα αδειάσουμε και να τα θάψουμε μαζί με τις σαπιοκοιλιές θα πάθουμε χολέρα και θα πεθάνουμε.  Ήδη άρχισε να πεθαίνει κόσμος επειδή δεν αντέχει αυτή την βρωμερή κατάσταση. Μερικοί αυτοκτονούν από την απελπισία τους, δεν είναι κρίμα;

Φανταστείτε τι περιδρομιάστηκαν  και βγαίνει τόση μπόχα έξω. Αυτοί που είναι μέσα σίγουρα είναι από τους "βρώμικους" Έλληνες.  Γιατί πιστεύω ότι αν δεν είναι κάποιος βουλευτής βρωμερός δεν αντέχει την τόση βρώμα του πολιτικού συστήματος και των μηχανισμών του. Η αντίδρασή τους θα ήταν να εναντιωθούν σε αυτό το ελεεινό σύστημα.  Και  αν ήταν αδέλφια μας και μας πονούσαν θα ερχόντουσαν κοντά μας  να μας προστατέψουν, για  να σωθούμε και εμείς. Όμως, εγώ δεν είδα κανέναν να έρθει να μας ειδοποιήσει, για το τι γίνεται μέσα και να προσέξουμε. Μου φαίνεται πως αυτά τα σκουλήκια θέλουν να φάνε όλο το φρούτο  της χώρας μας.

Σκέφτηκα λοιπόν πως κάτι πρέπει να κάνουμε για να σωθούμε, αφού κανείς υπεύθυνος δεν φροντίζει για αυτό. Πρέπει να αντιδράσουμε σαν να είχαμε ένα καλό  βυτιοφόρο και να σκάψουμε βαθειές τρύπες για  να θάψουμε τις βρωμερές σαπιοκοιλιές.

 Όμως αυτοί οι πολιτικοί πρέπει να μπουν πολύ βαθιά στο χώμα. Για να μην μπορεί να ξανάβγει έξω η μπόχα, αλλά και ούτε καμιά σαπιοκοιλιά μεταμφιεσμένη ώστε να μην  την αναγνωρίσουμε. Το μολυσμένο κτήριο επίσης να προσφέρει συνδιασμένη, κομματοκτόνο, διαφθοροκτόνο, πολιτικαντοκτόνο, κληρονομοκτόνο και να είναι  ειδικό στο να χρωματίζει τα πολιτικά ψέμματα. Απολύμανση με ισχυρό απολυμαντικό υγρό ευρέος φάσματος.  Μετά αυτοί που θα μπουν δεν θα μπορούν να ειναι τόσο τιποτένιοι  και δεν θα κινδυνεύουμε τόσο πια.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ ΜΕ ΤΟ ΡΟΖ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑΚΙ

Μια φορά και ένα καιρό σε μια ακροθαλασσιά είχε ανθίσει  ένα πολύ όμορφο κρινάκι του γιαλού. Η μυρωδιά του έφτανε πολλά μέτρα μακριά και όποιος περνούσε από εκεί στεκόταν και το χάζευε. Το κρινάκι όλη μέρα είχε το κεφάλι του  στραμμένο σε ένα μπαλκόνι και μόνο όταν βράδιαζε και σκοτείνιαζε έβλεπε πάλι μπροστά του. Απέναντι από την μεριά που έβλεπε το κρινάκι, είχε κάτι ωραία κατάλευκα σπιτάκια που είχαν τις  πόρτες  και τα παράθυρα τους σε μπλε χρώμα. Ένα μάλιστα ξεχώριζε γιατί ήταν διώροφο και με ένα μπαλκονάκι  πανέμορφο, γιατί είχε πάνω λογιών λογιών λουλούδια.

