Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

Ο ΘΛΙΜΜΕΝΟΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ

Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα όμορφο νησί γεννήθηκε ένας πρίγκηπας. Από μικρός ήταν πολύ ευγενικό και καλό παιδί και όλοι τον αγαπούσαν. Η βασίλισσα, φρόντιζε να μεγαλώνει όμορφα και με σωστές αρχές. Του είχε μάθει πως να φέρεται, πως να αγαπάει τους ανθρώπους και πως να μην κάνει κακό σε κανένα. Το μόνο που δεν είχε μάθει ο Βαγγέλης (έτσι έλεγαν το πριγκιπόπουλο), ήταν πως να φυλάγεται από τους κακούς λύκους. Μεγαλώνοντας έπαιζε με τα αδελφάκια του, που αγαπούσε πολύ και έκαναν μαζί διάφορες δραστηριότητες, όπως αρμόζουν στα πριγκιπόπουλα.

Σαν μεγάλωσε, αποφάσισε να πάρει ένα χαρτί από την πόλη, για να μπορέσει αργότερα, να διοικήσει το παλάτι. Ξεκίνησε με όνειρα πολλά και με αισιοδοξία, πως γυρίζοντας θα είχε πετύχει τον στόχο του, και θα συνέχιζε την όμορφη ζωή του. Πέρασαν μέρες πολλές περπατώντας με το άσπρο άλογο του, μέσα από ένα καταπράσινο δάσος. Όμως, όσο περπατούσε εκεί, διαπίστωνε  πως το δάσος είναι μαγεμένο και υπήρχε κάτι πολύ κακό εκεί μέσα και ένιωσε, ένα ρίγος να τον διαπερνά. Καθώς περπατούσε καβάλα στο άλογο του, είδε μια πηγή. Τότε σταματήσει να πιει νερό το άλογο του, για να ξεδιψάσει, αλλά και να ξεκουραστεί.

Άρχισε να νυχτώνει και ο πρίγκηπας, που εντωμεταξύ είχε ξαπλώσει σε ένα δέντρο να ξαποστάσει, σηκώθηκε να συνεχίσει τον δρόμο του. Αλλά τότε, συνέβη  ένα πολύ άσχημο συμβάν, που του άλλαξε όλη την ζωή. Γύρω από το άλογο και τον ίδιο, είχαν μαζευτεί άγριοι λύκοι έτοιμοι να τους κατασπαράξουν. Ο καημένος, δεν είχε δει ποτέ λύκους και αφελέστατα ρώτησε, ποιοι είστε; και τι θέλετε από μένα; Τότε ο αρχηγός της αγέλης των λύκων, έβαλε ένα ψεύτικο χαμόγελο, έριξε και μια κάπα από γούνα αρνιού και του λέει, είμαστε αρνάκια (φίλοι) και ήρθαμε να σε βοηθήσουμε, να βρεις τον δρόμο σου. Οι άλλοι λύκοι, άρχισαν να γελούν και να ψιθυρίζουν. Οι φωνές τους , έμοιαζαν με όχλο που φωνάζει σε αρένα και τρόμαξε λιγάκι. Όμως ο αρχηγός με την τεχνική της προσποίησης, τον έπεισε πως ήθελε να τον βοηθήσει, και έτσι εκείνος δέχτηκε την βοήθεια του. 

Περπατούσαν πολλές μέρες, αργότερα μήνες και το πριγκιπόπουλο κατάλαβε, πως κάτι δεν πάει καλά. Γιατί άρχισαν να του συμπεριφέρονται με βια και να τον κοροϊδεύουν. Κάπου μέσα στο δάσος, υπήρχαν και άλλα ζώα που έβλεπαν παθητικά την πορεία προς την πόλη, που έκανε ο Βαγγέλης με τους λύκους. Μάλιστα μερικά από τα ζώα αυτά ήταν μεγαλόσωμα και αν ήθελαν, μπορούσαν να ενωθούν και να ελευθερώσουν το παιδί από την ομηρία που είχε πια στα χέρια τους αφεθεί. Αλλά δεν έκαναν τίποτα, γιατί δεν τους αφορούσε η ζωή ενός πρίγκηπα.  Ένας άνθρωπος που ήταν εκεί κοντά, ο Νικόλας και κατάλαβε τι συμβαίνει, προσπάθησε να τον σώσει, πήγε στο δασαρχείο και είπε το  τι γινόταν και πως το παιδί κινδύνευε. Ο δασάρχης τότε έστειλε τον Βαγγέλη από έναν άλλο δρόμο να πάει, αλλά δεν φρόντισε να τιμωρήσει και να διώξει τους λύκους και έτσι πάλι συνεχίστηκε,  η οδύσσεια του παιδιού.

