Σάββατο 27 Απριλίου 2013

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΣΗ

Κρίση είναι οι αρπαχτές που κάνουν κατά συρροή και κατά εξακολούθηση, εις βάρος μας και χωρίς ίχνος ντροπής, όλοι  οι πολιτικοί..
Κρίση είναι οι ευκαιρίες των τραπεζιτών, να επενδύουν τις δικές μας επενδύσεις εν αγνοία μας.
Κρίση είναι, να εκμεταλλεύονται οι εργοδότες στο όνομα της κρίσης τους εργάτες και να τα οικονομάνε χοντρά.
Κρίση είναι να τσαλαπατάει την χώρα σου, κάθε τσαλαπετεινός και λούγκρα και να υποβαθμίζει τον Έλληνα.
Κρίση είναι να μην έχουν τα παιδιά να φάνε ψωμί και  να μην έχουν ρούχα να ντυθούν.

Κρίση είναι να αυτοκτονούν οι άνθρωποι από απελπισία και να κοιμούνται έξω στους δρόμους.
Κρίση ακόμα είναι η αναγκαστική μετανάστευση των πολιτών σε ξένες χώρες για μπορέσουν  να ζήσουν.
Κρίση είναι να ξέρεις πως δεν υπάρχει μέλλον πια, ούτε καθαρός πολιτικός για να μας σώσει, ούτε ομόνοια μεταξύ μας, γιατί εφάρμοσαν με έξυπνη στρατηγική,  το περίφημο σχέδιο, διαίρει και βασίλευε.

ΚΡΊΣΗ είναι αυτό που με πιάνει όταν σκέφτομαι και βλέπω, όλα όσα συμβαίνουν γύρω μου και δεν μπορώ να βοηθήσω. Αυτή είναι άλλου είδους κρίση βέβαια, αλλά πάντως κρίση είναι και αυτή.  Άντε να δούμε σε λίγο που θα γίνουμε όλοι κρισιακοί ποιος θα μας κουμαντάρει.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ Ο ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΣ ΚΡΙΟΣ

Πριν μερικά χρόνια το Πάσχα ήταν τόσο όμορφο, με γεμίζει αναμνήσεις γλυκές και τρυφερές, όταν το σκέφτομαι. Εκεί θα σας μεταφέρω να μου πείτε αν έχω δίκιο, να το θυμάμαι με αγάπη. Πριν μερικά χρόνια, το Πάσχα οι νοικοκυρές συνήθιζαν να κάνουν προετοιμασίες. Καθάριζαν το σπίτι με γενικές, το έβαφαν, άσπριζαν τις αυλές και τους τοίχους   και μετά το στόλιζαν. Όλοι κάναμε νηστεία την σαρακοστή, μόνο λαδερά φαγητά κάναμε. Την μεγάλη εβδομάδα, οι φούρνοι δούλευαν μέχρι αργά το βράδυ, για να ψήσουν οι νοικοκυρές τα κουλουράκια τους. Η μαμά μου πήγαινε στον φούρνο της γειτονιάς εκεί είχε ένα δωμάτιο που είχε πολλές γυναίκες και έφτιαχναν τα κουλουράκια τους. Οι δρόμοι μοσχοβολούσαν, από όπου και αν περνούσες  μύριζε κουλούρια. Η γιαγιά μου, έφτιαχνε κάτι παράξενα κουλούρια, τα έλεγε αμμωνιακένα, γιατί είχε μέσα αμμωνία. Τα έπλαθε από βραδύς και τα έβαζε στην σειρά πάνω στο τραπέζι.  Μετά τα σκέπαζε με ένα σεντόνι για να μην πάει κάτι πάνω, αλλά και για  να ζεσταθούν και να φουσκώσουν. Το πρωί μας φώναζε να τα πάμε στον φούρνο με τις λαμαρίνες, αφού πρώτα τα είχε αλείψει με αυγό. Μετά έπαιρνε μια μεγάλη λεκάνη και καθόταν στον φούρνο, μέχρι να ψηθούν και να τα πάρει. Μέσα στην λαμαρίνα έγραφε σε μια μικρή λαδόκολλα το όνομα της, για να μην μπερδευτούν με άλλα. Δεν μας άφηνε να δοκιμάσουμε ούτε ένα, γιατί έλεγε είχαν αυγά και γάλα και εμείς νηστεύαμε. Εγώ σαν μικρούλα όμως έκανα ζαβολιές και όταν έψηνε η μαμά μου, έκλεβα με τρόπο δυο τρία και τα έβαζα στην τσέπη μου, για να τα φάω σαν έμενα μόνη μου. Το ζεστό κουλουράκι ήταν η αδυναμία μου και εγώ δεν μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό και να μην φάω. 

Την μεγάλη εβδομάδα, ιδίως στα χωριά υπήρχαν οι μάντρες, καθένας βοσκός είχε το κοπάδι του που το σεργιανούσε στους δρόμους για να τα δουν οι άνθρωποι και να τα αγοράσουν. Συνήθως εμείς το παίρναμε νωρίτερα για να το χαρούμε περισσότερες μέρες. Μαζευόμασταν όλα τα πιτσιρίκια της γειτονιάς και έφερνε ο καθένας το δικό του αρνάκι. Στον λαιμό του κάθε αρνιού είχε μια μπάλα με νήματα,  που εμένα μου την έφτιαχνε η γιαγιά μου. Καμαρώναμε όλοι τα αρνιά μας και το καθένα παιδί έβλεπε ομορφότερο το δικό του αρνί. Έπειτα τα δέναμε με ένα σχοινί και τα παίρναμε να τα βοσκήσουμε. Το βράδυ εγώ αν το άκουγα να κλαίει, έβγαινα κρυφά και πήγαινα να του κάνω συντροφιά, περίεργο μόλις πήγαινα σταματούσε να φωνάζει. Το άσχημο ήταν όμως όταν τα παίρνανε για να τα σφάξουν, το τι κλάμα έκανα κάθε φορά δεν περιγράφεται. Όλα τα παιδιά εκείνη την ημέρα ήταν κατσουφιασμένα, γιατί δενόμασταν μαζί τους.