Δίπλα στο κρινάκι κάποιοι  θάμνοι και ένα αγριάγκαθο  που το  παρατηρούσαν  συνέχεια, παραξενευτήκαν με αυτή του την στάση και το ρώτησαν μια μέρα.  Κρινάκι μας για πες μας γιατί όλη μέρα έχεις το βλέμμα σου στραμμένο κατά τα σπίτια; σου αρέσουν τόσο πολύ; Τότε το κρινάκι τους εξομολογήθηκε τον έρωτά του. Ερωτεύτηκα ένα πολύ όμορφο ροζ τριανταφυλλάκι, τους είπε και βρίσκεται πάνω σε εκείνο το ανθισμένο μπαλκόνι.  Τότε απορημένα τα θαμνάκια  του είπαν, μα αυτό δεν είναι σωστό. Τι δεν είναι σωστό; ρώτησε το κρινάκι. Να ερωτευτείς κάποια που δεν είναι από το δικό σου είδος, είπε το ένα θαμνάκι.  Άσε που θα σε τρυπήσει μόλις πας να το αγκαλιάσεις και θα πληγωθείς, πετάχτηκε και συμπλήρωσε το άλλο.  Και έπειτα πως θα πας κοντά της αφού τα πόδια σου είναι ριζωμένα στη γη; Όλα γίνονται όταν το θελήσει κάποιος είπε  θυμωμένο το κρινάκι, που αμέσως υπερασπίστηκε τον έρωτά του. Οι θάμνοι τότε ψιθύριζαν από πίσω του, μα τι παράξενος που είναι αυτός ο κρίνος δεν έχει καθόλου μυαλό.

Περνούσαν έτσι οι μέρες και το κρινάκι όλο και πιο πολύ ερωτευόταν το ροζ τριανταφυλλάκι του. Καθόταν ώρες αμίλητο και σκεφτικό, μα μιλούσε μόνο σε μια μελισσούλα που ερχόταν κάθε μέρα για να πάρει το νέκταρ  από το κρινάκι. Ένα αγριάγκαθο μάλιστα παρατήρησε ότι μιλούσαν αρκετή ώρα πριν να πάρει το νέκταρ η μελισσούλα και ότι μετά την επίσκεψη ήταν πολύ χαρούμενος ο κρίνος. Εεε κρίνε του φώναξε μια μέρα το περίεργο αγριάγκαθο, τι θέλεις ; αποκρίθηκε το κρινάκι. Να σε ρωτήσω τι λέτε κάθε μέρα με την μελισσούλα και είσαι χαρούμενος κάθε φορά που σου μιλάει; Τίποτα που να σε ενδιαφέρει είπε τότε το κρινάκι και γύρισε πάλι το κεφάλι του στο συνηθισμένη κατεύθυνση.

Το κρινάκι τώρα σκεφτόταν από μέσα του και έλεγε χαμηλόφωνα να μην τον ακούσει κανείς, σιγά να μην σας ξαναπώ τα μυστικά μου. Η μελισσούλα βλέπετε ήταν ο αγγελιοφόρος του ερωτευμένου κρίνου και του ροζ τριαντάφυλλου. Κάθε μέρα ερχόταν και με ένα μήνυμα από την αγαπημένη του. Το κρινάκι περίμενε πως και πως αυτή την ώρα. Έπειτα έπινε το νέκταρ η μελισσούλα και έφευγε. Όμως καθώς έφερνε το μήνυμα από το τριανταφυλλάκι προς τον αγαπημένο της, η μυρωδιά της έμενε στα ποδαράκια της μελισσούλας και κάθε φορά που προσγειωνόταν στο κρινάκι του μετέφερε την μυρωδιά της. Το κρινάκι και με κλειστά μάτια θα ξεχώριζε αυτό το θεσπέσιο άρωμα της αγαπημένης του. Το ίδιο βέβαια γινόταν και με το κρινάκι προς το τριανταφυλλάκι.

Έτσι περνούσαν οι ήμερες για τα δυο ερωτευμένα λουλουδάκια. Ένα πρωινό καθώς το τριανταφυλλάκι τέντωνε το κεφαλάκι της για να κοιτάξει τον αγαπημένο της ακούει μια φωνή να της λέει, ωραίο κρινάκι αυτό εκεί κάτω ε; Γυρίζει το τριανταφυλλάκι και βλέπει μια κίτρινη μαργαρίτα που είχε φυτρώσει σε μια γλάστρα δίπλα της. Για ποιό κρινάκι μιλάς; την ρώτησε. Μα για αυτό που κοιτάς και εσύ κάθε μέρα. Πριν λίγες μέρες που ήμουν μικρότερη δεν μπορούσα να δω τι έβλεπες,  μα σήμερα που ψήλωσα περισσότερο το είδα. Να μου κάνεις την χάρη και να μην κοιτάς το κρινάκι μου είπε το ροζ τριανταφυλλάκι φανερά ενοχλημένο. Φαίνεται το συναίσθημα της ζήλιας το έχουν και τα λουλούδια. Υπάρχουν τόσα άλλα λουλούδια να κοιτάξεις, το κρινάκι είναι ο αγαπημένος μου ξαναείπε στην μαργαρίτα. Μα δεν είπα κάτι κακό, απλά σου λέω ότι είναι πολύ όμορφο κρινάκι. Είναι είπε το τριανταφυλλάκι καμαρωτά και είμαι χαρούμενη που με αγαπάει τόσο πολύ. Η μαργαριτούλα χαμογέλασε, σαν να της έλεγε το ξέρω δικό σου είναι μην ανησυχείς.

