Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΕΣΥ ΘΕΛΕΙΣ ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ;

Εγώ θέλω η χώρα μου να μην διώχνει τους Έλληνες, εσύ θέλεις να έχουμε στον τόπο μας  δουλειά.

Εγώ θέλω να φύγουν όλοι οι κλέφτες, εσύ θέλεις να διώξουμε την διαφθορά.

Εγώ θέλω να γυρίσει το χαμόγελο στα χείλη μας, εσύ θέλεις έναν πολίτη ξένοιαστο και χαρούμενο.

Εγώ θέλω να έχουμε δικαίωμα στην υγεία, εσύ θέλεις δωρεάν υγεία και σωστή περίθαλψη.

Εγώ θέλω να έχουμε όλοι δικαίωμα στην παιδεία, εσύ θέλεις να μπορείς να σπουδάσεις τα παιδιά σου.

Εγώ θέλω τον σεβασμό της χώρας μου, εσύ θέλεις σωστή και δίκαιη μεταχείριση από τους εταίρους.


Εγώ θέλω να μην υπάρχουν άστεγοι, εσύ θέλεις ένα σπίτι για να μείνεις.

Εγώ θέλω να έχουμε όλοι οι πολίτες φαγητό και να μην ζητιανεύουμε, εσύ θέλεις το δικαίωμα να μπορείς να  ταΐζεις τα παιδιά σου με αξιοπρέπεια και χωρίς να τους λείψει τίποτα.

Εγώ θέλω την Ελλάδα να την κυβερνάμε εμείς, εσύ θέλεις την Ελλάδα στους Έλληνες.

Εγώ θέλω σωστούς πολιτικούς που να αγαπάνε την χώρα, εσύ θέλεις δυναμικούς και ειλικρινείς πολιτικούς και όχι αιματορουφήχτρες και κλέφτες.

Εγώ θέλω να κλειστούν φυλακή  όλοι οι κλέφτες πολιτικοί, εσύ θέλεις άρση της ασυλίας των βουλευτών και να τιμωρηθούν οι απατεώνες.

Εγώ θέλω να μπορώ να κινούμαι και να αναπνέω ελεύθερα στον τόπο μου, εσύ θέλεις να μπορείς να μιλάς και να εκφράζεσαι ελεύθερα.

Εγώ θέλω να έχω δικά μου χρήματα και όχι να ζητιανεύω, εσύ θέλεις να έχεις την δύναμη να δώσεις χαρτζιλίκι και να αγοράσεις ρούχα στα παιδιά σου.

Εγώ θέλω οι άνθρωποι να χαμογελούν, εσύ θέλεις να μην αυτοκτονούν οι άνθρωποι από απελπισία.

Εγώ θέλω να μπορώ να ονειρεύομαι ξανά, εσύ θέλεις μια σωστή πολιτεία με προοπτικές ανάπτυξης.

Έχουμε ίδια θέλω λοιπόν όλοι οι Έλληνες, τότε γιατί δεν βρίσκουμε μια λύση; και γιατί τρωγόμαστε μεταξύ μας; αυτό δεν κατάλαβα. Ενωθείτε για να δούμε αποτέλεσμα. Τώρα όμως που ήρθε ο καιρός.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η πολιτική είναι ένα κακό πνεύμα  που όποιος προσπαθήσει να το θέσει στην υπηρεσία του μεταμορφώνεται. Η ξαφνική αλλαγή ξεκινάει μέσα από την ψυχή του ατόμου που θα θελήσει να εργαστεί πάνω σε αυτήν. Στην αρχή πολλοί θα ξεκινήσουν με μια χαζή ιδέα στο σάπιο κεφάλι τους όπως για παράδειγμα να προσφέρουν στο σύνολο. Αμέσως μετά όμως θα λογικευθούν και θα καταλάβουν ότι το κοινό καλό δεν είναι ασχολία για άτομα του μεγαλείου τους. Θα παραδειγματιστούν από τον τρόπο που χειρίζονται οι άλλοι σπουδαίοι πολιτικοί το χρήμα και το τσέπωμα. Η πολιτική φιλοδοξία θα  οδηγήσει  τον καθένα να σκεφτεί γιατί αυτός και όχι εγώ και θα ξεκινήσει τα σεμινάρια για να μάθει να χειρίζεται τις κομπίνες και αυτός εύκολα. Το φροντιστήριο είναι δωρεάν φτάνει κανείς να καθίσει στα έδρανα μαζί τους και αμέσως τον προσβάλλει το μικρόβιο της πολιτικής γάγγραινας.

Οι τραπεζικοί είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι. Τους μαθαίνουν τεχνάσματα και τρικ που ούτε το φαντάζεστε. Αυτοί οι αεριτζήδες μαζί με όλους τους άλλους της υψηλού επιπέδου αιθέριας ύλης που ονομάζεται αήρ κοπανιστός θα τους στηρίξουν όταν στραβοπατήσουν. Έπειτα έχουν μαζί τους το πιο ισχυρό όπλο που θα τους βοηθήσει  να κάνουν τις αρπαχτές τους ανενόχλητοι. Εκείνοι ορίζουν τον νόμο.  Για παράδειγμα ο περίφημος και τρανός νόμος της ασυλίας των βουλευτών. Καλά όποιος τον σκέφτηκε αυτό τον νόμο ήταν εγκέφαλος τον θαυμάζω και του βγάζω το καπέλο. Σκέφτηκαν ότι για να μπορούν να φροντίζουν να ζουν οι πολίτες σε ευημερία και γαλήνη πρώτα από όλα πρέπει να ζουν αυτοί στην ατιμωρησία γιατί απλά αν ποτέ τους βάλλουν κάποιοι αχρείοι φυλακή για τις κλεψιές τους, ποιος θα νοιαστεί για την χώρα; Μετά έχουν το καλό που δεν έχουμε εμείς οι απλοί θνητοί, την συγκάλυψη. Καλά τι αγαπημένοι αυτοί οι πολιτικοί έτσι; κάλυψε με να σε καλύψω είναι, μπράβο παιδιά τέτοια ταύτιση απόψεων δεν την περίμενα, φτου σας να μην σας ματιάσω. Καμιά φορά κατά λάθος μπαίνει μέσα στην πολιτική και κάποιος που είναι καλός, με συνείδηση και διάθεση να βοηθήσει τον τόπο. Καλά αυτόν δεν το συζητάμε τον τρώει η μαρμάγκα (τον τρώνε λάχανο) όπως λένε και στο νησί μας. Μα είναι δυνατόν ρε άνθρωπε να σκέφτεσαι έτσι; Στην πυρά αμέσως είσαι ηλίθιος και θα καταστρέψεις την παράταξη. Σιγά να μην βάλουν δίπλα τους έναν τίμιο πολιτικό. Μπορεί να είναι χαφιές και να μαρτυρήσει την ασυδοσία και τις καταχρήσεις ή μπορεί να είναι τελείως ανίκανος, έτσι θα πουν όλοι οι έξυπνοι πολιτικοί και θα φροντίσουν να τον βγάλουν από την μέση.  Αυτός ο τύπος ενοχλεί και παρακωλύει το έργο τους δεν τους κάνει και άρα δεν επιβιώνει στον χώρο τους.

Ένας σωστός πολιτικός  που θα μπορεί να σταθεί ισάξια στο πλάι των άλλων πολιτικών, πρέπει να έχει τα εξής χαρακτηριστικά. Να λέει ψέματα με άνεση, να έχει πειθώ, να ξέρει να  συγκαλύπτει τους άλλους πολιτικούς, από όποια παράταξη και αν είναι, να κάνει ότι καυγαδίζει μαζί τους για να εντυπωσιάζει, να έχει μεγάλη και κρυφή τσέπη για να χώνει όσο πιο πολλά μπορεί. Να έχει ένα καντάρι αναισθησία για τα προβλήματα του λαού που εκπροσωπεί. Να δείχνει ότι κάνει έργα στον τόπο και να βγάζει τρελούς ή συκοφάντες τους ανθρώπους που δεν βλέπουν καμία πρόοδο. Ακόμα ένα σπουδαίο για την πολιτική είναι να βρει ανθρώπους και να τους περάσει το μήνυμα της ιδεολογίας, αυτό είναι το σπουδαιότερο και όποιος το καταφέρει ανεβαίνει βαθμίδα. Γιατί αν έχεις πιστά σκυλιά που σου πιάνουν την τροφή χωρίς να πάρουν είδηση ότι εσύ τρως το κρέας και αυτά τα κόκκαλα, είναι ένας άθλος πως να το κάνουμε; Τύφλα να έχει ο Ηρακλής μπροστά τους. Αυτός που έχει αυτά τα χαρακτηριστικά περνάει με άριστα την πολιτική.

Άρα να ανακεφαλαιώσουμε, η πολιτική είναι ένα τέρας που τρώει με έξυπνο τρόπο το μεδούλι του λαού τον οποίο υποτίθεται ότι υπηρετεί. Λαός κομματικοποιημένος, πολιτικός ανεβασμένος.  Ματσό, κονόμα, γάτα είπε για την πολιτική ο μεγαλύτερος των πολιτικών, πιο μεγάλος και από τον Μητσοτάκη ακόμα, ο Μακιαβέλι.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