Ένα Πάσχα μου λέει ο πατέρας μου, έλα να πάμε στην μάντρα να διαλέξεις το αρνί μας. Πήγα και εγώ καμαρωτή, καμαρωτή και όλο χαρά να διαλέξω το αρνί μου. Ήταν μια μάντρα σε ένα χωράφι και εκεί βοσκούσαν πολλά αρνιά, μικρά και μεγάλα. Μερικά είχαν πάνω τους μπογιά με διαφορετικά χρώματα, αυτά δεν έπρεπε να τα κοιτώ, καθώς τα είχαν διαλέξει. Μπαίνω μέσα στην μάντρα όλο χαρά και έψαχνα να βρω το αρνί που θα μου άρεσε. Το ήθελα μαυρομάτικο και όμορφο, δεν μου άρεσαν τα  ξανθιά αρνιά, δεν ξέρω γιατί. Εκεί που λέτε που έψαχνα βρήκα ένα πανέμορφο μαυρομάτικο αρνί, το πλησίασα και ήμουν έτοιμη να φωνάξω τον πατέρα μου να το πιάσει. Εκείνος μιλούσε με τον βοσκό και δεν μου έδινε σημασία. Όπως γύρισα ασυναίσθητα, τι να δω; ένα μεγάλο κριάρι με έβλεπε με το μάτι γυαλισμένο, άρχισε να χτυπάει το πόδι του προς τα πίσω  να παίρνει φόρα και να τρέχει προς το μέρος μου. Τρόμαξα και άρχισα να φωνάζω, έτρεχα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, ευτυχώς για μένα η πόρτα ήταν κοντά και πρόλαβα να βγω και να κλείσω. Είχε κάτι στρουφιχτά κέρατα που θα με σούβλιζε το άτιμο. Ο πατέρας μου που είδε την σκηνή τα έβαλε με τον βοσκό που δεν μας το είπε, αλλά εκείνος το βρήκε τόσο αστείο που γελούσε συνέχεια.  Να σας πω ότι εκείνη την στιγμή νόμιζα και βρισκόμουν σε αρένα ,και πως μου έκανε επίθεση ο ταύρος. Ακόμα και τώρα όταν βλέπω ταυρομαχίες αυτό θυμάμαι. Από τότε δεν ξαναπήγα σε μάντρα και ακόμα και τώρα φοβάμαι τα κριάρια, είναι άτιμα ζώα, σου κάνουν επίθεση χωρίς να το καταλάβεις. 

Έστω όμως και με αυτή την εμπειρία του κριαριού, μου άρεσε πολύ το Πάσχα. Την μεγάλη εβδομάδα πηγαίναμε όλοι μαζί στην εκκλησία και την μεγάλη Πέμπτη που έβγαινε ο Σταυρός κρατούσαμε τις λαμπάδες μας. Το μεγάλο Σαββάτο μετά το Χριστός Ανέστη, παίρναμε το Άγιο φως και πηγαίναμε σπίτι. Εκεί μαζευόμασταν να τσουγκρίσουμε τα αυγά μας, (Ξέχασα να σας πω, ότι η γιαγιά μου, έβαφε τα αυγά με έναν άλλο τρόπο. Έβαζε μέσα σε ένα τούλι διάφορα φύλλα και τα έδενε, μετά τα έβαζε στην μπογιά αρκετή ώρα και όταν τα έβγαζε το αυγό είχε διάφορα όμορφα σχήματα), μετά να τρώμε την μαγειρίτσα.  Εγώ δεν ήθελα να φάω γιατί δεν μου άρεσε, ούτε και το κοκορέτσι μου άρεσε, παρόλο που μου έσπαγε την μύτη η μυρουδιά του. Η αδελφή μου και τι δεν με έκανε να δοκιμάσω, αλλά εγώ πείσμα εκεί, δεν έτρωγα. Κοκορέτσι δοκίμασα πριν λίγα χρόνια γιατί όσο και να μην το ήθελα είχε μείνει η μυρωδιά στην μύτη μου και έτσι δοκίμασα λιγάκι, για  να μου φύγει η ιδέα. Δεν ήταν και άσχημο αν εξαιρέσεις τα έντερα που σιχαίνομαι, κατά τα άλλα ήταν πολύ καλό.

Τώρα το Πάσχα είναι πάλι όμορφο και κρατάνε τις παραδόσεις σε πολλά μέρη και εμάς στα χωριά και στα νησιά είναι πιο έντονο, αλλά λείπει αυτό το κάτι από τα παλιά. Ο φούρνος συνεχίζει να ψήνει αλλά οι περισσότεροι όπως και εγώ, τα ψήνουμε στο φούρνο του σπιτιού μας. Τα αρνιά τα παίρνουμε έτοιμα σφαγμένα με λίγες εξαιρέσεις ακόμα. Η νηστεία κοντεύει να εξαφανιστεί, κάποιοι μόνο την μεγάλη Παρασκευή νηστεύουν και νομίζουν πως είναι εντάξει. Στην εκκλησία για να ακούσουν το Χριστός Ανέστη, πηγαίνουν πέντε λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα και κάθονται στην αυλή, ούτε μέσα δεν μπαίνουν. Κάθε χρόνο και χειρότερα τα βλέπω και ιδίως τώρα με την οικονομική κρίση, που δεν θα μπορούν οι άνθρωποι να αγοράσουν τα απαραίτητα για το Πασχαλινό τραπέζι.

Καλό Πάσχα σε όλους σας και σας εύχομαι να το περάσατε, κοντά στα αγαπημένα σας πρόσωπα.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Η ΚΥΡΑ ΚΑΤΙΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΒΟΤΑΝΑ

Η κυρά Κατίνα, εκτός από κουτσομπόλα και περίεργη είχε και ένα άλλο κουσούρι, ήταν προληπτική και πίστευε πολύ στα μάγια. Κάθε πρωί που ξυπνούσε έψαχνε την αυλή της μήπως της έριξαν κανένα μαγικό από  ζήλια. Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι είχαν να ζηλέψουν από μια τέτοια γυναίκα και ποιος θα είχε την όρεξη να ασχοληθεί μαζί της. Σηκωνόταν που λέτε από το πρωί και έκανε επιθεώρηση στην αυλή της, σπιθαμή προς σπιθαμή. Αλίμονο αν έβλεπε κάτι που θα της φαινόταν ύποπτο μαγείας όλη η γειτονιά άκουγε τις υστερικές φωνές και τις κατάρες της.