Ήταν παραμονή της Παναγιάς και όλα τα λουλούδια είχαν ανθίσει, το κρινάκι μας ξύπνησε πρώτο από όλα μα σήμερα ήταν λίγο ανήσυχο κάτι το βασάνιζε. Γύρισε να κοιτάξει την αγαπημένη του για να πάρει λίγο κουράγιο, μα ξαφνικά έβγαλε μια δυνατή φωνή. Ωχ που είναι η αγαπημένη μου; έχει γούστο να βγει το όνειρο που έβλεπα σήμερα σε κακό. Ο θάμνος που στεκόταν δίπλα του, άκουσε την κραυγή απελπισίας του και τον μονόλογο που έκανε και τον ρώτησε με φανερή ανησυχία, τι σου συμβαίνει κρινάκι μου; Σήμερα είδα ένα κακό όνειρο και φοβάμαι πολύ, ξύπνησα με ένα κακό προαίσθημα ότι κάτι κακό θα μας συμβεί και τώρα γύρισα να δω το τριανταφυλλάκι μου και δεν είναι εκεί. Φοβάμαι, φοβάμαι πολύ είπε και τα μάτια του άρχισαν να τρέχουν. Για πες μου το όνειρο σου μήπως και μπορώ να στο εξηγήσω του είπε τότε ο θάμνος.

Να, έβλεπα ότι ήμουν σε ένα μεγάλο κάμπο και δίπλα μου ακριβώς στεκόταν η αγαπημένη μου. Μιλούσαμε για πολλές ώρες μα ξαφνικά σκοτείνιασε ο τόπος και την έχασα. Έπειτα από λίγη ώρα είδα ότι άναψαν  όλα τα φώτα και κάναμε μια λαμπρή τελετή γάμου με το τριανταφυλλάκι μου. Μα αυτό είναι καλό όνειρο θα πει πως θα την ανταμώσεις λέει ο θάμνος και δεν έκρυβε τον ενθουσιασμό του και μάλιστα γρήγορα συμπλήρωσε. Το κρινάκι όμως δεν πείστηκε, τον είχαν ζώσει τα φίδια γιατί είχε εξαφανιστεί το τριανταφυλλάκι του. Κατά το μεσημέρι ακούγεται το γνωστό φτερούγισμα από την μελισσούλα την φίλη του, σήμερα ήρθε λίγο νωρίτερα και αυτό δεν ήταν καλό. Γειά σου φίλε μου λέει το κρινάκι, πές μου πέρασες από εκείνη; είναι καλά; της μίλησες; άρχισε να ρωτάει ασταμάτητα το κρινάκι. Η μελισσούλα δεν μιλούσε κοιτούσε μόνο το κρινάκι με μια βαθιά λύπη στα μάτια της. Μα γιατί δεν μιλάς; φώναξε τότε και η αγωνία του είχε φτάσει στο αποκορύφωμα. Τότε άρχισε να μιλάει η μελισσούλα και να λέει, λυπάμαι για αυτό που θα σου πω μα το ροζ τριανταφυλλάκι σου δεν είναι πουθενά, κάποιος το έκοψε και το πήρε μαζί του. Μια παράξενη σιωπή επικράτησε για αρκετή ώρα κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει, η μελισσούλα πέταξε χωρίς να πει αντίο, ήθελε να αφήσει το κρινάκι μόνο του να ηρεμίσει.