ΚΥΝΗΓΟΙ ΟΡΓΑΝΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

Πολυτελή αυτοκίνητα σε όλη την Ελλάδα φαίνεται να ψάχνουν  για παιδιά. Προσοχή γονείς κάποιοι αδίστακτοι δολοφόνοι στο εξωτερικό, απαγάγουν και σκοτώνουν παιδιά για τα όργανα τους. Τα πουλάνε στην μαύρη αγορά και θησαυρίζουν με τα εγκλήματα αυτά. Ελπίζουμε να μην έρθει και στην Ελλάδα αυτή η εγκληματική μαφία και πως είναι μόνο φήμες. Όμως καλού κακού ας έχουμε τον νου μας.  Βλέπουμε ότι πάντα τα παιδιά είναι τα μεγάλα θύματα στις βρώμικες ορέξεις και κτηνωδίες των τεράτων. Είναι αθώες ψυχούλες που δεν μπορούν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους. Υπάρχουν και κάποιοι, που δεν θέλω να  τους χαρακτηρίσω γιατί δεν υπάρχει χαρακτηρισμός κατάλληλος στο λεξιλόγιο μου, που πουλάνε τα ίδια τους τα παιδιά για λίγο χρήμα. Για μένα αυτοί δεν είναι γονείς αλλά εξίσου εγκληματίες και πρέπει να παίρνουν την κατάλληλη ποινή με τους φονιάδες. Τα παιδιά που θα πουληθούν  ή  θα τα βάλουν στην πορνεία και θα ικανοποιούν κάποιοι ανώμαλοι τις βρωμερές ορέξεις τους ή θα τα σκοτώσουν για να μοσχοπουλήσουν τα όργανα τους.
Τελευταία, υπάρχουν καταγγελίες για κάτι πολυτελέστατα αυτοκίνητα με σκούρα τζάμια που παρακολουθούν παιδιά. Σκοπό έχουν να τα ξεμοναχιάσουν και να τα πάρουν με την βία ή με δόλο. Για αυτό μην αφήνετε λεπτό από τα μάτια σας τα παιδιά,  ούτε καν στην αυλή αν έχει πρόσβαση κάποιος να τα πλησιάσει. Μείνετε μαζί του όσο χρειαστεί να παίξει και βάλτε το ξανά στο σπίτι. Προστατεύστε τα όσο μπορείτε γιατί σας χρειάζονται. Αυτά είναι ακόμα αδύναμα να υπερασπίσουν τον εαυτό τους. Αν αντιληφθείτε κάτι ύποπτο στην γειτονιά σας μην διστάσετε να ενημερώσετε τις αρχές.
Και επίσης μην ξεχάσετε το πιο σημαντικό, μιλήστε στα παιδιά και ενημερώστε τα με τρόπο για να μην τρομάξουν και πείτε τους, δεν σταματάμε ποτέ σε αγνώστους και δεν μπαίνουμε σε κανένα αυτοκίνητο ξένου  αλλά και γνωστού,  αν δεν το έχετε πληροφορηθεί εσείς. Να μην παίρνουν από κανέναν καραμέλες, παγωτά ,γλυκά ή παιχνίδια και βεβαίως ούτε χρήματα. Να μην προθυμοποιηθούν αν τους ζητήσουν να τους δείξουν κάποιο μέρος πχ ένα φαρμακείο  ή ένα μαγαζί, γιατί θέλουν να τα ξεμοναχιάσουν. Αν δουν κάτι από όλα αυτά που αναφέραμε να το βάλουν στα πόδια και να τρέξουν όσο πιο γρήγορα μπορούν. Αν εφαρμόσετε αυτά τα λίγα πιστεύω τα δικά σας παιδιά δεν θα κινδυνέψουν από τα βρωμερά κτήνη που κυκλοφορούν με το προσωπείο ανθρώπων.

Μύριαμ Κ. Ρόδος

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΛΕΜΟΝΙΑΣ

Ήταν κάποτε ένα όμορφο δέντρο. Αυτό το δέντρο ήταν φουντωτό και είχε  πολύ γλυκούς και ωραίους ροδοκόκκινους καρπούς. Όποιος περνούσε από εκεί σταματούσε και το θαύμαζε. Το δέντρο που έβλεπε στα μάτια όλων τον θαυμασμό καμάρωνε και άρχισε να το παίρνει πάνω του. Σιγά σιγά έγινε ένα πολύ φαντασμένο  και κακό δέντρο. Σκέφτηκε να μην ξαναφήσει κανέναν να κόψει τους καρπούς του. Και αποφάσισε να  βγάλει στα  κλαδιά του μεγάλα και δηλητηριώδη αγκάθια για να μην μπορεί να το πλησιάσει κανείς.  Οι καρποί του σάπιζαν και έπεφταν κάτω άχρηστοι πια αφού τα κρατούσε πάνω μέχρι να χαλάσουν τελείως.

Όποιοι περαστικοί δοκίμαζαν να κόψουν από τους όμορφους αυτούς καρπούς αμέσως τους τρύπαγε με τα αγκάθια του και τους έπρηζε το χέρι με το δηλητήριο του. Μια μέρα πέρασε από εκεί η Θεά της σοφίας, η Αθηνά και κάθισε  δίπλα από το όμορφο δέντρο και το κοίταζε. Ένα παιδί που έπαιζε εκεί κοντά θέλησε να κόψει ένα φρούτο για  να φάει. Το κακό και αλαζονικό δέντρο έβγαλε αμέσως τα αγκάθια του και τρύπησε με δύναμη το παιδί. Το παιδάκι τρόμαξε όταν είδε το μικρό του χεράκι να τρέχει αίμα, αλλά και  από τον πόνο  που ένοιωσε με το τσίμπημα. Όταν άρχισε το χέρι να πρήζεται έβαλε τα κλάματα. Ή θεά Αθηνά μεταμορφώθηκε τότε σε μια γριούλα και πήγε κοντά του. Σώπα, του λέει παιδάκι μου δώσε μου το χεράκι σου να του βάλω μια αλοιφή με βότανα και θα σου περάσει αμέσως. Πράγματι το φάρμακο έδρασε αμέσως, το αίμα σταμάτησε όπως και ο πόνος και το πρήξιμο από το τσίμπημα έφυγε. Το παιδί ανακουφίστηκε και τράβηξε τον δρόμο για το σπίτι του. Η γριά τώρα πήγε κάτω από το δέντρο και άρχισε να του μιλάει. Άφησε με να κόψω δέντρο από τους καρπούς σου, πεινάω του είπε. Το δέντρο άρχισε να γελάει δυνατά και να λέει, σιγά να μην δώσω σε μια τόσο άσχημη γριά να φάει τον όμορφο καρπό μου. Και σε ποιόν δίνεις τον καρπό σου δεντράκι μου; ρώτησε πάλι η γριούλα, αν ήμουν όμορφη θα με άφηνες να κόψω; Όχι βέβαια απάντησε με θράσος το φαντασμένο δέντρο, δεν κάνω τους καρπούς και τους φροντίζω τόσο  πολύ για να τους κόβετε εσείς. 

Η γριούλα θύμωσε πολύ και χτύπησε κάτω το μπαστουνάκι που κρατούσε. Αμέσως μεταμορφώθηκε σε μια όμορφη κοπέλα που δεν ήταν άλλη από την Θεά Αθηνά. Φαντασμένο δέντρο από σήμερα θα αλλάξεις καρπούς και από γλυκούς θα βγάζεις ξινούς και το χρώμα τους θα είναι πράσινο σαν την κακία σου και μετά θα κιτρινίζει όπως το μίσος σου, του είπε και εξαφανίστηκε. Το δέντρο μετά την κατάρα άρχισε να μεταμορφώνεται, έπεσαν όλα τα αγκάθια του και οι καρποί του έγιναν πράσινοι και όταν ωρίμαζαν κίτρινοι.

Μια μέρα  πέρασε ένας χωρικός και βλέποντας το περίεργο αυτό δέντρο, έκοψε ένα καρπό και το δοκίμασε. Μόλις το έφαγε ξινίστηκε πολύ και το έφτυσε αμέσως. Το δέντρο άρχισε να κλαίει ήταν απαρηγόρητο. Τα φυλλαράκια του άρχισαν να μαραζώνουν και να κιτρινίζουν από την στεναχώρια του. Έφτασε κοντά στον θάνατο και όλη την ώρα έλεγε πόσο πολύ μετάνιωσε, που ήταν κακό και δεν άφηνε τους ανθρώπους να φάνε τους όμορφους καρπούς τους. Είχε βλέπετε καταλάβει και μετάνιωσε για την αλαζονεία του. Η Θεά Αθηνά είδε ότι μετανόησε και ένα πρωί πάει κοντά του και του λέει, επειδή είδα ότι μετάνιωσες θα σου φτιάξω λιγάκι τους καρπούς σου. Από τώρα και στο εξής θα βγάζεις ένα πολύ ωραίο άρωμα που θα ξεχωρίζει από τα αρώματα των άλλων δέντρων. Θα σε ονομάσω Λεμονιά που θα πει μετανιωμένος στην γλώσσα των Θεών και θα γίνεις ξακουστή παντού. Όλοι οι άνθρωποι θα θέλουν τους καρπούς σου. Τα φαγητά τους θα τα νοστιμίζουν οι καρποί σου.

Πράγματι το λεμόνι το δοκίμασε  για πρώτη φορά πειραματικά,  μια γυναίκα στο φαγητό της επειδή είχε ωραία μυρωδιά, ήταν μια σούπα και της πήγαινε πολύ ο χυμός του λεμονιού. Όσοι έφαγαν από αυτή την σούπα τρελάθηκαν από την νοστιμιά. Και έτσι γρήγορα μαθεύτηκε η χρήση του δέντρου λεμονιά. Όλοι οι άνθρωποι έκοβαν και αγόραζαν τα λεμόνια. Ταξίδεψε σε όλη την γη η φήμη του δέντρου με τους ωραίους και ωφέλιμους καρπούς.  Από τότε άρχισαν να το φυτεύουν στους κήπους και στα χωράφια, αφού έγινε απαραίτητο  πια στους ανθρώπους.  Η λεμονιά τώρα ήταν χαρούμενη που έγινε επιτέλους ένα χρήσιμο και αγαπημένο δέντρο για όλους.

Τώρα ξέρετε πως έγινε το δέντρο λεμονιά, από την Θεά Αθηνά και για αυτό έχει και θεραπευτικές ιδιότητες μην φοβάστε να το τρώτε είναι θαυματουργό.

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

SOS ΜΑΣ ΕΚΛΕΨΑΝ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

Η υγεία χάθηκε, με αγωνία όλοι οι Έλληνες βγήκαν στους δρόμους και άρχισαν να την ψάχνουν.   Μια κυρία βλέποντας το πλήθος αλαφιασμένο να ψάχνει και τον  τρόμο μέσα στα μάτια τους, αποφάσισε να ρωτήσει τι έψαχναν. Με συγχωρείτε τι χάσατε και βγήκατε όλοι μαζί στους δρόμους; μπορώ να βοηθήσω σε κάτι; ρώτησε κάποιον. Η υγεία χάθηκε κυρά μου και είμαστε τρομαγμένοι.  Αν δεν την βρούμε θα πεθάνουμε αβοήθητοι. Από που χάθηκε; να αρχίσω να ψάχνω και εγώ.  Θέλω να σας βοηθήσω γιατί φαίνεται να είναι σημαντική για εσάς.