Ένα πρωινό, μας ξύπνησε από τα χαράματα. Οι φωνές μαζί με τις κατάρες της, ακουγόταν ούτε και εγώ ξέρω που. Σηκώθηκα έκανα τον καφέ μου και κάθισα στην αυλή μου κάτω από το υπόστεγο, γιατί ψιλόβρεχε εκείνη την ημέρα. Οι φωνές και η λύσσα της να καταριέται δεν σταμάτησε λεπτό. Κάποια στιγμή με πήρε το μάτι της και έρχεται κοντά μου.
 -Πως και ξύπνησες τόσο νωρίς εσύ; με ρώτησε και διέκρινα στο γυαλισμένο από οργή μάτι της, καχυποψία.
-Μα με ξύπνησαν οι φωνές σου, της απάντησα  απολογούμενη, χωρίς να φταίω για κάτι.
 -Είδες τι μου έριξαν οι τρισκατάρατοι στην πόρτα μου; με ξαναρώτησε.
 ΄-Όχι που να δω; τώρα βγήκα στην αυλή κυρά Κατίνα.
- Κάποια που με εχθρεύεται και με ζηλεύει μου έριξε αίμα στην πόρτα μου, ξέρω θέλουν το κακό μου. Αλλά που θα πάει δεν θα την βρω; δεν ξέρει όμως ότι εγώ έχω το το μαγικό βοτάνι που διώχνει όλα τα κακά πνεύματα, συνέχισε να λέει. Ξέχασα να σας πω ότι στην αυλή η καρακάξα η Κατίνα, είχε κάτι περίεργα φυτά καθόλου όμορφα κάθε άλλο, θα έλεγα τρομαχτικά. - Θα πάω στην αστυνομία είπε και έφυγε βιαστικά, να κάνει καταγγελία.

-Κύριε αστυνόμε, να έρθεις γρήγορα στο σπίτι μου να δεις τι μου σκάρωσαν πάλι, είπε η κυρά Κατίνα αλαφιασμένη από το γρήγορο περπάτημα. Ο αστυνόμος την γνώριζε καλά, γιατί κάθε τρεις και λίγο την είχε "πελάτη". -Τι έγινε κυρά Κατίνα πάλι; ρώτησε κάπως εκνευρισμένα ο αστυφύλακας. -Τι έγινε; ρωτάς τι έγινε; είπε και γούρλωσε τα ζαρωμένα μάτια της. - Μου ρίξανε θανατικά οι παλιογυναίκες κύριε χωροφύλακα μου, του απάντησε εκείνη με φωνή που έτρεμε από τα νεύρα. -Δηλαδή τι σου ρίξανε καμιά βόμβα για να σε σκοτώσουν; είπε πειραχτικά ο αστυνόμος. Η κυρά Κατίνα όμως θύμωσε και άρχισε τις φωνές, μιλούσε ακατάπαυστα ώσπου τον ανάγκασε να
πάει σπίτι της, για να δει τι συμβαίνει. 

Μόλις έφτασαν στην αυλή του σπιτιού της πράγματι υπήρχαν αίματα σκορπισμένα. -Να τα, βλέπεις; του είπε με θυμωμένη φωνή. Ο καημένος ο αστυνόμος άρχιζε να ψάχνει σπιθαμή προς σπιθαμή για να δει τι συμβαίνει. Όχι δηλαδή πως πίστεψε ότι ήταν μαγικά για να την θανατώσουν, αλλά ήθελε να βρει τι έγινε και από τι ήταν αυτά τα αίματα. Καθώς έψαχνε λοιπόν ξαφνικά βάζει μια φωνή, κυρά Κατίνααα, για έλα λίγο εδώ να δεις κάτι. Η κυρά Κατίνα έτρεξε νομίζοντας ότι δικαιώθηκαν οι φόβοι της, όμως την περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Ο σκύλος της είχε κλέψει μια κότα από το κοτέτσι του κυρ Σπύρου. Μάλιστα το πρωί ο κυρ Σπύρος είχε κάνει καταγγελία προς αγνώστους, γιατί τελευταία έχανε τις κότες του.

 Ο σκύλος ήθελε να παίξει μάλλον, αλλά στην προσπάθεια του τις έπνιγε και μετά της έσερνε σε κάποιο μέρος και συνέχιζε το παιχνίδι του. Εκεί λοιπόν πίσω από τις γλάστρες ήταν γεμάτο πούπουλα και αίματα και η κότα διαμελισμένη. Αυτά είναι τα μαγικά που έλεγες κυρά Κατίνα; για πέρασε γρήγορα στο τμήμα έχεις καταγγελία από τον ιδιοκτήτη της κότας. Η κυρά Κατίνα αποσβολωμένη γιατί είχε αιφνιδιαστεί από την εξέλιξη, τον ακολούθησε. Ήταν βλέπετε πεπεισμένη ότι κάποιοι την εχθρεύονταν και της έκαναν τα μαγικά. Ο δράστης, δηλαδή ο σκύλος συνέχισε το παιχνίδι του ανέμελος, το στόμα του ήταν γεμάτο από αίματα και πούπουλα και σίγουρα χαμπάρι δεν πήρε τι γινόταν.

Η κυρά Κατίνα πλήρωσε τις κότες του κυρ Σπύρου για να γλυτώσει το δικαστήριο και εκείνος πήρε την μήνυση πίσω. Εφτά στο σύνολο οι κότες που έπνιξε ο σκύλος της. Αυτό πιστεύω να είναι είναι μάθημα στην γριά φαντασμένη, που όλα τα βλέπει καχύποπτα.  Ελπίζω στο μέλλον να βάζει το μυαλό της να λειτουργήσει πριν από την γλώσσα της. Αυτά που λέτε τα νέα της κυρά Κατίνας της κουτσομπόλας.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

Η ΛΙΜΝΟΥΛΑ ΚΑΙ Ο ΧΑΡΗΣ




Την περασμένη Κυριακή δεν είχα τι να κάνω. Ο καιρός ήταν καλός και είπα να πάω μια βόλτα να γνωρίσω το δάσος από φυλλοβόλα που μου είχαν πει ότι είναι πολύ όμορφο. Αν και κοντά στο χωριό μας δεν είχα πάει ξανά. Το δάσος ήταν μεγάλο και προχωρούσα αρκετά αλλά δεν υπήρχε κίνδυνος να χαθώ γιατί υπήρχαν οι κορφές των βουνών που φαινόταν από τα ξέφωτα του και με προσανατόλιζαν. Ήταν πράγματι όμορφο δάσος. Βελανιδιές, πλατάνια, λεύκες, φτελιές, ιτιές στα ρυάκια του έδιναν μεγάλη ομορφιά και μεγαλοπρέπεια. Προχωρούσα για μερικές ώρες και πρέπει να ήμουν κάπου στην μέση του δάσους όταν είδα στον κορμό ενός μεγάλου πλάτανου κάτι σημάδια σαν χαραγμένα γράμματα. Πλησίασα και διάβασα τα λόγια που ήταν χαραγμένα στο δέντρο...