Ο πρίγκηπας περνούσε όλα τα βασανιστήρια βουβός, ήταν γαλαζοαίματος βλέπετε και πολύ γενναίος, ήθελε μόνος του ξεπεράσει το πρόβλημα. Είχε όμως χάσει το γέλιο του πάνω στην προσπάθεια να κρατηθεί πρίγκηπας και τα ματάκια του πάντα ήταν θλιμμένα. Η μελαγχολία είχε ριζώσει στην καρδιά του παιδιού, και ένα τεράστιο γιατί, στροβίλιζε στο μυαλό του. Μα γιατί το κάνουν αυτό; σε τι τους έχω πειράξει; έλεγε και ξανάλεγε στον εαυτό του, που είχε πια παραδοθεί στους βρωμερούς λύκους. Και έτσι μια μέρα ο πρίγκηπας χάθηκε και κανένας δεν ήξερε, που πήγε και τι έκανε. Οι δικοί του άνθρωποι άρχισαν να τον ψάχνουν  απελπισμένα, έπειτα όλος ο κόσμος με αγωνιά συμμετείχε στις έρευνες. Το αξιοσημείωτο ήταν που σε λίγες μέρες έγινε πανδημία η εύρεση του Βαγγέλη και όλοι τον λάτρεψαν και είχαν την  ίδια αγωνιά, να ψάξουν να τον βρουν.

Ένα πρωινό βρέθηκε ο πρίγκηπας, αλλά δυστυχώς νεκρός. Κανείς δεν έμαθε τι είχε συμβεί εκείνη την τραγική μέρα. Όλη η χώρα έχει βυθιστεί σε μεγάλο πένθος για το γαλαζοαίματο και σπάνιο πριγκιπόπουλο, που τόσο πολύ αγάπησε. Το άσχημο είναι, πως ακόμα και σήμερα φοβούνται πέντε παλιολύκους και δεν μιλούν. Αλλά ξέρουμε πως η αλήθεια θα λάμψει και πως θα δικαιωθεί η ψυχούλα του Βαγγέλη.  Και έτσι έζησαν οι λύκοι και οι κηφήνες καλά προς το παρόν, και εμείς με την ελπίδα πως θα βγει η αλήθεια και θα τιμωρηθούν, καλύτερα.

Βαγγελάκι μου ένα μικρό δωράκι για την γιορτή σου και για την μνήμη σου, από μένα. Υ.Γ το άσπρο άλογο είναι τα όνειρα που έκανε ο Βαγγέλης για το μέλλον του, που δυστυχώς δεν πρόλαβε να εκπληρώσει.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

Οργή λαού φωνή Θεού

Αυτό που συμβαίνει όλες αυτές τις ημέρες, είναι πρωτόγνωρο για τα Ελληνικά δεδομένα. Μια ολόκληρη χώρα αγωνιούσε για έναν νέο που χάθηκε, τον έχουν αγαπήσει σαν δικό τους παιδί και περίμεναν μάταια κάπου να βρεθεί ζωντανό. Στην πορεία βγήκαν φρικτά πράγματα στην επιφάνεια. Μιλάνε για ξυλοδαρμούς, εξευτελισμούς, και γενικά για βιασμό ψυχής  και άγρια βια, στο πρόσωπο του Βαγγέλη. Όταν χτες βγήκε η είδηση πως το παιδί βρέθηκε νεκρό, όλοι πάγωσαν και έκλαψαν. Αργότερα όμως βγήκε μια απίστευτη οργή από όλους τους Έλληνες. Οργή γι"αυτούς που βασάνιζαν και πίκραναν τόσο το παιδί, οργή για τους εκπαιδευτικούς που δεν πρόβλεψαν ενώ ήξεραν και γενικά έριξαν ευθύνες εκεί που τους αναλογούν και όχι άδικα. 