Από παντού, απάντησε ένας κύριος. Από τα νοσοκομεία έχει εξαφανιστεί, υπολειτουργούν όλα, γιατροί και φάρμακα δεν υπάρχουν.  Άρχισαν να πεθαίνουν άνθρωποι από αυτό το θέμα. Από τα σπίτια μας πάλι, η γαλήνη και η ψυχική ηρεμία,  λόγο οικονομικής κρίσης, έτρεψε σε φυγή την υγεία και οι άνθρωποι αυτοκτονούν, από το το βαρύ φορτίο που έπεσε στην πλάτη τους. Το άγχος και το στρες επιδείνωσαν την κατάσταση και καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι, να ζήσουμε χωρίς την υγεία. Μήπως ξέρετε πως ξεκίνησε όλο αυτό;  είπε απορημένη η κυρία. Εγώ άκουσα, πως στην Ελλάδα οι πολιτικοί, το πρώτο πράγμα που σας υπόσχονται, είναι η καλυτέρευση στην υγεία και την παιδεία. Τι έγινε; δεν το τήρησαν αυτό; Μια γριούλα που ήταν εκεί κοντά και άκουσε την συζήτηση επεμβαίνει και λέει, όλοι αυτοί που ανέβηκαν κατά καιρούς πάνω δεν έκαναν τίποτα από όλα αυτά που είπαν. Το αντίθετο, λέει και συνεχίζει υψώνοντας την φωνή της από θυμό. Μας υποβάθμισαν την υγεία κλέβοντας τα λεφτά που ήταν για αυτήν. Να παιδάκι μου εγώ χρειάζομαι φάρμακα καθημερινά για την πίεση και την καρδιά μου και τα χρήματα από την σύνταξη δεν φτάνουν ούτε ψωμί να πάρω, πως θα ζήσω; σε εμένα η υγεία έχει εντελώς εξαφανιστεί. Η κυρία Νάντια έτσι έλεγαν την κυρία που ρωτούσε, ήταν από μικρό παιδάκι στο εξωτερικό και δεν ήξερε πολλά για την πολιτική εδώ στην Ελλάδα.

Άκουγε την γριούλα και τα μάτια της βούρκωσαν.  Τέτοια εξαθλίωση; σκέφτηκε και κούνησε το κεφάλι της. Και πως την βγάζεις γιαγιάκα; Μου φέρνουν συσσίτιο για να μην πεθάνω από την πείνα, να είναι καλά ο παπά Γιώργης που το φρόντισε, της απάντησε όλο παράπονο.  Συσσίτιο; φώναξε έντρομη και γούρλωσε τα μάτια η Νάντια. Ναι πρώτη φορά το ακούς αυτό; Ομολογώ πως ναι, αυτά τα έβλεπα μόνο στις παλιές ταινίες στα πολεμικά και μεταπολεμικά χρόνια γιαγιάκα. Μα είναι δυνατόν, είναι; Να που είναι, της είπε ένας άλλος άντρας, που καθόταν παραδίπλα. Καλά που ζεις εσύ και δεν τα γνωρίζεις αυτά; εδώ οι άνθρωποι τρώνε από τα σκουπίδια, ζώα μας κατάντησαν και εσύ μιλάς για το συσσίτιο σαν να είναι κάτι τρομαχτικό; Είμαι από μικρό παιδί στην Αυστραλία, εκεί δούλευαν οι γονείς μου, δεν παρακολουθώ τα νέα, γιατί εργάζομαι πολύ.  Έρχομαι σπίτι κουρασμένη, μέχρι να μαγειρέψω και να ταχτοποιήσω τα παιδιά μου νυχτώνει και εγώ ξαπλώνω να ξεκουραστώ, που καιρός να παρακολουθήσω τι γίνεται στην Ελλάδα.

Αφού είπαν αυτά και άλλα τόσα, η Νάντια απομακρύνθηκε, αλλά πριν φύγει,  φρόντισε να βγάλει μια φωτογραφία την γιαγιάκα. Την επόμενη εβδομάδα η γιαγιάκα ποζάριζε σε όλη την Αυστραλία και από κάτω  με μεγάλα γράμματα να λέει, Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙ. Η κυρία Νάντια δεν άντεξε την εικόνα που είδε εδώ στην Ελλάδα και στράφηκε στα προξενεία και στις εφημερίδες,  ζητώντας από τους ανθρώπους να βοηθήσουν την χώρα μας. Όμως δεν αρκεί η όποια βοήθεια και να έρθει.  Σκοπός είναι να φύγουν όλοι οι πολιτικοί που μας οδήγησαν σε αυτή την θέση, με τις ασυδοσίες, τις κλεψιές και με την άσχημη πολιτική. Ας βοηθήσουμε και εμείς, μαζί με την Νάντια να ορθοποδήσει και πάλι η Ελλάδα. Όλοι ξέρετε τι πρέπει να κάνετε νομίζω, δεν είναι ανάγκη να το λέμε κάθε φορά, έτσι;




Μύριαμ Κ. Ρόδος

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑ

Όλο αυτό τον καιρό παρακολουθώ με πολύ προσοχή τις εξελίξεις στην χώρα μας. Οι Έλληνες είναι αγανακτισμένοι, το μόνο κοινό που μας ενώνει. Έχουμε χωριστεί σε πολλά στρατόπεδα και αναρωτιέμαι, είναι δυνατόν να έχουμε το εφικτό αποτέλεσμα που θέλουμε; Βρήκαν ευκαιρία μέσα στην δυστυχία του κόσμου να ξεπεταχτούν όλες οι αιρέσεις,  οι θρησκείες και τα πιστεύω του καθενός και πολλοί κάνουν τον σωτήρα. Μασόνοι,  Δωδεκαθειστές, Ιεχωβάδες, Εξωγήινοι, Χριστιανοί και δεν ξέρω και εγώ ποιοι άλλοι, έχουμε γίνει μια ρώσικη σαλάτα. Δεν μπορώ να καταλάβω, το ζητούμενο μας είναι αυτή την στιγμή η θρησκεία; ή η πείνα που μαστίζει τους ανθρώπους και ο κίνδυνος της χώρας για αφανισμό; Δεν λέω καλή και η θρησκεία και τα πιστεύω του καθενός μας, μα προτεραιότητα έχει ή επιβίωση μας και το έθνος. 

Θα με τρελάνουν με όλα αυτά που διαβάζω καθημερινά. Φωνάζουν και προσβάλουν τα πιστεύω του άλλου, θαρρείς και δεν είμαστε όλοι Έλληνες αλλά μια χάβρα Ιουδαίων και Φαρισαίων που θέλουν να αποκομίσουν κάτι από αυτή την αναμπουμπούλα. Αν τύχει και είσαι με το μέρος αυτού που φωνάζει, είσαι ο ευνοούμενος και ο αγαπημένος της ομάδας.  Αν όχι, αρχίζει ο καυγάς, οι βρισιές και μια αντιπαράθεση χωρίς ουσία. Είδα φιλαράκια να γίνονται εχθροί για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Βρίζονται όλη μέρα χωρίς να δουν η σαπίλα  από που προήλθε και να πάρουν δραστικά μέτρα ώστε να κόψουν την τρελή πορεία της. Φοβάμαι πως με τέτοια μυαλά πάλι θα μείνουμε μετέωροι και θα κλαίμε την μοίρα μας για την παταγώδη αποτυχία μας.

Αν ο λαός  δεν ομονοήσει και καταλήξει σε μια σωτήρια λύση και όχι να είναι μοιρασμένος στις αντικρουόμενες   που προτείνονται, ίσως δεν θα βγούμε ποτέ από την κρίση. Ένα σοφό ρητό λέει λαός ενωμένος ποτέ νικημένος. Αλλά μόνο ένωση δεν βλέπω εγώ, ένα σκορποχώρι είμαστε με πολλά στόματα που προσπαθούν να ξεσκίσουν την σάρκα του συνομιλητή τους. Για αυτό καλό είναι αυτές τις ώρες να ενωθούμε και να είμαστε ομόγνωμοι αν θέλουμε να κάνουμε κάτι καλό για την χώρα μας. Αλλιώς να περιμένουμε τα χειρότερα.
Μύριαμ Κ. Ρόδος

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΟΝΤΙΟΙ

 Ημέρα εθνικής μνήμης των Ποντίων, δεν μπορούσα να μην γράψω δυο λόγια για αυτούς  που  θαυμάζω πολύ. Οι  Πόντιοι  άντεξαν την εξαθλίωση, τους διωγμούς και τον πόνο από  τον  άδικο  θάνατο, τόσων πολλών ανθρώπων. Και όμως είναι ακόμα όρθιοι και ενωμένοι σαν μια γροθιά. Την πρώτη φορά που έμαθα για τον Πόντο και τον άδικο ξεριζωμό τους ήταν από τα βιβλία του Λυκείου. Από τότε ψάχνω και μελετώ ότι έχει σχέση με τον Πόντο γιατί με συγκλονίζει πολύ η ιστορία τους.  Οι Πόντιοι είναι αξιοθαύμαστοι γιατί μέχρι και σήμερα κατόρθωσαν να κρατήσουν την γλώσσα, την θρησκεία τα ήθη και έθιμα. Οι γενοκτονία των Ποντίων ήταν πολύ άδικη και σκληρή  με  353.000 νεκρούς πλήρωσαν λόγω της θρησκείας και της εθνικότητας τους οι Πόντιοι. Δεν θα γράψω για την ιστορία τους εγώ, απλά θέλω μέσα από εδώ να τους στείλω τον θαυμασμό  και την αγάπη μου.

Μου αρέσουν οι Πόντιοι, γιατί είναι αγωνιστές, γιατί μιλούν μεν Ελληνικά, αλλά μαζί με μια δική τους διάλεκτο, που δεν καταλαβαίνω αλλά μου αρέσει. Ακόμα μου αρέσει ο πολεμικός χορός πυρρίχιος που έχουν. Δεν ξέρω γιατί αλλά κάθε φορά που τον βλέπω με ανατριχιάζει και με γοητεύει. Έχω ακούσει Πόντιους να μιλάνε για την Παναγιά Σουμελά με πολύ ευλάβεια,  ή να μιλάνε για την Τραπεζούντα και να κλαίνε.  Έχουν αφήσει πίσω τους όλη τους την περιουσία και ξανάρχισαν από το μηδέν. Οι Πόντιοι είναι παντού σε όλη την Ελλάδα και ευτυχώς μας δίνεται η ευκαιρία εκτός από τα γραπτά τους να μαθαίνουμε από τους ίδιους την ιστορία τους. Υπάρχουν ακόμα χριστιανοί Πόντιοι που κρύβονται για να μην έχουν την ίδια αντιμετώπιση  και οι Πόντιοι που μένουν στην  Ελλάδα πηγαίνουν εκεί συχνά για να τους δώσουν κουράγιο και να τους εμψυχώσουν, να συνεχίσουν την παράδοση και να μην ξεχάσουν την καταγωγή τους.

Είναι σπουδαίοι άνθρωποι οι Πόντιοι και θέλω μέσα από τις λίγες αυτές γραμμές να τους πω συγχαρητήρια για την δύναμη ψυχής που έχουν. Θέλω ακόμα να τους πω ένα μεγάλο μπράβο που άντεξαν στις κακουχίες και αυτή την στιγμή έχουμε την ιστορία του Πόντου μέσα από μαρτυρίες των γονιών και των παππούδων τους, που φρόντισαν να διαφυλάξουν για να μπορούμε σήμερα εμείς να τα διαβάσουμε ή να τα ακούσουμε από τους ίδιους. 

Οι Πόντιοι είναι ένα κομμάτι από εμάς και δεν πρέπει να τους ξεχωρίζουμε αλλά να τους αγαπάμε. Γεια σου Πόντε με τα ωραία σου, σε λατρεύω.