Κατά το σούρουπο ακούστηκαν βήματα δίπλα του, μα το κρινάκι δεν είχε διάθεση ούτε να κάνει τα μάτια του πάνω να δει. Ξαφνικά νιώθει ένα παγωμένο χέρι να τον τραβάει βίαια από την γη και να το κόβει  πονούσε πολύ, μια σκοτοδίνη το κάνει να χάσει τις αισθήσεις του και ίσα που άκουγε τους φίλους του να ψιθυρίζουν πάει το κρινάκι μας το σκότωσαν. Μετά ξύπνησε από κάτι πολύ κρύο, τον είχαν βυθίσει κάπου στο νερό. Μέσα στην παραζάλη και τον πόνο του όμως του ήρθε μια πολύ γνώριμη μυρουδιά. Λες να κάνω τόσο λάθος συλλογίστηκε και άνοιξε τα μάτια του γρήγορα να δει. Η καρδιά του τότε άρχισε να χτυπάει τρελά, δεν πίστευε στα μάτια του, η αγαπημένη του ήταν εκεί δίπλα του και του χαμογελούσε. Μα τι έγινε που βρισκόμαστε; γυρίζει και βλέπει μια μεγάλη εικόνα που είχε μια γυναίκα να κρατάει στην αγκαλιά της ένα παιδί. Έπειτα όλος ο κόσμος φιλούσε την εικόνα και υποκλινόταν μπροστά τους.

Εκείνος και η αγαπημένη του ήταν μπροστά στην εικόνα της γυναίκας με το βρέφος, μα τι γίνεται; λέει γιατί μας χαιρετάει τόσος κόσμος; Δεν ξέρω αγαπημένε μου δεν έχω ταξιδέψει ποτέ έξω από τη γλάστρα μου και δεν γνωρίζω τι κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι εδώ που μας χαιρετάνε με τόση χαρά. Παντού ακουγόταν μια ψαλμωδία και κάποιος με μαύρα ρούχα κρατούσε ένα μεγάλο βιβλίο και τραγουδούσε, πίσω του ένας άλλος μικρότερος με γένια πάλι κρατούσε ένα κίτρινο πράγμα και το κουνούσε και από μέσα έβγαζε καπνό που μύριζε πολύ όμορφα. Για λίγη ώρα τα είχαν χαμένα και οι δύο καθώς δεν ήξεραν τι ήταν όλα αυτά.

Μα σε λίγο  ήρθε στο μυαλό του κρίνου το όνειρο που είδε. Το βρήκα! λέει με  μεγάλη ικανοποίηση  μας παντρεύουν οι άνθρωποι. Το  ροζ τριανταφυλλάκι έλαμψε από χαρά, ήταν τόσο ευτυχισμένη, άπλωσε το φυλλαράκι της με στοργή και αγκάλιασε με τρυφερότητα τον αγαπημένο της. Τώρα πιά το όνειρο τους έγινε πραγματικότητα και δεν τους ένοιαζε τίποτα άλλο αφού παντρεύτηκαν.

Και έτσι για όσες μέρες ζουν τα λουλούδια σε ένα βάζο ήταν σαν να πέρασαν ευτυχισμένα μια ολόκληρη ζωή. Ο έρωτας τους στο δικό τους μυαλό είχε ολοκληρωθεί και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

ΓΙΝΕ ΚΑΙ ΕΣΥ ΠΑΙΔΟΦΙΛΟΣ ΜΠΟΡΕΙΣ.

Η κυβέρνηση, σας δίνει μια πολύ καλή ιδέα, για να πάρετε σύνταξη αμέσως και να περάσετε τους σωματικά ανάπηρους στην σύνταξη. Ο τυφλός, ο ανάπηρος, ο καρδιακός, ο άνθρωπος με  τον ζαχαρώδη διαβήτη, ο κωφάλαλος και γενικά όλοι αυτοί που έχουν μια αναπηρία θα έχουν χαμηλότερη σύνταξη, γιατί οι βιαστές θα έχουν σίγουρα  περισσότερα μόρια επειδή χρησιμοποίησαν το βρωμερό ΄¨μόριο¨ τους πάνω σε ένα παιδί. Βίασε και εσύ ένα παιδί μπορείς, αυτό σου λέει η ανώμαλη κυβέρνηση και σου ανοίγει τον δρόμο για το μεγαλύτερο έγκλημα του ανθρώπου.