Παρακολουθώντας όλη την πορεία και τα στάδια της εξαφάνισης, έκανα τις εξής διαπιστώσεις:
α) Κανείς δεν δέχεται πως έχει ευθύνη
β) Οι γονείς των νταήδων αντί να κρυφτούν από ντροπή, φοβερίζουν Θεούς και δαίμονες πως θα κάνουν μηνύσεις σε όποιον διαβάλλει τα τερατάκια τους.
γ) Ο εξευτελισμός, ο βιασμός του Βαγγέλη συνεχίζεται από κάποιο ηλίθιο μπλοκ, που βρίζει και βεβηλώνει την ψυχούλα του Βαγγέλη.
δ) Ακόμα δεν άνοιξαν τα στόματα για να πουν τι ακριβώς έγινε και να τιμωρηθούν οι ένοχοι. 
ε) Κανείς από όλους αυτούς δεν βγήκε να ζητήσει συγνώμη, από τους γονείς και από την ψυχή του αδικοχαμένου Βαγγέλη.

Και τώρα σύμφωνα με όλα αυτά, εγώ πρέπει να σας πω, ότι θα ντρέπομαι που είμαι άνθρωπος, αφού όλα αυτά έγιναν από (ανθρώπους). Δεν μπορώ να διανοηθώ πως ανάμεσα μας κυκλοφορούν τέτοια καθυστερημένα κτήνη, που έχουν τον τίτλο άνθρωποι. Αυτοί κανονικά έπρεπε να είναι σε ένα κλουβί και να βρίσκονται στο τσίρκο με τα άγρια θηρία, τουλάχιστον θα ξέραμε που θα τους βρούμε. Η μικροψυχία και η κακία που τους διακρίνει,  με τρομάζει. Όταν χτες μπήκα να διαβάσω αυτό το μπλοκ έμεινα άναυδη. Μιλούσαν σαν να πέθανε ένα γατάκι, που και αυτό λογικά θα ήταν ένα θλιβερό γεγονός, αλλά ας προχωρήσω παρακάτω. Έλεγαν λοιπόν, καλό ψόφο Βαγγέλη και γελούσαν σαν ηλίθια καθυστερημένα και έβριζαν με χυδαία λόγια τον άγγελο αυτό. Θέλω να πω σε αυτούς πως όσο τον βρίζετε του βάζετε φωτοστέφανο και εμείς θα τον αγαπάμε ακόμα περισσότερο, γιατί συνεχίζετε να βιάζετε ψυχές. Ακόμα θα ήθελα να πω σε αυτούς που φταίνε για αυτή την κατάληξη, γιατί έδειξαν συνοχή με την σιωπή τους ή σε αυτούς που τον βασάνισαν για να γελάσουν, πως ο Θεός είναι μεγάλος. Μπορεί να  έφυγε ο Βαγγέλης μας, αλλά θα είναι στην αγκαλιά του τώρα και εσείς να περιμένετε την απολαβή σας ή το δωράκι αν θέλετε, από τον Θεό που θα σας στείλει. Σας θυμίζω το γνωστό ρητό, οργή λαού φωνή Θεού, τίποτα δεν μένει ατιμώρητο γρήγορα θα σας χτυπήσει την πόρτα και θα σας δώσει το δωράκι που σας αναλογεί.