“Κι είναι που μπαίνω στα καθάρια σου νερά και κολυμπώ με τις ώρες και η ψυχή μου πλένεται από την αμαρτία της μοναξιάς. Πόσο όμορφα είναι τ' ανθισμένα σου νούφαρα και τι γλυκιά μυρωδιά ευωδιάζει τον αέρα από την άνοιξη στις όχθες σου. Λιμνούλα μου εσύ, παράδεισε μου. Κι όταν βγω από μέσα σου και καθίζω δίπλα στις αγριοτριανταφυλλιές εσύ γίνεσαι η όμορφη νεράιδα και βάνεις το χέρι μου στα στήθια σου να μιλήσουμε για την μέρα και για την νύχτα, τα καλοκαίρια και τους χειμώνες.

Θυμάμαι πως σε πρωτοαντίκρυσα σε έναν περίπατο στο δάσος και ήσουν ένας λασπωμένος λάκος. Τα ρέματα που έφερναν το νερό είχαν φράξει και πυκνά βάτα με κοφτερά αγκάθια είχαν κυριεύσει τα τριγύρω σου. Μου μίλησες και με προσκάλεσες να καθίσω να κάνουμε παρέα. Μου είπες πως σου άρεσε να λες και να ακούς αστεία και να γελάς. Νόμισα πως ήταν η φαντασία μου μα άκουσα στα λόγια σου μια φωνή απ΄ τα βαθιά να μου φωνάζει “Βοήθησε με!” Και καθάρισα τα ρέματα να τρέχει το φρέσκο νερό, έκοψα τα βάτα να καθαρίσουν οι όχθες σου. Κι ομόρφυνες κι έλαμπε το φως του ήλιου πάνω σου και σε ονόμασα Χρυσούλα.

Ερχόμουν κάθε μέρα και σου διάβαζα τα αγαπημένα μου ποιήματα ώσπου μου είπες σ αγαπώ κι ερωτευθήκαμε. Κι επειδή ήθελες να είμαστε συνέχεια μαζί αποφασίσαμε να ζήσουμε στο χωριό. Θα μου τα έδινες όλα μου είπες μόνο παιδιά που δεν θα μπορούσες να κάνεις. 

Και λίγο πριν φύγουμε για το χωριό τα γράφω αυτά εδώ χαράσσοντας τα στον κορμό του πλάτανου για να τα διαβάσει όποιος τύχει και περάσει από εδώ να ξέρει τι να κάμει με τις ξεχασμένες λιμνούλες που θα συναντήσει σ' αυτό το δάσος.

Χάρης
17 Μαίου 1920”


Είχα ακούσει από κάτι γέρους του χωριού για την όμορφη την Χρυσούλα, την πιο όμορφη γυναίκα που είχαν δει στην ζωή τους. Πως ήταν παντρεμένη χρόνια πολλά με τον γέρο Χάρη μα εκείνη έδειχνε νέα, αγέραστη. Μου είπαν πως πέθανε λίγο μετά τον Χάρη και πως τους έθαψαν δίπλα δίπλα. Πήγα στο νεκροταφείο του χωριού να δω τους τάφους τους μα οι τάφοι δεν υπήρχαν. Μόνο ο γέρο πλάτανος στην καρδιά του δάσους μαρτυρά πια την ιστορία τους. Δεν ξέρω αν είναι αληθινή ή ψεύτικη αυτή η χαραγμένη στον κορμό του πλάτανου ιστορία μα λέω να ξαναπάω στο δάσος γιατί μου άρεσε κι αν βρω μια λασπωμένη λιμνούλα θα την φροντίσω κι εγώ. 

Μύριαμ Κ. Ρόδος

Τρίτη 16 Απριλίου 2013

ΤΟ ΜΙΚΡΟΜΕΓΑΛΟ

Μερικά παιδιά, μεγαλώνουν πριν την ώρας τους. Νομίζω ότι είναι ένα απωθημένο που έχουν οι μαμάδες και το βγάζουν όλο πάνω στα παιδιά τους. Δηλαδή ότι δεν μπόρεσαν  να κάνουν, έχουν την απαίτηση να το κάνουν τα παιδιά τους. Όμως αυτό είναι ένα μεγάλο λάθος, που οδηγεί το παιδί να χάσει την προσωπικότητα του. Δεν είναι και λίγες οι φορές που βλέπουμε ένα δεκάχρονο να βάφεται σαν μασκαράς, με έντονη σκιά και κραγιόν και η μαμά απλά να καμαρώνει. Δεν διστάζουν ακόμα και να βάψουν τα μαλλιά των κοριτσιών αυτών, που στην ουσία είναι βρέφη. Εδώ αρχίζει και η περιπέτεια του παιδιού όμως, γιατί χάνει την παιδικότητα, μαζί με την αθωότητά του.

Οι παιδεραστές καραδοκούν, νιώθουν μεγάλη επιθυμία στο άρρωστο μυαλό τους για τα παιδιά και κάνουν τα πάντα να τα πλησιάσουν.  Αν ένα παιδί δεν νιώσει την διαφορά του μικρού παιδιού, από του μεγάλου ανθρώπου,  χάνει αυτόματα την ισορροπία του και  αρχίζει να ξεφεύγει, τότε μοιραία θα πέσει στα δίκτυά κάποιου επιτήδειου.  Αλλά φανταστείτε και την εικόνα ενός οκτάχρονου να είναι βαμμένο και επιμελημένο, σαν καμιά έμπειρη τριαντάρα, πόσο άσχημα χτυπάει στα μάτια σας; Εγώ γίνομαι έξαλλη όταν τα βλέπω και όχι με τα παιδάκια, γιατί αυτά είναι ακόμα μωρά, με τους γονείς τα έχω και ιδίως με την μάνα, που εκθέτει έτσι το παιδί της.

