Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ

Μάρτης, ο μήνας αυτός πλημμυρίζει με ευχάριστες εικόνες το μυαλό μου. Όταν ήμουν παιδάκι την πρώτη του μήνα, θυμάμαι την γιαγιά μου να κάθεται σε ένα σκαμνάκι και να φτιάχνει σε όλους μας από ένα ωραίο βραχιολάκι. Ξυπνούσε όπως πάντα από τα χαράματα και πάντα κάτι έκανε πίνοντας τον καφέ της. Εκείνη την μέρα  είχε μπροστά της διάφορα νήματα που τα έμπλεκε και μας έφτιαχνε πολύχρωμα βραχιολάκια. Όλα είχαν διαφορετική πλέξη και σχέδια, αλλά στα χρώματα ίδια, χρησιμοποιούσε το κόκκινο και το άσπρο. Ένα πρωινό  στην πρώτη του Μάρτη ξύπνησα πολύ  πρωί και πήγα κοντά της. Βιαζόμουν να  φορέσω τον μάρτη μου και να πάω στο σχολείο με αυτό. Είχαμε την συνήθεια να δείχνουμε τα βραχιολάκια μας με καμάρι και να βγάζουμε νικήτρια αυτή με τον ποιο όμορφο μάρτη. Ο λόγος που έφτιαχναν τα βραχιολάκια αυτά, ήταν από ότι ξέραμε για να μην μας κάψει ο ήλιος.

Κάθισα εκείνο το πρωινό κοντά στην γιαγιά μου και της είπα να μου πει τι ακριβώς κάνει αυτό το βραχιολάκι και από τι μας προστατεύει. Η γλυκύτατη γιαγιά μου, είχε την υπομονή να μου εξηγεί πάντα ότι την ρωτούσα.  Η αντοχή της με μένα ήταν μεγάλη, γιατί εγώ ήμουν πολυλογού και φλύαρη και όλο την ρωτούσα να μου εξηγεί πράγματα, που δεν καταλάβαινα. Ποτέ δεν  αρνήθηκε να μου εξηγήσει κάτι που ήθελα, είχε έναν τρόπο που αμέσως έλυνε κάθε απορία μου. Έτσι και εκείνο το πρωί την ρώτησα, γιαγιά γιατί κάνουμε τον μάρτη; από τι θα μας προστατέψει; Η γιαγιά πήρε το σοφό ύφος της και άρχισε να μου λέει για έναν μύθο. Πριν από πολλά χρόνια ο ήλιος είχε κλέψει την γυναίκα του Κρόνου, εκείνος τότε θύμωσε και  τον κυνήγησε για να τον τιμωρήσει. Ο Ήλιος όμως ήταν πολύ πονηρός και κρυβόταν μέχρι να του περάσει ο θυμός. Άρχισε να κρύβεται στα σύννεφα, έλα όμως που ο Κρόνος ήταν πιο πονηρός; Όταν κρυβόταν πίσω από τα σύννεφα φαινόταν, γιατί τα συννεφάκια δεν έφταναν για να κρύψουν την λάμψη του και έπαιρναν ένα πορτοκαλί χρώμα που  πρόδιδαν την κρυψώνα του. Όταν ο Κρόνος έβλεπε τα σύννεφα να έχουν πορτοκαλί χρώμα φυσούσε και τα έδιωχνε μακριά και τότε φανερωνόταν ο ήλιος και έτρεχε να τον πιάσει. Εκείνος τότε θύμωνε και έριχνε τις ακτίνες του με δύναμη για να τον κάψει και να γλυτώσει την τιμωρία. Όμως ούτε ο Κρόνος μπόρεσε να τον πιάσει γιατί ήταν καυτός, αλλά ούτε ο Ήλιος μπόρεσε να τον κάψει γιατί φυλαγόταν  Η γυναίκα του Κρόνου καθόταν στη γη κρυμμένη αλλά για να μην τυχών και δεν την δει ο ήλιος και την κάψει κατά λάθος με τις ακτίνες του της έδωσε ένα πολύχρωμο βραχιολάκι. Όταν ο Ήλιος δει από μακριά αυτό το βραχιολάκι δεν ρίχνει καυτές ακτίνες και δεν κινδύνευε η αγαπημένη του.

