Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Η ΡΟΔΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΗΣ

Με δάκρυα στα μάτια παρακολουθώ όλες αυτές τις ημέρες τα δραματικά γεγονότα της Ρόδου μας. Άνθρωποι έχασαν τόσο άδικα τις ζωές τους, σπίτια πλημμύρισαν, περιουσίες καταστράφηκαν μέσα σε λίγες ώρες. Ο τρόμος και η απελπισία ήρθε για άλλη μια φορά στο σμαραγδένιο νησί. Οι υλικές καταστροφές είναι ανυπολόγιστες η Ρόδος δεν προλαβαίνει να γιατρέψει τις πληγές της και συνέχεια εμφανίζονται καινούριες. 

Η θλίψη μου είναι μεγάλη, ο πόνος και η οργή με έχουν κυριεύσει, όμως το μυαλό μου έχει την ικανότητα να αναζητεί πάντα το φως και ένα μονοπάτι  για να φύγει από τον πόνο. Μέσα στη λύπη μου λοιπόν άρχισε ξαφνικά να αναβλύζει μέσα μου, η χαρά και η υπερηφάνεια. Όχι δεν τρελάθηκα, σκέφτηκα τους εθελοντές διασώστες Ροδίτες μας που χωρίς κανένα όφελος και με κίνδυνο της ζωή τους βάζουν τον εαυτό τους ασπίδα. Οι Ροδίτες και οι Ροδίτισσες λατρεύουν τον τόπο μας και το απέδειξαν πολλές φορές, με τις πράξεις αυτοθυσίας που κάνουν.


Οι Ροδίτες ιππότες μας, όταν το νησί κινδυνεύει ή έστω κάποιοι άνθρωποι, αψηφούν τον κίνδυνο και προσπαθούν να κάνουν οτιδήποτε, για να αντιμετωπίσουν τις δύσκολες καταστάσεις. Το είδαμε στις πρόσφατες πυρκαγιές, όταν ερχόντουσαν απλοί  πολίτες με τα δικά τους μέσα που διέθεταν, όπως με τρακτέρ και σκαπτικά μηχανήματα και με αυτοθυσία  έπεφταν στην φωτιά για να την  σταματήσουν. Όλοι πιστεύω θα είδατε το συγκλονιστικό βίντεο με την διάσωση δυο ηλικιωμένων, από την καταρρακτώδη βροχή. Οι κραυγές απελπισίας μιας γυναίκας,  για την ανάπηρη αδελφή της, ακόμα ηχούν στα αυτιά μου. Όμως ταυτόχρονα καμάρωσα τα παλληκάρια μας τους Ροδίτες, γιατί χάρη στο θάρρος και την  αγάπη τους για τον συνάνθρωπο, κατάφεραν να σώσουν τους ανθρώπους. 


Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους ανώνυμους ιππότες και να τους συγχαρώ για την μεγάλη αγάπη τους  στο νησί και τους συνανθρώπους μας. Για αυτό θα σας πω ότι, όσο υπάρχουν ιππότες η καρδιά της Ρόδου θα χτυπάει δυνατά. Ενωμένοι θα ξεπεράσουμε όλες τις συμφορές, είτε κακοκαιρίες λέγονται, είτε αδιαφορία του κράτους, είτε εξωτερικός  εχθρός. Εμείς οι Ροδίτες βαφτιζόμαστε σταυροφόροι του νησιού μας και όποιος προσπαθήσει να μας κάνει κακό, θα μας βρει όλους ενωμένους και αποφασισμένους να υπερασπιστούμε το νησί  και τους ανθρώπους του.

Ροδίτες και Ροδίτισσες μου, ψηλά το κεφάλι. Η  Ρόδος μας χρειάζεται τώρα δυνατούς και ενωμένους. Είμαι περήφανη που είμαι νησιώτισσα, είμαι χαρούμενη που είμαι Τσαμπίκα  :)