Το να βιάσεις ένα παιδί και να το καταστρέψεις ψυχικά και σωματικά τώρα πια είναι προσόν μεγάλο. Το διαβάσαμε και αυτό, θα τους πληρώνουμε κιόλας για τα κτηνώδη ένστικτα τους αμέ!!!! Όλα τα ανθρωπόμορφα τέρατα θα χρυσοπληρώνονται για τα εγκλήματα που διέπραξαν ή θα διαπράξουν στα παιδικά σωματάκια των αθώων παιδιών. Θα κουρελιάζουν τα παιδιά και θα τα σημαδεύουν για την υπόλοιπη ζωή τους και αντί να φυλακιστούν, το κράτος που είναι (πονόψυχο) και δίκαιο θα βγάζει τους παιδόφιλους σε σύνταξη.

Ρε ρεμάλια αληταράδες, κάνετε νόμιμα αυτά τα κτήνη; Να δώσετε και τα δικά σας παιδιά να τα βιάσουνε και να δούμε τότε  θα τους δώσετε σύνταξη; Όποιος εγκέφαλος είχε αυτή την ιδέα σίγουρα είναι ανωμαλάρα μεγάλη και εγώ τον καταγγέλλω ότι καταπατεί και βιάζει με άγριο τρόπο τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτός ο νόμος από την Ελλάδα δεν θα περάσει να τον ξεχάσετε. Δηλαδή αν κατάλαβα καλά εκτός του ότι δεν θα τιμωρούνται, βάζετε και ιδέες στους άλλους πολίτες τι να κάνουν για να  πάρουν σύνταξη έτσι; Οι επιδειξίες και αυτοί επίσης ανάπηροι και συνταξιούχοι ε; Ρε  Έλληνες μου  κάντε μου την χάρη και μαζευτείτε καμία δεκαριά χιλιάδες έξω από την βουλή και μόλις βγουν οι βουλευτές και ο πρωθυπουργός τσιτσιδωθείτε και δείξτε τους τα προσόντα σας. Δεν θα σας κάνουν τίποτα, αντιθέτως θα πάρετε και σύνταξη αμέσως, γιατί  θεωρείτε μεγάλη αναπηρία αυτό. Ρε ηλίθιοι μήπως ηδονίζεστε να βλέπετε γυμνούς και παροτρύνετε τον κόσμο προς αυτή την οδό; Να μας το πείτε και κάτι θα κάνουμε για αυτό να είστε σίγουροι.

Θαυμάστε την απόφαση( ελήφθη, μετά τη διαπίστωση ότι στον επικαιροποιημένο πίνακα που είχε δημοσιευτεί στο υπ Αρ. 2611, ΦΕΚ στις 8 Νοεμβρίου 2011). Εσείς όλοι θέλετε ψυχιατρείο και μάλιστα με ζουρλομανδύα γιατί είστε πολύ επικίνδυνοι για τους Έλληνες. Ένα να ξέρετε όλοι από εκεί πάνω εμείς τους παιδεραστές δεν τους συγχωρούμε με τίποτα και αν τους αφήσετε έξω με την δικαιολογία του ψυχικά άρρωστου τότε ο λαός θα τους τιμωρεί  με τον τρόπο που ξέρει. Και αν έχετε τα κότσια τότε ελάτε να πιάσετε έναν ολόκληρο λαό.

Με το καλό σας το λέμε πάρτε την απόφαση αυτή πίσω και μην διανοηθείτε ποτέ να την ξανασυζητήσετε. Γιατί με μια τέτοια απόφαση ανοίγετε τους ασκούς του Αιόλου, επίσης μια τέτοια απόφαση είναι ενάντια στον νόμο για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τα παιδιά πρέπει να τα προφυλάξετε, είναι πρωταρχικό  καθήκον σας αυτό. Γιατί αυτά είναι ο αυριανός πολίτης και τα  θέλουμε υγιές  χωρίς ψυχολογικά προβλήματα που θα τα αποσυντονίζουν και δεν θα τα  αφήνουν να λειτουργήσουν  σωστά μέσα στο σύνολο.

 Σας καθιστώ υπεύθυνους για την ψυχική τους ηρεμία και την σωματική ακεραιότητα τους, γιατί αυτή σας η απόφαση τα βάζει σε άμεσο κίνδυνο. Και καλά θα κάνει ο ανώμαλος που έδωσε αυτή την ιδέα να παραιτηθεί αμέσως τώρα!!!! χωρίς καθυστέρηση και να εξαφανιστεί από την χώρα μας δεν θέλουμε  άλλους ψυχανώμαλους μας μπουχτίσατε πια, φτάνει!!!!

Μύριαμ Κ. Ρόδος