Μύριαμ Κ. Ρόδος

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ

 Μα είναι δυνατόν να αναλάβει την πυρόσβεση της Ελλάδας Τούρκικη εταιρεία; Ξεχάσαμε τις πυρκαγιές από τα δικά τους χέρια; Ξεχνάμε το δημοσίευμα, με τον  Γιλμάζ να αναφέρει ξεκάθαρα ότι κάποια χρήματα πήγαν στα σαμποτάζ  για τις πυρκαγιές στην Ελλάδα;  Μέχρι και σήμερα που έχουμε τόσες παραβιάσεις στον εναέριο χώρο μας, με τι αφέλεια οι υπεύθυνοι δέχονται κάτι τέτοιο; Μήπως λυθηκαν οι Ελληνοτουρκικές διαφορές και δεν το πήραμε χαμπάρι;

Από την στιγμή που το Τουρκικό κράτος έχει βλέψεις άσχημες και σκοπό επεκτατικό δεν ειναι σωστό να επιτρέψουν σε Τούρκικα εναέρια μέσα έστω και μιας ιδιωτικής εταιρείας  να αλωνίζουν ολη την χώρα. Όλη η Ελλάδα καταδίκασε την ενέργεια αυτή και είπε ότι δεν έχουμε υπεύθυνο κράτος και για αυτό γίνονται όλα αυτά. Και να τώρα έρχεται ο Στρατηγός Φράγκος να  μας εκφράσει και να πει το  μεγάλο Όχι  και να σταματήσει την ανοησία τους. Ελπίζουμε να μπορέσει να κάνει κάτι και να βγάλει τους Τούρκους από τον διαγωνισμό. Γιατί αυτός καταντάει διαγωνισμός βλακείας και όχι σωτηρίας. Όχι δεν θέλουμε την βοήθεια σας κύριοι Τούρκοι μας φροντίζετε καθημερινά με τις παράνομες και προκλητικές επισκέψεις σας, σας βαρεθήκαμε.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΝΟΙΚΙΑΣΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΩΝ
και

ΜΙΚΡΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Η φύση είναι από μόνη της ένα πλούσιο μαγαζί με όλων των ειδών τα καλλυντικά και τα φάρμακα. Παλιά οι γιαγιάδες μας αυτά χρησιμοποιούσαν, είχαν για το κάθε τι, λύση από την φύση. Τώρα με τα καλλυντικά που αγοράζουμε ακούμε κάθε τόσο να λέγονται διάφορα πράγματα και πολλές φορές μας τρομάζουν, άσε που με την οικονομική κρίση μερικοί δεν μπορούν να τα αγοράσουν πια. Θα σας πω μερικά από αυτά που έμαθα διαβάζοντας κατά καιρούς αλλά και από αυτά που λένε  οι  γιαγιάδες.

Το αυγό είναι μια πλούσια πηγή σε πρωτεΐνες και κολλαγόνο. Οι πρωτεΐνες είναι πολύ σημαντικές για την δημιουργία νέων κυττάρων και την ανάπλαση των νεκρών. Ακόμα οι  βιταμίνες που συναντάμε στο αυγό, περιλαμβάνουν τις  Α, D και Ε και όλες από την οικογένεια Β και το φολικό οξύ. Το ασπράδι του χρησιμοποιείται για γιατρικό  στα εγκαύματα γιατί αναπλάθει τους ιστούς χάρη στο κολλαγόνο που περιέχει. Επίσης το μέλι και το λάδι πρέπει να υπάρχει στο σπίτι μας πάντα.

Μάσκα ομορφιάς από αυγό: Παίρνουμε το ασπράδι ενός αυγού το χτυπάμε ελαφρά με ένα πιρούνι και προσθέτουμε λίγες σταγόνες γάλα. Έπειτα το απλώνουμε στο πρόσωπο και στον λαιμό και το αφήνουμε για είκοσι λεπτά. Το ξεπλένουμε με χλιαρό νερό και μετά με κρύο. Αν το κάνετε αυτό δυο ή τρεις φορές την εβδομάδα θα δείτε μεγάλη βελτίωση στην ελαστικότητα και το πρόσωπό σας θα λάμπει.

Ενυδάτωση προσώπου: Δύο κουταλάκια μέλι και δύο κουταλάκια γάλα το απλώνετε για ένα τέταρτο και μετά το ξεπλύνετε καλά. Θα έχετε μια φυσική  και αποτελεσματική ενυδάτωση.

Σύσφιξη προσώπου:  Μια κουταλιά της σούπας μέλι, ασπράδι από ένα ωμό αυγό, ένα κουταλάκι του γλυκού γλυκερίνη και  λίγο αλεύρι  τα ανακατεύετε μέχρι να γίνει το μείγμα σαν κρέμα και το απλώνετε στο πρόσωπο για είκοσι λεπτά.

Για πανάδες και λεύκανση προσώπου: Μια πολύ λευκαντική και φυσική λοσιόν είναι αυτή με τον μαϊντανό.  Βράζουμε ένα ματσάκι μαϊντανό  με δυο ποτήρια νερό για δέκα λεπτά περίπου μέχρι να πάρει ένα πρασινωπό χρώμα το νερό. Το κατεβάζουμε από την φωτιά και στύβετε μέσα ένα λεμόνι. Το αφήνετε να κρυώσει και μετά με ένα βαμβάκι το απλώνετε σε όλο το πρόσωπο και το αφήνετε για ένα τέταρτο, μετά το ξεπλύνετε. Το υπόλοιπο διατηρήστε το στο ψυγείο και επαναλάβετε την διαδικασία καθημερινά αν σας βολεύει. Σε λίγο καιρό θα δείτε το πρόσωπο σας να λευκαίνει.

Μαύροι κύκλοι: Πολλοί άνθρωποι έχουν έντονο πρόβλημα με τους μαύρους κύκλους γύρω στα μάτια. Αυτό μπορεί να οφείλετε σε έλλειψη  βιταμίνης Β6 και φολικού οξέως, μπορεί από αλλεργία, αϋπνία  ή κληρονομικούς παράγοντες. Για να μειώσετε το πρόβλημα βράστε λίγο τσάι και βάλτε το σε φόρμες που βάζετε τα παγάκια. Τοποθετείτε μετά τα παγάκια σε ένα σακουλάκι και τα βάζετε στα μάτια για δεκαπέντε λεπτά, μειώνει αποτελεσματικά το πρήξιμο και την δυσχρωμία στο σημείο αυτό. Ακόμα το αγγούρι είναι το ίδιο δραστικό, κόβετε σε φέτες και τα τοποθετείτε για ένα τέταρτο. Φροντίστε να κοιμάστε τουλάχιστον εφτά ώρες και να πίνετε πολύ νερό.

Ενυδάτωση με λάδι: Το βράδυ απλώστε λίγο αμυγδαλέλαιο στο πρόσωπο σας, αν δεν έχετε βάλτε ελαιόλαδο  και κοιμηθείτε με αυτό. Το πρωί πλένετε πολύ καλά το πρόσωπο σας.

Πιστεύω να σας φανούν χρήσιμα και θέλω να σας πω και κάτι τελευταίο. Να κάνετε όσο μπορείτε ασκήσεις, περπάτημα κολύμπι. Γιατί η άσκηση του σώματος συμβάλει στην καλή λειτουργία όλων των οργάνων του σώματος μας, καρδιά πνευμόνια, αλλά  διατηρεί και την  ψυχική ισορροπία του ανθρώπου. Αυτό έχει θαυματουργές ιδιότητες στο δέρμα και το κάνει να λάμπει.


Μύριαμ Κ. Ρόδος

Τρίτη 15 Μαΐου 2012

O ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΓΑΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΛΟΣΣΟ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ

Κάποτε στο νησί της Ρόδου γύρω στον 4ο π.Χ. αιώνα, οι άνθρωποι λάτρευαν τον Θεό Ήλιο. Για αυτούς ήταν ο προστάτης τους που τους βοηθούσε σε κάθε δυσκολία. Οι Ρόδιοι λόγω της γεωγραφικής  τους θέσης,  δεχόντουσαν συχνά επιθέσεις, από πειρατές και βάρβαρους πολιορκητές.  Μετά από μια πολιορκία ενός χρόνου και αφού έφυγε ο κατακτητής Δημήτριος, οι Ρόδιοι σκέφτηκαν πως έπρεπε να ευχαριστήσουν τον Θεό Ήλιο, που τους βοήθησε. Έτσι αποφάσισαν να φτιάξουν ένα τεράστιο άγαλμα για χάρη του και να του δείξουν έτσι την ευγνωμοσύνη τους. Φώναξαν τον αρχιτέκτονα Χάρη  Λίνδιο και του ανέθεσαν το έργο.

Πέρασαν δώδεκα χρόνια, για να ολοκληρωθεί αυτό το τεράστιο ορειχάλκινο άγαλμα. Όταν ολοκληρώθηκε,   στήθηκε στο λιμάνι. Ο Ήλιος έριχνε πάνω τις ακτίνες του κάθε μέρα και αυτό φάνταζε και γυάλιζε σαν χρυσαφένιο. Ο κόσμος, είχε να λέει για αυτό το αριστούργημα και ερχόντουσαν από παντού, για να το θαυμάσουν. Ονομάστηκε ένα από τα εφτά θαύματα του κόσμου, τόσο ωραίο και εντυπωσιακό ήταν. Μια μέρα, έτυχε να περνάει από την Ρόδο η Θεά Γαία. Όταν είδε το άγαλμα, εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ, που έμεινε ώρες να το κοιτάει, χωρίς να μπορεί να κουνηθεί. Το ερωτεύτηκε αμέσως, αυτό το πανέμορφο ψηλό  άγαλμα. Κάθισε μαζί του, για περίπου πενήντα χρόνια και του μιλούσε με τις ώρες. Στην αρχή το άγαλμα, δεν μιλούσε, παρά μόνο κοιτούσε τον Θεό Ήλιο και ένιωθε περηφάνια για την ομορφιά του. Όμως, αφού περνούσαν τα χρόνια και έβλεπε την Θεά Γαία αφοσιωμένη και πιστή να του κάνει παρέα, τόσο καιρό ακούραστη, η καρδιά του μαλάκωσε και άρχισε και εκείνος να την ερωτεύεται. Ένα βράδυ της είπε, θαυμάζω το κουράγιο, την πίστη, την αφοσίωση και την αγάπη που μου έχεις και θέλω να σου ομολογήσω πως και εγώ σε ερωτεύθηκα.