Βαγγέλη παλικάρι μας, σε σένα θέλω να πω, καλή ανάπαυση και να ηρεμήσει επιτέλους η ψυχούλα σου. Τώρα πια δεν θα φοβάσαι κανέναν, είσαι εσύ απάνω και αυτοί από κάτω. Ήρθε η σειρά σου, να γελάσεις επιτέλους με τα θρασύδειλα ανθρωπάκια, που κρύφτηκαν πίσω από τα φουστάνακια της μαμάς τους. Καλό ταξίδι πρίγκηπα μου πάντα θα σε θυμόμαστε. Συλλυπητήρια και στην μανούλα σου και σε όλους τους δικούς σου ανθρώπους που πονάνε, κουράγιο είναι στα χεριά του Θεού, ήρεμος πια.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

Μυστήριο στην υποθεση Βαγγέλη Γιακουμάκη

Μέρες τώρα παρακολουθώ την εξέλιξη σχετικά με την εξαφάνιση ενός νέου, του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Ζούμε σε μια κοινωνία περίεργη, η αλλοτρίωση έχει κάνει την ζημιά στους ανθρώπους για τα καλά. Που είναι ο Βαγγέλης; γιατί έφυγε; είναι καλά ή κάτι πολύ άσχημο έχει συμβεί; Όλα αυτά τα ερωτηματικά τριγυρνούν στο μυαλό κάθε ανθρώπου, με αισθήματα και αγάπη για τον συνάνθρωπό του. Η αγωνία χτύπησε κόκκινο και τα στόματα ερμητικά κλεισμένα, λες και φοβούνται μην χάσουν την μιλιά τους. Αν κάποια παιδιά συμπονούσαν τον Βαγγέλη και ερχόταν για ένα λεπτό στην θέση του, ίσως τώρα να μιλούσαν. Αν πάλι ερχόντουσαν στην θέση των δικών του ανθρώπων και ζούσαν την αγωνία, πάλι θα μιλούσαν. Όμως κυριαρχεί ο φόβος και η απουσία της ευθύνης, του να είσαι άνθρωπος. 

Μυστήριο πέπλο σκεπάζει την υπόθεση, λες και άνοιξε η γη και τον κατάπιε. Όλοι ξέρουν και όλοι σιωπούν. Τι άλλο άραγε να κρύβεται πίσω από αυτή την εξαφάνιση; και γιατί αυτός ο φόβος; Όμως εγώ σαν  άτομο αισιόδοξο, σκέφτομαι πάντα θετικά. Λέω λοιπόν πως ο Βαγγέλης ίσως να βρίσκεται εκεί έξω στον κόσμο.  Κάπου ανάμεσα μας δηλαδή και να υποφέρει. Σκέφτηκε κανείς αν έχει πάρει τον ομματιών του που λέμε και έφυγε, πόσο άσχημα ψυχολογικά θα είναι; Σίγουρα χρειάζεται ένα χέρι να τον βοηθήσει. Κάντε το,  απλώστε το χέρι σας σε αυτό το παιδί και σίγουρα δεν θα μετανιώσετε. Αντίθετα θα νιώσετε ανακούφιση και θα κοιμάστε ήσυχοι πως πράξατε το σωστό. Τώρα είναι η ευκαιρία να κάνετε την καλύτερη πράξη της ζωής σας. Ελάτε να ενωθούμε και να φωνάξουμε. Γιατί ο Βαγγέλης δεν είναι σκυλί, αλλά άνθρωπος, και μάλιστα μια ευγενική ψυχούλα που ταλαιπώρησαν κάποιοι όπως λέγεται, πολύ άσχημα.

Παίρνω πάντα την εκδοχή πως ο Βαγγέλης είναι ζωντανός και λέω, βοηθήστε ρε παιδιά να βρεθεί. Μιλήστε, η τύχη του κρέμεται από εσάς. Αλλά και στην έσχατη περίπτωση και πάλι μιλήστε. Δεν είναι δυνατόν να συγκαλύπτουμε μια άσχημη πράξη, για οποιονδήποτε λόγο. Ευχή όλων εμάς που αγαπήσαμε τον Βαγγέλη και τον κάναμε δικό μας άνθρωπο, έστω και αν δεν τον είδαμε ποτέ από κοντά, είναι να βρεθεί το συντομότερο και να πάρει  τέλος η οδύσσεια του.

Δεν θα γράψω κάτι άλλο, ούτε θα υποδείξω, ένοχους και αιτίες, θα αρκεστώ μόνο να σας παρακαλέσω να μιλήσετε. Για τα άλλα ελπίζω να αποφανθεί η δικαιοσύνη και ο Θεός.

Μύριαμ Κ. Ρόδος