Αφήστε τα παιδιά να ζήσουν την παιδική τους ηλικία, μην τους δημιουργείτε τραύματα που θα κουβαλάνε σε όλη τους την ζωή. Αύριο σαν  μεγαλώσουν ίσως σας ζητήσουν να απολογηθείτε, για το κακό που τους κάνατε. Θυμηθείτε τα δικά σας παιδικά χρόνια, πως τρέχατε παίζατε και γελούσατε και πως μεγαλώσατε αθώα και όμορφα. Γιατί θέλετε να στερήσετε από το παιδί σας την ομορφιά της παιδικής ηλικίας;  Γιατί δεν σκέφτεστε σε τι κινδύνους τα σπρώχνετε άθελα σας; Αφήστε τα παιδιά ελεύθερα στην φύση τους, έχουν χρόνο να ζήσουν σαν μεγάλα και μάλιστα αρκετό, τα παιδικά χρόνια δυστυχώς είναι λίγα αφήστε τα να τα απολαύσουν.






















Μύριαμ Κ. Ρόδος

Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Μια φορά και ένα καιρό, βαθιά μέσα στην γη είχε το βασίλειο του, ο άρχοντας του κακού ο τρομερός Σατανάς ή αλλιώς διάβολος. Όλη μέρα σκεφτόταν πως θα πειράξει τους ανθρώπους και σκαρφιζόταν διάφορα τεχνάσματα για να τους τυραννά και να τους κάνει να υποφέρουν. Δεν τον έφτανε όμως αυτό, ήθελε οι άνθρωποι να βασανίζονται ακόμα πιο πολύ και να εξαθλιωθούν τελείως, για να τους πάρει κοντά του. Σκέφτηκε λοιπόν να στείλει μερικά από  τα παιδιά του στη γη. Φώναξε την γυναίκα του την κακία διαβολίνα και της είπε, γυναίκα ποιο παιδί μας νομίζεις ότι μου μοιάζει στην κακία και την πανουργία; η διαβολίνα γέλασε με το σατανικό γέλιο της και είπε, μα φυσικά άντρα μου η διαβολίτσα Άνγκελα είναι φτυστή σου σε όλα, ακόμα και στο διπλωματικό διαβολικό τρόπο που σκέφτεσαι και ενεργείς.

Ο Διάβολος τότε φώναξε την Άνγκελα και της είπε, διαβολάκι μου θα σε στείλω πάνω στη γη κοίτα να μην με ρεζιλέψεις. Θυμήσου συνέχισε να της λέει ο διάβολος, τον αδελφό σου τον Χίτλερ τι ωραία εξετέλεσε την αποστολή του. Σήμερα όλοι οι άνθρωποι μιλούν για τα σπουδαία κατορθώματα του και θα μιλάνε για πολύ καιρό ακόμα. Έτσι  θέλω να πράξεις και εσύ, αλλά με διαφορετικό τρόπο για να μην σε πολεμήσουν. Η διαβολοκόρη πήρε μαζί της αρκετούς σατανάδες βοηθούς της και ανέβηκε στη γη. Φρόντισε να βάλει αρκετούς από αυτούς σε θέσεις εξουσίας σε διάφορα μέρη της γης,  για να την βοηθούν στο έργο της. Γρήγορα χάρη στους κυβερνητικούς,  έκανε πολλές χώρες του χεριού της και τους έβαλε στο παιχνίδι της. Οι άνθρωποι δούλευαν και λεφτά δεν είχαν, σιγά σιγά έπεσε η πείνα και με το πρόσχημα της χρεωκοπίας τους έκανε δούλους της. Όλοι τώρα προσκυνούσαν και παρακαλούσαν την διαβολοκόρη να τους βοηθήσει. Εκείνη έκανε τάχα πως τους βοηθάει και τους έβαζε να της υπογράψουν ένα συμβόλαιο που θα τους έστελνε απευθείας στην κόλαση, στο βασίλειο του πατέρα της.

Ο Σατανάς, ήταν πολύ ευχαριστημένος για την κόρη του  που τα κατάφερνε περίφημα.  Το όνομα της είχε διαδοθεί παντού, όλοι μιλούσαν με μίσος για αυτήν και ο πατέρας της, έτριβε ευχαριστημένος τα χέρια του. Τώρα το σχέδιο προχωρούσε με μεγαλύτερη ευκολία, μερικοί άνθρωποι έφταναν γρηγορότερα στην κόλαση με την μέθοδο της αυτοκτονίας. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εξυμνούσαν την διαβολοκόρη γιατί μέσα σε αυτά είχε πολλούς από τους βοηθούς της. Η Ευρώπη,  σιγά σιγά άρχισε να μεταμορφώνεται σε κόλαση.   'Οπου και αν  πήγαινε κανείς, έβλεπε την δυστυχία, άνθρωποι  στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης, παιδιά πεινασμένα, άλλοι να κοιμούνται στους δρόμους, γυναίκες να πουλάνε τα κορμιά τους για ένα κομμάτι ψωμί. Η Άνκελα ήταν θριαμβευτής τα κατάφερε θαυμάσια στην αποστολή της. Κάποιοι άνθρωποι κατάλαβαν όμως ότι δεν ήταν άνθρωπος αυτή και το φώναζαν. Όμως δεν τους άκουγαν και γελούσαν  Μα δείτε μέσα τα μάτια της και θα καταλάβετε ότι είναι διαβολοκόρη, αλλά μπα, οι άλλοι κοιμόταν του καλού καιρού. Και έτσι έζησαν οι διάβολοι καλά και οι άνθρωποι χειρότερα. 

Ελπίζω να ξυπνήσει από τον λήθαργο γρήγορα η ανθρωπότητα, γιατί βλέπω όλους να μας παίρνει ο διάολος.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Η ΛΑΙΜΑΡΓΗ ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ

Μια φορά και ένα καιρό, γεννήθηκε σε ένα  χωριό, ένα ωραίο κοριτσάκι. Το κοριτσάκι αυτό είχε ροδοκόκκινα μαγουλάκια  και από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε,  αντιδρούσε χαρούμενα, σε κάθε τι κόκκινο που έβλεπε. Έτσι η μαμά της για να την ευχαριστήσει, της φορούσε μόνο κόκκινα ρουχαλάκια και  όλοι την φώναζαν κοκκινοσκουφίτσα. Η κοκκινοσκουφίτσα, μεγαλώνοντας απέκτησε ένα κακό ελάττωμα, ήταν πολύ λαίμαργη και δεν άφηνε κανέναν άλλο να φάει τις λιχουδιές, που ετοίμαζε η μαμά της. Ότι γλυκά έφτιαχνε, παραμόνευε και σαν βρισκόταν μόνη στο σπίτι, έβαζε ένα σκαμνάκι για να φτάσει το ντουλάπι, έπαιρνε ένα μεγάλο κουτάλι και το καταβρόχθιζε όλο. Σαν ερχόταν η μαμά της και ρωτούσε ποιος έφαγε το γλυκό, αυτή έκανε ότι δεν ήξερε και τα έριχνε όλα στον αδελφό της.