Της Γαίας η καρδιά τότε, χτύπησε τρελά  και ένα δάκρυ κύλισε από τα μάτια της. Επιτέλους βρήκε ανταπόκριση στον έρωτα της, κάτι που δεν πίστευε πως θα γίνει ποτέ. Έλα να φύγουμε Κολοσσέ μου, να ζήσουμε τον έρωτα μας, του είπε με φωνή που έτρεμε από την συγκίνηση. Ο Κολοσσός όμως, ήταν διστακτικός και πολύ σκεπτικός. Η Γαία το κατάλαβε και σταμάτησε να μιλάει, λες να το μετάνιωσε; σκεφτόταν από μέσα της. Το βραδάκι σαν πήγε να ξεκουραστεί ο Θεός Ήλιος, της είπε ο Κολοσσός. Γαία μου, σε αγαπώ εδώ και πολύ καιρό και ας μην σου μιλούσα, σκεφτόμουν όμως πολύ, γιατί, κάτι με βασανίζει και με τρομάζει. Τι είναι Κολοσσέ μου; πες να σε βοηθήσω, μην ξεχνάς είμαι Θεά. Εγώ όπως ξέρεις, συνέχισε να λέει ο Κολοσσός, είμαι δώρο για τον Θεό Ήλιο και δεν θα μπορέσω να φύγω από εδώ, θα με εκδικηθεί για την πράξη που θα κάνω.

Η Γαία σταμάτησε για λίγο και μόνο άκουγε τον Κολοσσό που μιλούσε. Σε κάποια στιγμή του είπε, άκου, θα το κάνουμε να φανεί διαφορετικά από αυτό που θέλουμε να  κάνουμε. Δηλαδή; ρώτησε όλο περιέργεια μα και με προσμονή. Ίσως εκείνη, βρήκε την λύση  στο πρόβλημα που τον βασάνιζε όλο αυτό τον καρό. Θα προστάξω τον Εγκέλαδο, να κάνει την γη να τρέμει. Θα δημιουργήσει ένα μεγάλο σεισμό και εσύ θα  πέσεις στην γη, στην αγκαλιά μου. Εκεί είναι και το βασίλειο μου, όπου θα ζήσουμε ευτυχισμένοι. Όλοι θα πιστέψουν,  πως έπεσες  και χάθηκες από το βάρος σου, μέσα στην γη και κανείς δεν θα καταλάβει, ποτέ τι έγινε.

Το ίδιο βράδυ, ένας μεγάλος σεισμός συγκλόνισε το νησί της Ρόδου. Ο κόσμος, έτρεχε τρομαγμένος να φυλαχτεί. Την άλλη μέρα είδαν το άγαλμα να λείπει. Ο Θεός Ήλιος σκοτείνιασε για λίγο από την λύπη του. Όμως κατάλαβε ότι θα τον κατάπιε η γη και  καταστράφηκε, έτσι ησύχασε  και έλαμψε πάλι κανονικά, στο νησί της Ρόδου. Οι άνθρωποι, από τότε ψάχνουν να βρουν τα κομμάτια του αλλά πουθενά.  Άλλος λέει πως ένας Σύρος πρίγκιπας όταν κατέλαβε την Ρόδο,  τον  μετέφερε στη Συρία χρησιμοποιώντας 900 καμήλες.  Άλλοι πάλι ότι ο  ορείχαλκος πουλήθηκε στους εμπόρους, που μάλλον τον έλιωσαν και τον έκοψαν σε νομίσματα. Κανείς όμως δεν ξέρει την αλήθεια,  ότι ο Κολοσσός ζει και είναι ευτυχισμένος, κοντά στην γυναικούλα του την Γαία.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΕΦΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ  ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Μύριαμ Κ. Ρόδος

ΝΟΜΙΜΟ ΚΟΜΜΑ ΠΙΑ ΟΙ ΠΑΙΔΟΦΙΛΟΙ

Η Χάγη νομιμοποίησε το κόμμα των παιδεραστών στην Ολλανδία (PNVD). Με την απόφαση αυτή άνοιξε καινούριους  και εύκολους δρόμους σε όλους τους ανώμαλους παιδεραστές. Το Ολλανδικό κόμμα έχει στόχο και βλέψεις στο να δρουν ανενόχλητα  και ατιμώρητα τα ανεγκέφαλα τέρατα. Δείτε τι περιλαμβάνει το πρόγραμμά τους.

– Νομιμοποίηση των σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων από ηλικίας 12 ετών (τώρα το όριο στην Ολλανδία είναι στα 16 έτη), και στο μέλλον κατάργηση κάθε ορίου ηλικίας. Ο Norbert DeJonge δήλωσε ότι δεν πρέπει να υπάρχει κανένα όριο, ούτε καν για τα βρέφη.


- Την νομιμοποίηση της κατοχής παιδικού πορνογραφικού υλικού για προσωπική χρήση (είναι και ματάκηδες βλέπετε οι ανώμαλοι).


-Νομιμοποίηση της κτηνοβασίας. ( Έχουν και το βίτσιο της κτηνοβασίας τα κτήνη).

- Απαγόρευση του θεσμού του γάμου.

- Η πορνεία να γίνει νόμιμη από τα 16 έτη.

Μετά μου λέτε πως η εξέλιξη μας έκανε πιο έξυπνους και ανοιχτόμυαλους ανθρώπους. Να μας λείπει το βύσσινο, τέτοια εξέλιξη που μετατρέπει τον άνθρωπο σε τέρας και του επιτρέπει να κάνει τερατουργήματα σε βάρος των παιδιών, αλλά και των ζώων. Εδώ θίγονται και παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα.  Και είμαι περίεργη, η Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα δικαιώματα που ιδρύθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1948, ακριβώς για αυτό τον σκοπό. Να προφυλάσσει τους ανθρώπους όταν κινδυνεύει η σωματική και πνευματική  τους ελευθερία. Που είναι; γιατί δεν απευθύνονται στον ΟΗΕ. Πως αφήνουν ένα τόσο άθλιο έγκλημα  και  μια προσβλητική ανωμαλία να γίνεται  νόμος; Γιατί δεν υπερασπίζονται οι λαοί τα παιδιά που θα πέσουν θύματα  στις ορέξεις κάθε ανώμαλου, με την ευχή του νόμου; Πως αφήνει τους ανθρώπους έτσι ανεξέλεγκτους να βιάζει και  να παραβιάζει την ανθρώπινη φύση με τον βιασμό των ζώων; Οι φιλοζωικές οργανώσεις που είναι;

 Μου φαίνεται αδιανόητο όλο αυτό που συμβαίνει και αναρωτιέμαι αν αξίζει τέτοια κτήνη να ζουν. Αναθεωρώ την ιδέα που είχα και ήμουν κατά της θανατικής ποινής και βροντοφωνάζω όλα αυτά τα κτήνη να πάνε στο απόσπασμα δεν αξίζει να ζουν ανάμεσα μας.
Μύριαμ Κ. Ρόδος

ΣΕ ΑΣΦΥΚΤΙΚΟ ΚΛΟΙΟ ΔΙΑΙΤΑΣ Η ΕΛΛΑΔΑ

Η χώρα μας εδώ και καιρό έχει μπει χωρίς την θέληση της σε μια σκληρή δίαιτα. Της την επέβαλλαν οι άρχοντες του τόπου, μαζί με τους εξωτερικούς καρχαρίες που ξεσκίζουν ανελέητα την σάρκα μας. Η στρουμπουλάδα που βλέπαμε κάποτε στα παιδάκια έχει γίνει πια παρελθόν.  Τώρα υπάρχουν πολλά παιδιά χλομιασμένα και με τάση λιποθυμίας, αφού πολλά από αυτά πηγαίνουν νηστικά στο σχολείο. Βέβαια το κάνουν για το καλό μας γιατί η παχυσαρκία είναι κακό πράγμα. Από εδώ και στο εξής θα φορολογούν και τα κιλά μας για αυτό προσέξτε. Υπάρχει μια επιτροπή που έρχεται από την Ευρώπη και που θα εξετάζει όλους τους Έλληνες, είδαν παχουλό; κόψιμο ο μισθός και η σύνταξη.  Είναι για το καλό μας για να μην αρρωσταίνουμε από το λίπος. Στους αδύνατους πάλι το ίδιο θα κάνουν για να μην παραπονιούνται οι ευτραφείς για άνιση μεταχείριση.  Ο καινούριος νόμος που θα μας επιβάλλουν  θα είναι:  Όχι στο κρέας μόνο στα κόκκαλα. Προσέξτε να τον τηρήσετε πιστά αλλιώς καήκατε.

Τα κιλά θα είναι μόνο προνόμιο των πολιτικών αυτοί δεν φορολογούνται εξαιρούνται από αυτή την διαδικασία. Σκεφτείτε τον Πάγκαλο ή τον Βενιζέλο να τους έβαζαν φόρο για τα περίσσια κιλά ε; θα έπρεπε να πλήρωναν αμύθητα ποσά για τα τόσα κιλά επιπλέον που έχουν. Τώρα μάλιστα και τον Ιούνιο μας ετοιμάζουν μια μεγάλη δεξίωση που θα πάρουμε μέρος όλοι οι πολίτες. Λέγεται: Δεξίωση καταιγίδας τρελών φόρων. Μην τυχόν και δεν είστε εκεί; την βάψατε, θα σας πάρουν ότι ακίνητη περιουσία έχετε αν δεν πληρώσετε την είσοδο που θέλουν. Μην ακούω παράπονα ρε παιδιά μπήκαμε στον χορό και πρέπει με το έτσι θέλω να χορέψουμε δεν είναι κακό. Δεν είδατε τον καινούριο χορό ζούμπα; είναι ρυθμικός και διασκεδαστικός. Ξέρετε πόσες θερμίδες χάνετε από έναν χορό; Εμείς με την δεξίωση χωρίς να καταβάλλουμε κόπο θα χάσουμε τόσα πολλά ευρώ (έτσι λέγονται τα κιλά στην ευρωπαϊκή ένωση). Όσοι δεν πληρώσετε θα σας τα πάρουν σε είδος. Μην στεναχωριέστε ετοιμάστε μόνο τα χαρτιά των ακινήτων σας αν έχετε. Για εσάς που δεν έχετε φράγκο,  σας περιμένει άλλη μεταχείριση. Κόψιμο φώτα, νερά, φαγητό (ένα συσσίτιο θα τρώτε και αν το βρείτε να κάνετε και τον σταυρό σας).  Άντε καλή διασκέδαση Έλληνες και ο Θεός βοηθός.


