Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

Ο ΘΛΙΜΜΕΝΟΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ

Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα όμορφο νησί γεννήθηκε ένας πρίγκηπας. Από μικρός ήταν πολύ ευγενικό και καλό παιδί και όλοι τον αγαπούσαν. Η βασίλισσα, φρόντιζε να μεγαλώνει όμορφα και με σωστές αρχές. Του είχε μάθει πως να φέρεται, πως να αγαπάει τους ανθρώπους και πως να μην κάνει κακό σε κανένα. Το μόνο που δεν είχε μάθει ο Βαγγέλης (έτσι έλεγαν το πριγκιπόπουλο), ήταν πως να φυλάγεται από τους κακούς λύκους. Μεγαλώνοντας έπαιζε με τα αδελφάκια του, που αγαπούσε πολύ και έκαναν μαζί διάφορες δραστηριότητες, όπως αρμόζουν στα πριγκιπόπουλα.

Σαν μεγάλωσε, αποφάσισε να πάρει ένα χαρτί από την πόλη, για να μπορέσει αργότερα, να διοικήσει το παλάτι. Ξεκίνησε με όνειρα πολλά και με αισιοδοξία, πως γυρίζοντας θα είχε πετύχει τον στόχο του, και θα συνέχιζε την όμορφη ζωή του. Πέρασαν μέρες πολλές περπατώντας με το άσπρο άλογο του, μέσα από ένα καταπράσινο δάσος. Όμως, όσο περπατούσε εκεί, διαπίστωνε  πως το δάσος είναι μαγεμένο και υπήρχε κάτι πολύ κακό εκεί μέσα και ένιωσε, ένα ρίγος να τον διαπερνά. Καθώς περπατούσε καβάλα στο άλογο του, είδε μια πηγή. Τότε σταματήσει να πιει νερό το άλογο του, για να ξεδιψάσει, αλλά και να ξεκουραστεί.

Άρχισε να νυχτώνει και ο πρίγκηπας, που εντωμεταξύ είχε ξαπλώσει σε ένα δέντρο να ξαποστάσει, σηκώθηκε να συνεχίσει τον δρόμο του. Αλλά τότε, συνέβη  ένα πολύ άσχημο συμβάν, που του άλλαξε όλη την ζωή. Γύρω από το άλογο και τον ίδιο, είχαν μαζευτεί άγριοι λύκοι έτοιμοι να τους κατασπαράξουν. Ο καημένος, δεν είχε δει ποτέ λύκους και αφελέστατα ρώτησε, ποιοι είστε; και τι θέλετε από μένα; Τότε ο αρχηγός της αγέλης των λύκων, έβαλε ένα ψεύτικο χαμόγελο, έριξε και μια κάπα από γούνα αρνιού και του λέει, είμαστε αρνάκια (φίλοι) και ήρθαμε να σε βοηθήσουμε, να βρεις τον δρόμο σου. Οι άλλοι λύκοι, άρχισαν να γελούν και να ψιθυρίζουν. Οι φωνές τους , έμοιαζαν με όχλο που φωνάζει σε αρένα και τρόμαξε λιγάκι. Όμως ο αρχηγός με την τεχνική της προσποίησης, τον έπεισε πως ήθελε να τον βοηθήσει, και έτσι εκείνος δέχτηκε την βοήθεια του. 