Μύριαμ Κ. Ρόδος

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ


Η Μαριλένα είναι ένα γλυκύτατο κοριτσάκι που όποιος το γνωρίσει αμέσως το λατρεύει. Τα εκφραστικά της μάτια σε καθηλώνουν και σε κερδίζουν αμέσως. Εγώ μέσα στα μάτια της κοιτάζω μια απέραντη καλοσύνη και έναν βουβό πόνο μαζί, γιατί κακά τα ψέματα το παιδί έχει ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ. Η Μαριλένα γεννήθηκε με την απειλή του θανάτου από τα πρώτα λεπτά της ζωής της. Πάλεψε με ένα άγνωστο θεριό που την ταλαιπωρεί μέχρι και σήμερα. Το παιδί αυτό,  πάσχει από ένα σπάνιο σύνδρομο που ονομάζεται οκαμότο.  Σε όλο τον κόσμο μόνο τέσσερα παιδιά γεννήθηκαν με το σύνδρομο αυτό και τα δύο δεν τα κατάφεραν, η Μαριλένα μας είναι το ένα από τα δύο τυχερά που μπόρεσε  να επιβιώσει.  Η μαμά της μια πολύ γενναία γυναίκα προσπαθεί με κάθε τρόπο να βοηθήσει την κορούλα της. Η μάχη για να διεκδικήσει μια καλύτερη ποιότητα ζωής για το παιδί της, είναι αδιάκοπη, χρονοβόρα και κουραστική, όμως δεν το βάζει ποτέ κάτω. Έχει φθάσει μέχρι τον πρωθυπουργό που της έδωσε τον λόγο του ότι θα βοηθήσει και έδωσε την εντολή να δώσουν όλα τα απαραίτητα που χρειάζεται η μικρούλα. Όμως πάλι η γραφειοκρατία, έκανε το θαύμα της. Η βοήθεια που έχει δοθεί είναι πολύ μικρή μπροστά σε αυτά που χρειάζεται ουσιαστικά η Μαριλένα.




Η κυρία Άννα η μητέρα της μικρούλας έχει φτάσει αρκετές φορές σε απελπισία, γιατί τα έξοδα είναι υπερβολικά μεγάλα για την περίπτωση της και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει. Την παρακολουθώ μέσα από το διαδίκτυο και βλέπω τον συνεχή αγώνα που κάνει. Κάποιες φορές λυγίζει για λίγο και κλαίει, αλλά γρήγορα ευτυχώς, βρίσκει το κουράγιο και συνεχίζει. Δεν μπορώ να καταλάβω πως ακόμα δεν έχει βοηθηθεί ουσιαστικά, αφού την έχει διαβεβαιώσει κοτζάμ πρωθυπουργός και την έχει πάρει τηλέφωνο ο υπουργός υγείας ο Άδωνης Γιωργιάδης. Μένουν σε εκκρεμότητα:  



1) έγκριση από το ΔΣ του ΕΟΠΥΥ για τις φυσιοθεραπείες 
2) έγκριση από το ΔΣ του ΕΟΠΥΥ για τις εργοθεραπείες και
3) η έγκριση που είχε δοθεί τον Ιούνιο για την θεραπευτική ιππασία ήταν για ένα εξάμηνο (άγνωστο γιατί). Αυτό σημαίνει ότι θεραπευτική ιππασία τέλος για Μαριλένα από τέλη Δεκεμβρίου. 

Αναρωτιέμαι τώρα μετά από τις απελπισμένες κραυγές τις μητέρας και την  αναισθησία του κρατικού μηχανισμού. Είναι δυνατόν κύριε Σαμαρά μας και κύριε Μπουμπούκο μας να λέτε εντάξει θα σας βοηθήσουμε στο πρόβλημα σας, γιατί είναι ιδιαίτερο και δύσκολο και γιατί δεν μπορεί μονάχος του ο γονιός να αντεπεξέλθει και να δίνεται διαταγή στον αέρα; Δηλαδή ο λόγος σας, δεν περνάει από τα καταραμένα γραφεία που πρέπει να δώσουν το πράσινο φως στις ανάγκες της Μαριλένας; Δυο πράγματα συμβαίνουν ή δεν δώσατε σαφή εντολή ή σας έχουν γραμμένους και κάνουν ότι τους γουστάρει, τα  ανθρωπάκια της γραφειοκρατίας. Περιμένω να κινηθείτε και να δείτε το πρόβλημα με την δέουσα προσοχή και να το επιλύσετε αμέσως, γιατί εγώ θα ξανάρθω δριμύτερη και θα είμαι καταπέλτης  την επόμενη φορά.

Μαριλένα μου εμείς όλοι οι φίλοι σου είμαστε πάντα δίπλα σου και σε αγαπάμε, για εμάς είσαι δικό μας παιδί και δεν θα επιτρέψουμε να σε κατασπαράξει κανένας κηφήνας γραφειοκράτης. 

Μύριαμ Κ. Ρόδος