Μύριαμ Κ. Ρόδος

Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΧΘΡΟΣ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ

Ο εγωισμός είναι το κυρίαρχο στοιχείο της εποχής μας. Είναι αυτό που συμβάλει στην αλλοτρίωση των ανθρώπων. Οι άνθρωποι δίχως να το καταλάβουν έχουν φτιάξει ένα τείχος που υψώνεται μέρα με την μέρα και γίνεται ψηλότερος. Εκεί μέσα έχουν κλείσει τα συναισθήματα και λειτουργούν στην καθημερινότητά τους χωρίς αυτά. Ο φράχτης οικοδομήθηκε σιγά σίγα με υλικά όπως αυτά της αλαζονείας, της μικρότητας, της μνησικακίας, της ζηλοφθονίας και την ανάπτυξη του εγώ. Υπάρχει μεγάλη αύξηση σε ψυχολογικά νοσήματα, όπως το άγχος  και το στρες. Τι φταίει άραγε για αυτό;    Έχουμε ποτέ καθίσει να το σκεφτούμε σε βάθος;

Παλιότερα οι άνθρωποι ζούσαν πολύ πιο φτωχικά από εμάς και σε πιο δύσκολες καταστάσεις και όμως ήταν πιο χαρούμενοι και ξέγνοιαστοι από ότι τώρα εμείς. Ήταν όλοι αγαπημένοι και κυριαρχούσε η γειτονιά με τους γείτονες να πίνουν μαζί το καφεδάκι τους και να αναλύουν τα προβλήματά τους. Έκαναν αυτό που κάνουν σήμερα οι ψυχολόγοι την ψυχανάλυση μέσα από την κουβέντα. Τώρα και να έχουν πρόβλημα προσπαθούν να πείσουν τον άλλο ότι όλα είναι όμορφα και ανθηρά, κυριαρχεί και εδώ ο εγωισμός.  Ο φόβος της αποτυχίας πάντα συντροφεύει τον σημερινό άνθρωπο και αυτό είναι που τον αποτρέπει  να κάνει τα  βήματα που πρέπει.   Η τόλμη όμως πρέπει να υπάρχει και πρέπει να δοκιμάζουμε και ας αποτύχουμε, δεν θα έχουμε να χάσουμε κάτι, τουλάχιστον θα ξέρουμε ότι προσπαθήσαμε. Η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς, ας το εφαρμόσουμε.

Η έκφραση των συναισθημάτων έχει αρχίσει να χάνεται.  Η αγκαλιά σαν ένδειξη αγάπης προς τον συνάνθρωπο έχει εξαφανιστεί. Την θέση της αγκαλιάς  την έχει πάρει τώρα η ψυχρή χειραψία. Το χαμόγελο που άλλοτε δινόταν με τόση άνεση και ευκολία τώρα έχει παγώσει και την θέση του έχει πάρει ο σαρκασμός και το ψεύτικο χαμόγελο. Η μοναξιά είναι τώρα πια ο μόνιμος σύντροφος του ανθρώπου. Και μετά αναρωτιούνται γιατί οι άνθρωποι αυτοκτονούν.   Όταν κλείνεται κανείς στον εαυτό του και δεν μοιράζεται τα προβλήματα και τις ανησυχίες του, βρίσκεται σε ένα αδιέξοδο. Τότε μοιραία τα βήματα του τον οδηγούν  στην απόγνωση. Αν εκείνη την στιγμή δεν βρεθεί κάποιος να του  απλώσει  το χέρι, στην κατάσταση που βρίσκεται, μπορεί άνετα και αβίαστα να κάνει κακό στον εαυτό του.

Κοιτάξτε τώρα και αυτό που συμβαίνει με το πολιτικό σκηνικό της χώρας μας, είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα για τον εγωισμό του ανθρώπου. Όλοι προσπαθούν να επιβάλλουν τις απόψεις τους μέσα από καυγάδες και ύβρεις. Κανείς δεν κάθεται να συζητήσει και να ψάξουν να βρουν μια λύση μέσα από έναν διάλογο. Τα επιχειρήματα τους είναι να ψάξουν να βρουν τα μεγάλα ή μικρά λάθη των πολιτικών και πάνω εκεί μόνο συζητούν. Αυτά όμως είναι γνωστά τα ξέρουμε. Το ζητούμενο είναι να δούμε ποιος είναι ικανός να μας κυβερνήσει. Εκεί πάνω έπρεπε να δουλέψουμε  και να βρούμε τον λιγότερο επικίνδυνο και ικανότερο να αναλάβει τα ηνία.  Να συνεννοηθούμε όλοι και να πράξουμε με κοινό σκοπό, για  την καλυτέρευση της  ποιότητας της ζωής μας. Αλλά το σπουδαιότερο την διάσωση της πατρίδας μας.

Αφήστε στην άκρη τον εγωισμό και ελάτε να πετάξουμε το τείχος που κρατάει δέσμια τα συναισθήματα μας και μέσα από αυτά και εμάς.  Ελάτε να ενωθούμε και να ξαναβρούμε όλα αυτά που ξεχάσαμε και θυσιάσαμε με τον εγωισμό μας. Κλάψτε, γελάστε, πονέστε, χαρείτε, νιώσετε, και μέσα από τα ανθρώπινα καθημερινά προβλήματα ή χαρές ζήστε. Συναίσθημα =Ζωή μην το ξεχάσετε ποτέ αυτό.


Μύριαμ Κ. Ρόδος

Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Η ΜΑΝΑ

Μάνα, λέξη μελωδία, που σε πλημυρίζει τρυφερότητα και λατρεία. Είναι η πρώτη επαφή μας με τον κόσμο, ο δρόμος που μας οδηγεί στην ζωή είναι μοναδικός  για  τον κάθε ένα μας.  Το μονοπάτι που μας προσφέρει την έξοδο στον κόσμο,  είναι βουβό αλλά όλο ασφάλεια και για εννιά μήνες μας κρατάει και μας δίνει εφόδια για να σχηματιστούμε και να τελειοποιηθούμε. Ο καταπληκτικός αυτός ξενώνας  λέγεται μήτρα. Σαν γεννηθούμε μας φροντίζει με αγάπη και καλοσύνη και μας προφυλάσσει από κάθε κακό, αν περνάει από το χέρι της. Όταν απειλείται η ζωή του παιδιού της η μάνα γίνεται λεαίνα και είναι έτοιμη να κατασπαράξει κάθε απειλή. Γίνεται ασπίδα σε κάθε κακό και είναι έτοιμη να φάει εκείνη το βόλι για να σωθεί το σπλάχνο της. Έχουν γραφτεί τόσα πολλά που περιγράφουν τον δεσμό και την αγάπη μιας μάνας με το παιδί της. Το μητρικό ένστικτο υπάρχει έντονο ακόμα και σε πολλά είδη ζώων και είναι αξιοθαύμαστο και συγκινητικό. 

Διάβασα πολλές ιστορίες με πρωταγωνίστρια την μάνα που με συγκλόνισαν. Πρόσφατα μια   μάνα  μέσα στα συντρίμμια ενός μεγάλου σεισμού έβαλε ασπίδα το κορμί της και πέθανε μόνο εκείνη. Το μωράκι της βρισκόταν ζωντανό κάτω από το άψυχο σώμα της. Ήταν μια συγκλονιστική απόδειξη της μητρικής αγάπης. Μια  άλλη ιστορία που με έκανε να θαυμάσω το μεγαλείο της μάνας ήταν  πάλι με έναν σεισμό. Σε κάποιο μέρος είχε γίνει ένας καταστροφικός σεισμός και μέσα στα ερείπια είχε εγκλωβιστεί μια μάνα με τα δυο παιδιά της. Άργησαν να τους βρουν και η μάνα είδε να κινδυνεύουν τα παιδιά της και  να αργοπεθαίνουν από την πείνα και την δίψα. Τότε στην προσπάθεια να τα σώσει έκοβε τα δάχτυλα της με κάτι αιχμηρό και έδινε στα παιδιά της να πίνουν το αίμα της, με αυτό τον τρόπο όσο και να μας φαίνεται απίστευτο  έσωσε τα παιδιά της. Ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να συλλάβει πόσο μεγάλη θυσία και τι πράγματα μπορεί να κάνει μια μάνα, στον αγώνα της πάνω.

Να μην ξεχνάμε την ημέρα αυτή να επισκεπτόμαστε την μητέρα μας. Μερικοί  άνθρωποι δυστυχώς μεγαλώνοντας την απομακρύνουν και την ξεχνούν.  Πάρα πολλές φορές μια μάνα καταλήγει σε ένα ψυχρό οίκο ευγηρίας να αργοπεθαίνει μόνη.  Είναι κρίμα και απάνθρωπο να έχουν τέτοια κατάληξη αυτές που τόσα θυσίασαν για μας. Μόνο όταν πεθάνει καταλαβαίνουν πόσο σπουδαία ήταν για αυτούς μα τότε είναι αργά πια.

Επίσης να θυμάστε ότι σήμερα γιορτάζει η μάνα όλων μας η πατρίδα Ελλάδα που μας ενώνει αδέλφια. Ας της δείξουμε πόσο την αγαπάμε και πως δεν θέλουμε κανείς να την σκοτώσει. Αν χάσουμε την μάνα αυτή πολύ γρήγορα θα χάσουμε και την ταυτότητα μας, γλώσσα, θρησκεία ήθη και έθιμα. Χρόνια πολλά μανούλα Ελλάδα και σε σένα και σου ευχόμαστε ότι το καλύτερο στις δύσκολες αυτές στιγμές που περνάς.


Χρόνια πολλά και στην δική μου μανούλα.  Μαμά σ΄αγαπώ.


Μύριαμ Κ. Ρόδος

Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

ΤΟ ΣΚΙΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ

Ήταν μια βροχερή μέρα του Δεκέμβρη λίγο μετά τα Χριστούγεννα, η Πωλίνα μόλις είχε γυρίσει από το ταξίδι της. Μες στην σκέψη της ήταν να πάει γρήγορα στην φίλη της την Αννούλα να της πει τα νέα από τις ολιγοήμερες διακοπές της. Κρατώντας μια κόκκινη ομπρέλα έφτασε τρέχοντας στο σπίτι της φίλης της. Είχε γίνει όμως μούσκεμα καθώς η ομπρέλα δεν αρκούσε να την προστατέψει από την δυνατή βροχή που έπιασε ξαφνικά. Χτύπησε την πόρτα τρέμοντας  από το κρύο. Η Αννούλα ανοίγει ξαφνιασμένη την πόρτα, γιατί δεν περίμενε επισκέψεις με αυτό τον καιρό. Βλέπει την Πωλίνα να στάζει από τα νερά της βροχής. Πέρνα γρήγορα της λέει μέσα. Είσαι τυχερή μόλις έχω ανάψει το τζάκι, βγάλε το παλτό σου και εγώ πάω να σου κάνω ένα ζεστό τσάι να ζεσταθείς   της είπε.