Η μαμά της κοκκινοσκουφίτσας μια μέρα της λέει, πήγαινε παιδί μου στο δάσος να κόψεις φράουλες, για να κάνουμε γλυκό. Η κοκκινοσκουφίτσα με μεγάλη χαρά τράβηξε για το δάσος. Έκοψε και γέμισε όλο το καλαθάκι της με όμορφες κατακόκκινες φράουλες, μα μέχρι να πάει στο σπίτι, τις είχε φάει όλες. Που είναι παιδί μου οι φράουλες; ρώτησε η μαμά της. Να μαμά ,ένας κακός λύκος στο δρόμο με κυνήγησε και πάνω στο τρέξιμο που έκανα να τον αποφύγω, μου έπεσαν στο δρόμο. Την άλλη μέρα πήγε στο δάσος και πάλι βρήκε μια διαφορετική δικαιολογία να πει αφού τις φράουλες της είχε φάει. Η μαμά της καταλάβαινε ότι της έλεγε ψέμματα και ήταν πολύ στεναχωρημένη. Δεν ήταν για τις φράουλες, αλλά γιατί η   λαιμαργία που είχε, της άλλαξε τον χαρακτήρα. Άρχισε να λέει ψέμματα, να γίνεται κακιά και  να κοιτάει μόνο τον εαυτό της. Γρήγορα  είχε αρχίσει να παίρνει πολλά κιλά, που ανησυχούσαν την μαμά της και  δεν ήξερε πως να της κόψει, αυτή την κακιά συνήθεια 

Στο σχολείο που πήγαινε έπαιρνε μισή φρατζόλα ψωμί και πάλι δεν της έφτανε, όλα τα παιδιά την κορόιδευαν  χοντροκοκκινοσκουφίτσα, αλλά εκείνη σημασία δεν έδινε, καθόταν στα διαλείμματα και έτρωγε με λαιμαργία. Όταν μεγάλωσε και έγινε δεσποινίς όπως ήταν φυσικό ήταν πολύ χοντρή, ένα συμμαθητής μόνο της μιλούσε όλοι οι άλλοι την κορόιδευαν.  Η κοκκινοσκουφίτσα έδειχνε να τον συμπαθεί και να είναι ερωτευμένη μαζί του, όμως εκείνος φαινόταν να την αγαπάει μόνο φιλικά. Εκείνη προσπαθούσε με κάθε τρόπο να του δείξει την αγάπη της,  εκείνος αδιαφορούσε σε αυτό το θέμα. Η λαιμαργία που είχε, την έκανε να φέρεται άσχημα και να γίνεται κακιά, μιλούσε  πάντα άσχημα στους συμμαθητές της και ίσως αυτός ήταν ο λόγος, που δεν προχωρούσε αυτός ο έρωτας.

 Ένα πρωινό, καθώς πήγαινε πάλι  να μαζέψει φράουλες, την παραμόνευε ο κακός ο λύκος, η φαντασία της κοκκινοσκουφίτσας φαίνεται να πήρε σάρκα και οστά. Μόλις τον αντιλήφθηκε η κοκκινοσκουφίτσα άρχισε να τρέχει, μα γρήγορα κουράστηκε καθώς ήταν έτσι παχιά. Άρχισε να λαχανιάζει και να την πιάνουν κράμπες στα πόδια, ο λύκος όλο και την έφθανε και καθώς την πλησίαζε, έβγαζε ένα τρομακτικό ουρλιαχτό. Η κοκκινοσκουφίτσα προσπάθησε με όλη της την δύναμη να τρέξει. Πρέπει να τα καταφέρω, έλεγε και ξανάλεγε στον εαυτό της τρομαγμένη.  Βοήθησε με Θεούλη μου και δεν θα ξαναφάω ποτέ έτσι λαίμαργα. Τελικά τα κατάφερε με χίλιες δυο προσπάθειες, να φτάσει σπίτι. Μπήκε γρήγορα μέσα και έκλεισε με ανακούφιση την πόρτα. Η μαμά της εκείνη την ώρα έλειπε και η κοκκινοσκουφίτσα άρχισε να κλαίει με λυγμούς, από την τρομάρα που πήρε.

Το μεσημέρι γύρισε η μαμά της και έβαλε το φαγητό στο τραπέζι. Παιδιά ελάτε να φάτε ,το φαγητό είναι έτοιμο. Όμως η κοκκινοσκουφίτσα με τίποτα δεν ήθελε να φάει, αποφάσισε να κόψει το φαγητό. Έλα παιδί μου να φας λιγάκι της είπε τότε η μαμά, που δεν έκρυβε την χαρά της. Ήρθε η κοκκινοσκουφίτσα στο τραπέζι, αλλά έφαγε μόνο δυο κουταλιές και ήταν σκεφτική και λυπημένη. Δεν είπε τίποτα για το περιστατικό αυτό, αλλά από εκείνη την ημέρα της πέρασε η μεγάλη όρεξη και άρχισε να τρώει κανονικά. Αφού της πέρασε η λαιμαργία άρχισε να γίνεται καλή, συμπονετική, αλλά και φυσιολογική, ως προς το πάχος της κοπέλα. Αυτό το πρόσεξε το αγόρι που αγαπούσε, ο Αντρέας και άρχισε να την βλέπει με άλλο μάτι. Γιατί, δεν ήταν το πάχος αυτό που εμπόδιζε τον Αντρέα να την αγαπήσει, αλλά η κακία και η λαιμαργία που είχε.  Μετά από λίγα χρόνια, ο Αντρέας παντρεύτηκε την κοκκινοσκουφίτσα. Φυσικά ποτέ δεν της είπε ότι ο λύκος ήταν αυτός ο ίδιος και πως ήθελε να την φοβίσει, μήπως  την συνεφέρει και τελικά τα κατάφερε. Και έτσι ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Μύριαμ Κ. Ρόδος