Η διαμάχη αυτή Ήλιου και Κρόνου ακόμα δεν σταμάτησε, κάθε Μάρτη που βγαίνει για τα καλά από την κρυψώνα του ο Ήλιος, ο Κρόνος τον κυνηγάει και έτσι ο Ήλιος συνεχίζει να ρίχνει τις ακτίνες του καυτές. Οι άνθρωποι για να προστατευτούν φτιάχνουν τα ίδια χρωματιστά βραχιολάκια και έτσι τον ξεγελούν και δεν καίγονται, κατάλαβες τώρα γιατί φοράτε μάρτη στο χεράκι σας; με ρώτησε. Εγώ ευχαριστημένη που άκουσα αυτή την ωραία ιστορία, φόρεσα το βραχιολάκι μου και πήγα καμαρωτή καμαρωτή στο σχολείο. Το μάρτη συνηθίζαμε να τον βάζουμε στο ζωντανό αρνί που αγοράζαμε το Πάσχα και μετά τον καίγαμε  όταν ανάβαμε να ψήσουμε το κοκορέτσι ,η στον φούρνο. Τώρα γιατί τον καίγαμε δεν ξέρω και δεν μπορώ να σας φωτίσω παραπάνω, φταίει ότι δεν μου γεννήθηκε η απορία τότε για το κάψιμο του βραχιολιού. Ίσως γιατί δεν μου άρεσε να καίω τον όμορφο μάρτη μου, που φορούσα όλο τον μήνα και τον καμάρωνα και έτσι θα μείνουμε  όλοι με την ίδια απορία, γιατί τον καίμε άραγε; Όποιος ξέρει ας μας πει να μάθουμε και εμείς το γιατί. Καλό μήνα σε όλους εύχομαι, με υγεία, αγάπη και χαρά.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΩΡΑΙΟ ,ΚΑΤΙ ΒΡΗΚΑ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΕ ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΑ ΕΘΥΜΑ .................Το «βραχιολάκι του Μάρτη», συνηθίζεται να φοριέται κατά την διάρκεια ολόκληρου του μήνα. Σύμφωνα με την ίδια παράδοση, στο τέλος του μήνα, τα παιδάκια μπορούν να βγάλουν πλέον τον «μάρτη» τους και τότε πρέπει να ακολουθήσουν μία συγκεκριμένη διαδικασία.
Θα πρέπει να αναζητήσουν μία τριανταφυλλιά και να τον κρεμάσουν σε κάποιο από τα κλαδιά της, έτσι ώστε τα μάγουλά τους να γίνουν κόκκινα, όπως τα τριαντάφυλλα!
Στην συνέχεια, τον Μάρτη θα τον παραλάβουν τα χελιδόνια, που σαν αποδημητικά πουλιά που είναι, κάνουν και πάλι κάθε άνοιξη την εμφάνισή τους και θα τον χρησιμοποιήσουν για να στερεώσουν την νέα φωλιά που θα φτιάξουν.

agathipapadopouloy είπε...

Μυριαμ γλυκιά μου καλημέρα Αυτή τη φορά σε πρόλαβα ,μα το δικό μο παραμύθι ,είναι διαφορετικό! Το έγραψα χθες αργά ,και μου το έλεγε η γιαγιά μου σαν παραμύθι ,αλλά το ασποκόκκινο βραχιόλι στις 9 του μάρτη το κρεμούσαμε στις τριανταφυλλιές και το πέρνανε τα χελιδόνια για να κτίζουν τις φωλλιές. Μπράβο σου, είσαι μέσα σε όλα! Φαίνεται πως στη ρόδο τα έθιμα είναι διαφορετικά.Συγχαριτήρια ,αν θέλεις έμπα στο χρονολόγιό μου να δες τι έγραψα για τον Μάρτη και προχώρα να δεις και για την πρώτη μου σχολική τσάντα!

Μύριαμ είπε...

Καλημέρα κ. Αγαθή μου χτες το έγραψα αλλά ήθελα να το αναρτήσω σήμερα που είναι πρώτη του μήνα. Θα πάω βέβαια να διαβάσω και το δικό σου.Τρόμε ευχαριστώ που μας έβαλες και άλλο μύθο.

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο!!!!