Η Πωλίνα έβγαλε το παλτό της και τρέμοντας   κάθισε κοντά στην φωτιά να ζεσταθεί. Μα τι σε έπιασε με τέτοιο καιρό να βγεις έξω; της είπε η Αννούλα φέρνοντας και το τσάι που εντωμεταξύ είχε φτιάξει. Ήθελα να σου πω τα νέα όσο πιο γρήγορα μπορούσα της είπε εκείνη. Και άρχισε να της λέει για το πόσο ωραία πέρασε  τις διακοπές της. Άννα μου της είπε νομίζω πως είμαι πολύ ερωτευμένη με έναν νεαρό που γνώρισα στην Αίγινα, τον συνάντησα  σε μια ταβερνούλα. Εκεί δούλευε σερβιτόρος. Είναι ένας πολύ ωραίος και ελκυστικός νέος, κατάξανθος,  με γαλάζια μεγάλα μάτια. Όταν μου πρωτομίλησε η καρδιά μου πήγε να σπάσει, αλλά και εκείνος έδειχνε να έχει τρομερή αμηχανία. Με πλησίασε για να πάρει την παραγγελία και είδα πως το μολύβι  που κρατούσε στα χέρια του έτρεμε. Τι θα πάρετε παρακαλώ άκουσα να μου λέει. Εγώ ξεροκατάπια από αμηχανία και του είπα, μπορείτε να με βοηθήσετε; πείτε μου το μενού σας. Μετά όταν ήρθε η παραγγελία τον είδα κατά την διάρκεια του φαγητού να μου ρίχνει κλεφτές ματιές.

Αφού πλήρωσα σηκώθηκα να φύγω, τότε έρχεται και μου αφήνει διακριτικά ένα χαρτάκι και μου χαμογελάει πονηρά, ήταν το τηλέφωνό του. Το βραδάκι δεν άντεξα στον πειρασμό και είπα να τον πάρω τηλέφωνο. Εκείνος ήταν ακόμα στην δουλειά και μου ζήτησε να βρεθούμε λίγο πιο αργά, σε ένα μπαράκι παραθαλάσσιο. Άρχισα να ετοιμάζομαι όλο χαρά, δοκίμαζα όλα τα ρούχα μου να δω ποιο θα μου πήγαινε καλύτερα, ήθελα να γίνω πολύ όμορφη σε εκείνη την έξοδο. Τελικά κατέληξα σε ένα λευκό μακρύ φόρεμα. Μου άρεσε γιατί ήταν ανάλαφρο, δροσερό και το λευκό ταίριαζε με την μελαχρινάδα μου.  Αφού τελείωσα και με την παραμικρή  λεπτομέρεια, έβαλα ένα πολύ γλυκό άρωμα, πήρα την τσάντα μου την άσπρη με τις λευκές πούλιες και ξεκίνησα να πάω στο μέρος που θα τον συναντούσα.

Ο Σπύρος έτσι τον έλεγαν, ήταν στην πόρτα και με περίμενε. Καλησπέρα του είπα μήπως άργησα; όχι καθόλου, αποκρίθηκε αυτός χαμογελώντας. Μπήκαμε μέσα στο μαγαζί και εκείνος σαν ιππότης τράβηξε την καρέκλα να καθίσω.  Στην αρχή νιώθαμε αμήχανα και οι δύο και δεν μιλούσαμε απλά κοιταζόμασταν και γελούσαμε κάπου κάπου για να σπάσει ο πάγος. Έπειτα όμως από το δεύτερο ποτό αρχίσαμε να φλυαρούμε ακατάπαυστα.  Μιλούσαμε για όλα, για την ζωή μας, για το τι μας αρέσει μέχρι και τις ποδοσφαιρικές μας προτιμήσεις είπαμε. Μετά σηκωθήκαμε για χορό, χορέψαμε ένα μπλούζ και ήρθαμε πολύ κοντά. Εγώ έτρεμα λιγάκι, δεν ξέρω ίσως να έφταιγε η συγκίνηση; να έφταιγε ότι ήρθα πολύ κοντά με αυτό τον υπέροχο άντρα; Εκείνος το κατάλαβε και μου χαμογέλασε, με έσφιξε τρυφερά και έγειρε το κεφάλι του στο πρόσωπο μου. Έτσι περάσαμε μια καταπληκτική νύχτα γεμάτη ρομαντισμό και όμορφα συναισθήματα. Ξέρεις κάτι; αυτές τις ημέρες θα έρθει και εδώ να γνωρίσει τους δικούς μου, φυσικά θα έρθεις να πάμε κάπου έξω να στον γνωρίσω εντάξει; Απάντηση δεν πήρε η Πωλίνα όμως στην ερώτηση της, γύρισε να κοιτάξει την Άννα αλλά εκείνη είχε τα μάτια στραμμένα  στις φλόγες που έβγαιναν από το τζάκι και το βλέμμα της ήταν απλανές.  Φαινόταν καθαρά ότι κάπου ταξίδευε με το μυαλό της;

Η Άννα με την αφήγηση της Πωλίνας βρέθηκε ξαφνικά να θυμάται εικόνες θαμμένες βαθιά  μέσα στη  μνήμη της. Ήταν δυο κοριτσάκια θυμήθηκε και ξεκίνησε να μιλάει και να λέει της Πωλίνας, που για πρώτη φορά θα έκαναν ταξίδι στην πανέμορφη Αίγινα. Ήταν όλο χαρά και ξύπνησαν πολύ νωρίς κάτι που δεν το συνήθιζαν, εξερευνούσαν τις ήδη έτοιμες βαλίτσες τους και τραγουδούσαν όλο χαρά. Σε λίγο η γνώριμη φωνή της μάνας τους θα τις καλούσε να φάνε το πρωινό, για να φύγουν. Έτρεξαν όλο ενθουσιασμό και κατέβηκαν τα σκαλάκια για να βρεθούν στην κουζίνα όσο πιο γρήγορα μπορούσαν. Αφού έφαγαν άρχισαν να κάνουν αμέτρητες ερωτήσεις στην μητέρα τους. Πόση ώρα θα κάνει το πλοίο μαμά να φτάσει στην Αίγινα; είναι ωραία εκεί; που θα μείνουμε; Η μητέρα αφού απάντησε σε λίγες ερωτήσεις σηκώθηκε και με σοβαρό ύφος τους λέει. Σταματήστε τις ερωτήσεις και φέρτε κάτω τις βαλίτσες, έφτασε η ώρα. Μέχρι να τελειώσει την κουβέντα της τα κορίτσια είχαν φύγει και επέστρεψαν αμέσως με τις βαλίτσες στο χέρι. Η μητέρα τους έκανε έναν γρήγορο έλεγχο να δει αν είναι όλα είναι εντάξει και ξεκίνησαν.

Μέσα στο πλοίο είχε ένα μεγάλο σαλόνι, εκεί κάθισαν και αυτά με την μητέρα τους. Κάποια στιγμή το ένα κοριτσάκι είδε ένα γεροντάκι που κρατούσε μπαστούνι, να έρχεται κατά το μέρος τους. Τον βοηθούσε μια κοπέλα να στηριχτεί,  εγγονή του πρέπει να ήταν. Κάθισαν ακριβώς απέναντι από τα κορίτσια. Το μικρό κοριτσάκι έβλεπε πως το γεροντάκι είχε καρφωμένα συνεχώς πάνω της τα μάτια του.  Το επίμονο και περίεργο βλέμμα του, την  θύμωσε και πήγε κοντά του για να τον ρωτήσει γιατί την έβλεπε τόσο περίεργα. Το γεροντάκι χαμογέλασε και της είπε, κάθισε εδώ να σου πω μια ιστορία. Αμέσως ξεκίνησε να αφηγείται  και να λέει. Εγώ πριν από χρόνια ήμουν ναυτικός και ταξίδευα σε πολλά μέρη, σε ένα από αυτά έπιασε λιμάνι το πλοίο μας. Ήταν στην Αγγλία θυμάμαι, είπε το γεροντάκι. Σταμάτησε για λίγο και άναψε ένα τσιγάρο, τα δάχτυλα του και τα νύχια του ήταν κατακίτρινα και το κοριτσάκι τα έβλεπε με περιέργεια. Αφού τράβηξε την πρώτη ρουφηξιά με λαιμαργία συνέχισε. Όταν σταματήσαμε στο λιμάνι, είπαμε όλοι οι Έλληνες που ήμασταν παρέα να βγούμε έξω να πιούμε κανένα κρασάκι.

Περπατούσαμε στους δρόμους του Λονδίνου ψάχνοντας να βρούμε κάποιο μέρος να καθίσουμε. Ξαφνικά μια ταμπέλα τράβηξε όλων την προσοχή, (Ο Έλληνας Τσολιάς) έγραφε με φωτεινά γράμματα. Χωρίς να το σκεφτούμε μπήκαμε μέσα, ήταν ένα μπαράκι με χαμηλό φωτισμό και Ελληνική μουσική. Μέσα εκεί υπήρχαν πολλοί Έλληνες που μας υποδέχτηκαν με χαρά. Ήπιαμε αρκετά εκείνο το βράδυ και μετά από λίγες ώρες χάσαμε την αίσθηση του χρόνου. Όταν άνοιξα τα μάτια μου δεν ήξερα που βρισκόμουν, το μόνο που αντίκρισα ήταν δυο πελώρια λαμπερά ματάκια.  Έκανα να σηκωθώ και τότε είδα, το κοριτσάκι με τα όμορφα καταγάλανα ματάκια να μου χαμογέλαει και να μου  κάνει νεύμα να ξαπλώσω. Εκείνη βγήκε διακριτικά από το δωμάτιο και ξαναγύρισε σε λίγα λεπτά με κάποιον κύριο. Ο κύριος αυτός άρχισε να μιλάει στα Αγγλικά και να προσπαθεί να μου εξηγήσει πως βρέθηκα στο σπίτι του. Ευτυχώς με τα λίγα βαπορίσια Αγγλικά μου και με νοήματα καταφέραμε να συνεννοηθούμε. Με είχε βρει ο άνθρωπος, να είναι καλά στην πόρτα του λιπόθυμο και με μάζεψε στο σπίτι του. Είχε καταλάβει, γιατί βρωμοκοπούσα κρασί, ότι ήμουν μεθυσμένος και δεν με πήγε σε νοσοκομείο αλλά με φιλοξένησε σπίτι του. Αυτό λίγοι θα το έκαναν είπε το γεροντάκι, γιατί στα ξένα μέρη δεν σου δίνουν σημασία. Το κοριτσάκι που τόση ώρα καθόταν βουβό με πλησίασε κρατώντας ένα φλιτζάνι καφέ. Αυτή την χειρονομία που έκαναν οι καταπληκτικοί αυτοί άνθρωποι δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Το κοριτσάκι λοιπόν σου μοιάζει πάρα πολύ και έχετε ακριβώς τα ίδια μάτια, να γιατί σε κοιτούσα τόση ώρα είπε στην Αννούλα, θυμήθηκα τα παλιά μου.