Πέμπτη 4 Απριλίου 2013

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΝΩΜΑΛΕ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ

Απευθύνομαι σε σένα ανώμαλε που βιάζεις μικρά παιδιά για να ικανοποιήσεις τα κτηνώδη ένστικτα σου. Σε σένα που είσαι καλά μεταμφιεσμένος σε άνθρωπο για να μην σε αναγνωρίζουν, γιατί μια φορά άνθρωπος δεν είσαι, αλλά ένα τέρας, αυτό είσαι αν δεν το κατάλαβες. Εσύ είσαι ότι πιο σιχαμερό υπάρχει στην γη, η μάνα που σε γέννησε έπρεπε να σε είχε πνίξει από την πρώτη στιγμή για να μην μπορείς να σκορπάς τον τρόμο και τον πόνο στα παιδιά. Όταν πας να βιάσεις ένα παιδί ρε τέρας τι σκέφτεσαι; Να σου πω εγώ, μόνο τον εαυτό σου και την βρωμερή όρεξη σου. Κάθισες ποτέ να κάνεις κριτική στον εαυτό σου; είχες ποτέ τύψεις για τα εγκλήματα σου; Μπα αυτά είναι άγνωστες λέξεις, ούτε τις ξέρεις ούτε ποτέ θα τις μάθεις και γιαυτό είσαι και τόσο βρωμερός.

Θα ήθελα να σου πω την γνώμη μου για σένα και να την ακούσεις. Για μένα εσύ είσαι ένας δειλός που δεν τολμάει να πάει με γυναίκα, γιατί είτε ανίκανος είσαι είτε καρακομπλεξάρα. Έτσι  βρίσκεις τα εύκολα θύματα, που δεν μπορούν να σε κριτικάρουν για την υποτιθέμενη σεξουαλική δραστηριότητα σου και γιατί δεν μπορούν να σου αντισταθούν. Είσαι βλέπεις δυνατός άντρας που τα νικάς και εξουδετερώνεις κάθε αντίσταση τους. Γιατί τα χεράκια τους είναι μικρά δεν μπορούν να σε χτυπήσουν βλέπεις, αν είχαν την δύναμη όμως θα σε κομμάτιαζαν εκείνη τη στιγμή. Κάθισες ποτέ ρε τέρας να δεις στα ματάκια τους μέσα, τι τρόμο και πόνο τους προκαλείς; ή  σιχαμάρα από αυτό που τα αναγκάζεις να βλέπουν στην πιο ωραία και αθώα ηλικία τους. Σκέφτηκες ότι τα σημαδεύεις για την υπόλοιπη  ζωή τους; Γιατί ρε τέρας, για ένα λεπτό απόλαυσης δική σου, τα αναγκάζεις να ζουν μετά όλη τους τη  ζωή  μέσα στην κόλαση. Ποτέ δεν θα μπορέσουν  να βγάλουν την βρωμερή μορφή σου, από το μυαλό τους, που τα πόνεσε ψυχικά και σωματικά.


Το κακό με εσάς όλους είναι ότι χάρη στην μεταμφίεση σας πολλαπλασιαστήκατε και εισχωρήσατε παντού, μέσα στα σχολεία σε θέσεις δασκάλων και καθηγητών, στα γυμναστήρια σαν γυμναστές, σε παιδίατρους  και σε όλες τις θέσεις που έχουν τα θύματα σας, δηλαδή  παιδιά. Είστε τόσο βρωμεροί που δεν διστάζετε ακόμα και τα ίδια σας τα παιδιά, να τα βασανίσετε και να τα εξευτελίσετε με τον βιασμό. Ο Θεός έκανε ένα λάθος έπρεπε όλους εσάς να σας είχε σημαδέψει, για να μπορούμε εύκολα να σας αναγνωρίσουμε και να σας κρεμάσουμε ανάποδα, έτσι ώστε να μην μπορέσετε ποτέ να ξαναπειράξετε  κανένα παιδί.


Ακόμα θέλω να σου πω και το άλλο, ρε βρωμερέ, υποκείμενο βιαστή, ξέρεις να παρακαλάς να μην σε πιάσουν και σε φυλακίσουν γιατί τότε θα δεις και θα αισθανθείς τι θα πει βιασμός. Ξέρεις φυσικά το νόμο που επικρατεί στην φυλακή έτσι; όλοι οι φυλακισμένοι θα σε βιάσουν το ίδιο βάναυσα και ακόμα χειρότερα από ότι έκανες εσύ και μετά θα βρεθείς κρεμασμένος μέσα στο κελί σου. Κανείς δεν θα το ψάξει και θα φύγεις σαν το σκυλί, αδιάβαστος και περιφρονημένος. Ο βιασμός και η παιδεραστία τιμωρείται από τον νόμο και τώρα πια οι άνθρωποι άρχισαν να μιλούν.  Τα παιδιά είναι πιο έξυπνα και τολμηρά και ίσως τολμήσουν να σε προδώσουν.  Αν λοιπόν σου έρθει η βρωμερή πράξη στο μυαλό σου, καλύτερα να κρεμαστείς ή να κόψεις το βρωμερό πράγμα που έχεις και σε κάνει κτήνος. Κανείς δεν λυπάται όταν ένα τέτοιο βρωμερό υποκείμενο πεθαίνει, όλοι λένε  άι στο διάτανο και ακόμα παρά πέρα να πάτε. Οι άνθρωποι όταν ¨ψοφάτε¨ νοιώθουν να ξελαφρώνουν που ξεβρόμισε ο τόπος από μια χολέρα σαν εσάς.

Αν ποτέ πέσει στα χέρια σου αυτό το κείμενο, ανώμαλε και βρωμερέ παιδεραστή, διάβασε το προσεκτικά και αν έχεις μυαλό, σταμάτα να κάνεις αυτό το έγκλημα. Είμαι κατά της θανατικής ποινής αλλά σε αυτή την περίπτωση νομίζω πως πρέπει να ξαναγυρίσει για όλους εσάς τους εγκληματίες. Μακάρι να γυρίσει και να σας βάλουν όλους σε μια ηλεκτρική καρέκλα να πάτε στην κόλαση. Κάθε φορά που διαβάζω ότι πειράζετε ένα παιδάκι σας μισώ ακόμα περισσότερο και παρακαλώ να πεθάνετε όλοι. Έτσι καταντήσατε τον κόσμο, να σας βλέπει σαν βρωμερά τέρατα , ανάμεσα μας. 