Περπατούσαν πολλές μέρες, αργότερα μήνες και το πριγκιπόπουλο κατάλαβε, πως κάτι δεν πάει καλά. Γιατί άρχισαν να του συμπεριφέρονται με βια και να τον κοροϊδεύουν. Κάπου μέσα στο δάσος, υπήρχαν και άλλα ζώα που έβλεπαν παθητικά την πορεία προς την πόλη, που έκανε ο Βαγγέλης με τους λύκους. Μάλιστα μερικά από τα ζώα αυτά ήταν μεγαλόσωμα και αν ήθελαν, μπορούσαν να ενωθούν και να ελευθερώσουν το παιδί από την ομηρία που είχε πια στα χέρια τους αφεθεί. Αλλά δεν έκαναν τίποτα, γιατί δεν τους αφορούσε η ζωή ενός πρίγκηπα.  Ένας άνθρωπος που ήταν εκεί κοντά, ο Νικόλας και κατάλαβε τι συμβαίνει, προσπάθησε να τον σώσει, πήγε στο δασαρχείο και είπε το  τι γινόταν και πως το παιδί κινδύνευε. Ο δασάρχης τότε έστειλε τον Βαγγέλη από έναν άλλο δρόμο να πάει, αλλά δεν φρόντισε να τιμωρήσει και να διώξει τους λύκους και έτσι πάλι συνεχίστηκε,  η οδύσσεια του παιδιού.

Ο πρίγκηπας περνούσε όλα τα βασανιστήρια βουβός, ήταν γαλαζοαίματος βλέπετε και πολύ γενναίος, ήθελε μόνος του ξεπεράσει το πρόβλημα. Είχε όμως χάσει το γέλιο του πάνω στην προσπάθεια να κρατηθεί πρίγκηπας και τα ματάκια του πάντα ήταν θλιμμένα. Η μελαγχολία είχε ριζώσει στην καρδιά του παιδιού, και ένα τεράστιο γιατί, στροβίλιζε στο μυαλό του. Μα γιατί το κάνουν αυτό; σε τι τους έχω πειράξει; έλεγε και ξανάλεγε στον εαυτό του, που είχε πια παραδοθεί στους βρωμερούς λύκους. Και έτσι μια μέρα ο πρίγκηπας χάθηκε και κανένας δεν ήξερε, που πήγε και τι έκανε. Οι δικοί του άνθρωποι άρχισαν να τον ψάχνουν  απελπισμένα, έπειτα όλος ο κόσμος με αγωνιά συμμετείχε στις έρευνες. Το αξιοσημείωτο ήταν που σε λίγες μέρες έγινε πανδημία η εύρεση του Βαγγέλη και όλοι τον λάτρεψαν και είχαν την  ίδια αγωνιά, να ψάξουν να τον βρουν.

Ένα πρωινό βρέθηκε ο πρίγκηπας, αλλά δυστυχώς νεκρός. Κανείς δεν έμαθε τι είχε συμβεί εκείνη την τραγική μέρα. Όλη η χώρα έχει βυθιστεί σε μεγάλο πένθος για το γαλαζοαίματο και σπάνιο πριγκιπόπουλο, που τόσο πολύ αγάπησε. Το άσχημο είναι, πως ακόμα και σήμερα φοβούνται πέντε παλιολύκους και δεν μιλούν. Αλλά ξέρουμε πως η αλήθεια θα λάμψει και πως θα δικαιωθεί η ψυχούλα του Βαγγέλη.  Και έτσι έζησαν οι λύκοι και οι κηφήνες καλά προς το παρόν, και εμείς με την ελπίδα πως θα βγει η αλήθεια και θα τιμωρηθούν, καλύτερα.

Βαγγελάκι μου ένα μικρό δωράκι για την γιορτή σου και για την μνήμη σου, από μένα. Υ.Γ το άσπρο άλογο είναι τα όνειρα που έκανε ο Βαγγέλης για το μέλλον του, που δυστυχώς δεν πρόλαβε να εκπληρώσει.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

4 σχόλια:

Unknown είπε...

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΜΥΡΙΑΜ

Μύριαμ είπε...

ευχαριστώ πολύ Τρόμε

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο πολύ ομορφο κ ανθρώπινο!!!!!!Κική (ξέρεις εσύ)

Μύριαμ είπε...

ευχαριστώ πολύ Κική μου, θα ήθελα να είχε όμορφο τέλος το παραμύθι μου αλλά δυστυχώς κάποιοι φρόντισαν να έχει άσχημο τέλος