Πέρασαν αρκετές ώρες ταξιδιού και ξαφνικά ακούστηκαν   τα μεγάφωνα να αναγγέλλουν την άφιξη τους στην Αίγινα. Σηκωθήκαν όλο χαρά χοροπηδώντας, από το φιλιστρίνι του καραβιού έβλεπαν πόσο όμορφο μέρος ήταν η Αίγινα.  Κατεβήκαν  και το πρώτο πράγμα που αντίκρισαν στο λιμάνι ήταν τα  δεμένα  ψαροκάικα και κάποιους ανθρώπους να βαστάνε δίχτυα και να τα ξεμπλέκουν. Περπάτησαν λίγα μέτρα από το λιμάνι και πήγαν σε κάτι δωμάτια. Μια γυναίκα λιγάκι εύσωμη τους  έδειξε το δικό τους  δωμάτιο, τους  έδωσε τα κλειδιά και απομακρύνθηκε. Αφού τακτοποιηθήκαν, η μητέρα τα πήγε για φαγητό. Κάθισαν σε μια ταβερνούλα που ήταν δίπλα στην θάλασσα.  Απόλαυσαν το φαγητό με την συντροφιά από  τον σαγηνευτικό  ήχο των παφλασμών της θάλασσας.  Μετά τα παιδιά κατέβηκαν στην παραλία να παίξουν. Εκεί είδε για πρώτη φορά η Αννούλα τον Πάρη , ένα παιδί ντροπαλό με ξανθά μαλλιά και καταγάλανα μάτια. Αρχίσαμε να μαζεύουμε πολύχρωμα πετραδάκια της θάλασσας. Έπειτα βρήκαμε ένα  άδειο κουτάκι   της μπύρας, πάμε να μαζέψουμε καβουράκια είπε η Αννούλα στην αδελφή της. Άρχισαν να μαζεύουν καβουράκια από τα βραχάκια που υπήρχαν εκεί κοντά, όταν ξαφνικά η Αννούλα έβαλε τα κλάματα. Τότε ήταν η πρώτη επαφή της με τον Πάρη που ήρθε κοντά της τρέχοντας. Τι έπαθες γιατί κλαις; Με δάγκωσε ένα καβούρι είπε και του έδειξε το κοκκινισμένο ακόμα δαχτυλάκι της. Εκείνος σοβαρός της είπε, άσε να σου μαζέψω εγώ καβουράκια που ξέρω πως να τα πιάνω χωρίς να με δαγκώσουν.

Το κοριτσάκι κοιτούσε προσεκτικά τον Πάρη όση ώρα μάζευε τα καβουράκια της. Ήταν δυο τρία χρόνια μεγαλύτερος της, το σώμα του  ήταν κατάμαυρο από τον ήλιο και τα ξανθά μαλλιά του έκαναν μια όμορφη αντίθεση, ήταν πολύ όμορφο αγόρι και ευγενικό, σκεφτόταν η Αννούλα. Πέρασε αρκετή ώρα και η μητέρα φώναξε τα κορίτσια να φύγουν. Την άλλη μέρα ξανακατέβηκαν στην παραλία, ο Πάρης ήταν πάλι εκεί και έπαιζε με μια μπάλα μόνος του. Μόλις είδε την Αννούλα πήγε κοντά της και της είπε, θέλετε να παίξουμε μπάλα; Ναι απάντησαν και τα δύο κορίτσια και άρχισαν το παιχνίδι. έπαιξαν αρκετά μέχρι που ακούστηκε πάλι η φωνή της μαμάς τους να τις καλεί. Γεια σου Πάρη φεύγουμε, μας φωνάζει η μαμά το απόγευμα πάλι εδώ θα είμαστε του είπαν. Αργά το απογευματάκι φάνηκαν το κορίτσια, ο Πάρης ήταν καθισμένος στην αμμουδιά με άλλα παιδιά και έλεγαν διάφορες ιστορίες. Πλησίασαν τότε  και κάθισαν κοντά τους. Έλεγαν  όμως για δράκουλες και λυκάνθρωπους και η Αννούλα τρόμαξε λιγάκι. Ο Πάρης που το κατάλαβε πήγε κοντά της σαν να ήθελε να της προσφέρει την  προστασίας  του και να μην φοβάται. Της χαμογέλασε και είπε, μην φοβάσαι αυτά τα πλάσματα δεν πρόκειται να έρθουν ποτέ στο νησί μας.

Πέρασαν οι ημέρες και οι διακοπές τελείωσαν, τα κορίτσια έπρεπε να αφήσουν τον όμορφο παράδεισο και να γυρίσουν πίσω στο σπίτι τους. Ο Πάρης εκείνη την ημέρα ήταν αμίλητος και σκεφτικός, κάτι τον βασάνιζε. Το απόγευμα στο λιμάνι περίμεναν στεναχωρημένα τα κορίτσια το πλοίο. Το αγόρι τότε πλησίασε και είπε στην Αννούλα πάρε την διεύθυνση μου να μου στέλνεις κανένα γράμμα να μαθαίνω νέα σας και τις έδωσε ένα χαρτάκι. Όταν ζύγωνε  το πλοίο και έφτασε η ώρα του αποχωρισμού η Αννούλα έδωσε το χεράκι της να χαιρετίσει τον Πάρη.  Είδε τα μάτια του κατακόκκινα και βουρκωμένα και δεν κατάλαβε τι έπαθε. Τι έχεις Πάρη; τον ρώτησε, τίποτα ένα σκουπιδάκι μπήκε στο μάτι μου από το πρωί και με ταλαιπωρεί. Το πλοίο σαλπάρισε σφυρίζοντας και πήρε μαζί του και τα κορίτσια. Η Αννούλα στην αρχή έγραφε τακτικά γράμματα στον Πάρη, μετά αραίωσε. Τον Σεπτέμβριο  άνοιξαν τα σχολεία  και ξέχασε τελείως το αγόρι. Εκείνος έστελνε για πολύ καιρό γράμματα χωρίς να παίρνει απάντηση ποτέ και έτσι σταμάτησε πια να γράφει.

Κατάλαβες τώρα τι μου θύμισες Πωλίνα; το κοριτσάκι ήμουν εγώ και με την δική σου ιστορία μου θύμισες κάτι πολύ όμορφο, τον παιδικό μου έρωτα.   Τότε δεν κατάλαβα πολύ τι ήταν και τρόμαξα με τον πόνο που ένοιωθα μακριά του και έτσι σταμάτησα να γράφω. Θα ήταν πολύ όμορφο να πήγαινα μετά από τόσα χρόνια πίσω και να έβλεπα αυτό το αγόρι. Θέλω να μάθω που είναι και τι κάνει και να του ζητήσω συγνώμη που τον ξέχασα. Η Πωλίνα αισθάνθηκε συγκινημένη για την όμορφη παιδική αγάπη της φίλης της. Θα ρωτήσουμε τον Σπύρο σίγουρα θα τον ξέρει της είπε.  Μήπως θυμάσαι το επίθετο του; Ναι Χαραλάμπου, Πάρης Χαραλάμπου το θυμάμαι καλά. Η Πωλίνα χωρίς να χάσει λεπτό παίρνει τηλέφωνο τον Σπύρο και του λέει στα γρήγορα την ιστορία της Αννούλας. Τα μάτια της φωτίστηκαν όλο χαρά και η Αννούλα σαστισμένη την κοιτάει και προσπαθεί να καταλάβει τι λέει. Ωραία λέει η Πωλίνα μισό να πάρω χαρτί, δώσε μου χαρτί και ένα μολύβι, Άννα σε παρακαλώ. Αφού τελείωσε και έκλεισε το τηλέφωνο της λέει όλο χαρά, στον βρήκα εδώ τον έχω και τις έδωσε το χαρτί. Ο Πάρης είναι ξάδελφος του Σπύρου και αυτή την στιγμή ταξιδεύει. Είναι καπετάνιος και ελεύθερος δεν έχει παντρευτεί να του γράψεις μήπως και σε θυμηθεί της είπε ενθουσιασμένη η Πωλίνα.

Αγαπητέ μου φίλε Πάρη, είμαι το κοριτσάκι που ήρθαμε κάποτε για διακοπές στο νησί σου, η Αννούλα. Δεν ξέρω αν με θυμάσαι μα θέλω να σου ζητήσω ένα μεγάλο συγνώμη που σταμάτησα την αλληλογραφία μαζί σου. Φοβήθηκα όμως με το πρωτόγνωρο και όμορφο συναίσθημά που ένοιωσα τότε και με πονούσε ο χωρισμός μας.  Τότε  έκρινα  ότι έπρεπε  να σταματήσω για να μην αναστατώνομαι.  Τυχαία σήμερα έμαθα  για σένα  και ένιωσα την ανάγκη να σου γράψω και να σου ζητήσω να με συγχωρέσεις. Με αυτά τα λόγια η Αννούλα έδωσε το μήνυμα στον Πάρη. Μετά από πολλές μέρες λαμβάνει απάντηση. Γλυκιά μου Αννούλα το γράμμα σου με χαροποίησε αφάνταστα. Δεν έφυγες ποτέ από το μυαλό μου.  Όλα αυτά τα χρόνια με βασάνιζε η σκέψη μην τυχών έκανα κάτι που σε πείραξε. Έρχομαι σε δυο μήνες στην Ελλάδα και θα χαρώ πολύ να τα πούμε από κοντά. Μαζί μου έχω μια φωτογραφία που είμαστε όλα τα παιδιά μαζί, τότε στην παραλία θυμάσαι; δεν την αποχωρίζομαι ποτέ, είναι η συντροφιά μου.

Πέρασαν οι δύο μήνες και ακολούθησαν και άλλα γράμματα μαζί και τα τηλέφωνα που αντάλλαζαν όρκους αιώνιας αγάπης. Η παιδική σπίθα  του έρωτα,   φούντωσε και έγινε μια μεγάλη φλόγα. Η Αννούλα καθόταν  στην προβλήτα και περίμενε με αγωνία να έρθει το πλοίο που θα της έφερνε τον αγαπημένο της. Όταν το είδε να πλησιάζει η καρδιά της χτυπούσε τρελά. Οι πόρτες άνοιξαν και φάνηκε μέσα στο πλήθος ο πρίγκιπας της. Ήταν το ίδιο όμορφος και γοητευτικός, δεν άλλαξε πολύ. Ρίχτηκαν στην αγκαλιά ο ένας του άλλου χωρίς να μιλάνε. Ο γάμος τους έγινε μέσα σε λίγες μέρες.  Από τότε η Αννούλα και ο Πάρης ζούσαν  κυριολεκτικά σε πελάγη ευτυχίας.  Γιατί στο πέλαγος την πήρε μαζί του και έφυγε μόνο όταν έμεινε έγκυος στο πρώτο τους παιδί.  Έκαναν ένα  ξανθό άγγελο που τον ονόμασαν Βαλεντίνα για να τιμήσουν   τον Έρωτα τους. Και έτσι κυλούσαν τα χρόνια ευτυχισμένοι μέχρι που ο καπετάνιος άφησε την θάλασσα και έζησε κοντά στην οικογένεια του τρισευτιχισμένος. 

Μύριαμ Κ. Ρόδος