Και εσείς που ξέρετε και σιωπάτε για να προστατέψετε κάποιον δικό σας, είστε το ίδιο ένοχοι με αυτά τα άθλια υποκείμενα και θα πρέπει να δικάζεστε γιαυτό, ως συνεργοί εγκλήματος. Κανείς δεν πρέπει να κλείνει τα μάτια σε ένα τέτοιο άθλιο γεγονός. Ανοίξετε τα μάτια και το στόμα σας για να προστατέψουμε τα παιδιά, γιατί ίσως αύριο να κάνουν το ίδιο και στα δικά σας παιδιά και αυτή θα είναι η τιμωρία σας. 

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΖΩΑ ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΤΑ

Τα ζώα είναι και αυτά μια ζωντανή ύπαρξη όπως ο άνθρωπος, σκέφτονται και έχουν συναισθήματα όπως εμάς. Μπορεί βέβαια να μην έχουν την λαλιά αλλά εκφράζονται με τον δικό τους τρόπο.  Αν κοιτάξετε στα ματάκια τους θα δείτε να σας κάνουν χαρές όταν τα χαϊδεύετε ή τα ταΐζετε,  όμως μπορεί  να σας κοιτούν και λυπημένα ή φοβισμένα, όταν τα αγνοείτε ή τα κακοποιείτε. Δεν ξέρω γιατί υπάρχουν τόσο διεστραμμένοι άνθρωποι που χαίρονται αφάνταστα σαν χτυπούν ένα αδέσποτο σκυλάκι ή γατάκι.  Νομίζω ότι αυτοί είναι δειλοί,  δεν μπορούν να τα βάλουν με τους ανθρώπους και έτσι βρίσκουν  αβοήθητα και ανυπεράσπιστα ζωάκια, να δείξουν την δύναμη τους.


Κάθε τόσο διαβάζω τα εγκλήματα κατά των αδέσποτων σε  διαφορές μορφές κακοποίησης και έχω αγανακτήσει.  Κάποιος  αφού βασανίζει μέχρι θανάτου ένα ζώο, κατά προτίμηση σκυλί,  το κρεμάει κάπου και δυστυχώς ξεψυχάει αβοήθητο. Έχω διαβάσει διάφορα και έχω εξοργιστεί πολλές φορές, οι ανώμαλοι δεν διστάζουν και  να τα βιάσουν ακόμα, δεν τους νοιάζει αν είναι ενάντια στη φύση μας, ούτε πόσο υποφέρει ένα ζώο με το κτήνος να το βιάζει. Άλλοι πάλι καίνε με τσιγάρο το ζώο ή του κόβουν διάφορα μέλη του σώματος του, τι καταλαβαίνει με αυτό τον σαδισμό ποτέ μου δεν κατάλαβα. Άνανδροι και κτήνη είναι όλοι αυτοί, που δεν υπολογίζουν και δεν σέβονται την ζωή τους. 

Όταν παίρνουμε ένα ζωάκι στο σπίτι μόνο και μόνο για ένα καπρίτσιο και μετά αφού ικανοποιήσουμε την επιθυμία μας το πετάμε στον δρόμο, είναι εξίσου εγκληματικό γιατί παίζουμε με την ζωή και τα συναισθήματα του. Αυτό το καημένο δένεται και μας αγαπάει και όμως εμείς, δεν διστάζουμε να του φερθούμε απάνθρωπα. Μια φορά διάβασα για κάποιον που αφού γέννησε η γάτα του, έπιασε όλα τα μωρά της τα έβαλε σε μια σακούλα και τα πέταξε στην θάλασσα να τα πνίξει. Ευτυχώς ήταν τυχερά, γιατί μια κυρία εκεί κοντά που τον είδε, κατάλαβε και έτρεξε να τα σώσει έγκαιρα. 

Τέτοια κτήνη υπάρχουν δυστυχώς πολλά και εμείς πρέπει να τα εμποδίζουμε, αν πέσει στην αντίληψή μας. Θα πρέπει  να φροντίσουμε όλοι μαζί τα αδέσποτα, με όποιον τρόπο μπορούμε, ακόμα και λίγο νερό να βάζουμε στην αυλή μας ή έξω στον δρόμο, να βρίσκουν τουλάχιστον να πίνουν. Μην προσπερνάτε αδιάφορα όταν βλέπετε να τα κακοποιούν ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕ ΤΑ!!!!!!

Μύριαμ Κ. Ρόδος


Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

ΠΑΙΔΟΦΙΛΟΙ ΣΤΟ ΦΕΙΣ ΜΠΟΥΚ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ

Έμεινα άναυδη με την ανωμαλία που κυκλοφορεί μέσα στο φεις μπουκ. Υποτίθεται ότι είναι αδίκημα και διώκεται, όμως δεν βλέπω να δρουν τόσο γρήγορα. Είδα σήμερα κάτι σελίδες παιδεραστών που μου ήρθε να κάνω εμετό από αηδία. Προσπάθησα να ενημερώσω το φεις με αναφορά και με όποιο άλλο τρόπο μπορούσα. Η πλάκα είναι ότι μου έβαλαν τιμωρία για ποιο λόγο δεν ξέρω ακόμα.


Φεις μπουκ να τιμωρείς αυτούς όλους τους ανώμαλους που στην θέα από παιδικά κορμάκια ηδονίζονται, αυτούς να πάρεις μέσα και αυτούς να τιμωρείς. Είσαι συνεργός στο έγκλημα και μην μου πεις ότι δεν πήρες χαμπάρι, γιατί εμείς αν κάνουμε μια παραπάνω κίνηση από ότι πρέπει αμέσως μας τιμωρείτε, αυτούς τους ελεεινούς τα κτήνη δεν τα βλέπετε; Σας βάζω τις σελίδες τους και ελπίζω να κάνετε κάτι αμέσως, είναι μεγάλη ντροπή και αίσχος να κυκλοφορούν ανάμεσα μας τα τέρατα




https://www.facebook.com/muhammadshoaib139

Βοηθήστε τα παιδιά από τις βρώμικες ορέξεις τους, κάνετε καταγγελία όπου πάρετε είδηση πως υπάρχουν και δρουν.



Μύριαμ Κ. Ρόδος

πατήστε εδω και κάντε αναφορά