Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ


Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένα καλός βασιλιάς που κυβερνούσε το βασίλειο του με σύνεση και σοφία.  Ο βασιλιάς είχε έναν μοναχογιό πολύ διαφορετικό από αυτόν. Ένα βασιλόπουλο πολύ άτακτο και απείθαρχο. Το βασιλόπουλο από μικρό έκανε πολύ ακραία πράγματα. Ο πατέρας του ο βασιλιάς, συχνά τον τιμωρούσε κλείνοντας τον σε ένα μπουντρούμι όταν έκανε κάτι κακό. Αρκετές φορές τον είχε κάνει ρεζίλι με τις σκανταλιές του, παρόλο που ήταν από πίσω του πάντα οι παιδαγωγοί και οι σωματοφύλακες. Αυτός ο μικρός διαβολάκος έβρισκε τον τρόπο να τους ξεγελά, να τους ξεφεύγει και να κάνει τις αταξίες του. Μια φορά για παράδειγμα, μπήκε σε ένα φτωχοκάλυβο που έμενε μια γριούλα. Η γριούλα αναγνώρισε το βασιλόπουλο και χάρηκε  που μπήκε στο σπίτι της. Το βασιλόπουλο ζήτησε από την γιαγιά να παίξουν  και παρακάλεσε την γριούλα να τον αφήσει να την δέσει και να την φιμώσει.  Μόλις τελείωσε το δέσιμο και το φίμωμα, άκουσε τις φωνές των παιδαγωγών που είχαν πάρει χαμπάρι ότι τους το είχε σκάσει πάλι και τον καλούσαν.  Επειδή φοβήθηκε μήπως το κλείσουν στο μπουντρούμι, πήγε κοντά τους χωρίς να τους πει τι είχε κάνει.

Η γριούλα θα πέθαινε αν δεν ερχόταν η εγγονή της να την επισκεφθεί και να την λύσει. Το γεγονός μαθεύτηκε στο βασίλειο και έφτασε και στα αυτιά  του βασιλιά πάτερα του. Ο βασιλιάς καταντράπηκε και ζήτησε συγνώμη από την γιαγιάκα δίνοντας της και χρήματα για να την ανακουφίσει από την φτώχεια της. Για να γλιτώσει ο βασιλιάς  από τους μπελάδες που του έφερνε κάθε τρεις και λίγο ο μικρός γιος του σκέφτηκε να του αγοράσει τα πιο όμορφα παραμύθια και τα πιο ευαίσθητα βιβλία που είχαν γραφτεί και να τον βάλει να τα διαβάσει.  Προς μεγάλη έκπληξη όλων το βασιλόπουλο έπεσε με τα μούτρα στο διάβασμα ξεκινώντας μια καινούρια παραξενιά που με τα χρόνια τον έκανε ένα πολύ καλλιεργημένο και ευαίσθητο άνθρωπο.  

Όταν το βασιλόπουλο έφτασε σε ηλικία γάμου ο πατέρας του άρχισε να του παρουσιάζει διάφορες νέες για νύφες. Αυτός όμως δεν ήθελε καμία. Όποια και να του παρουσίαζαν αυτός της έβρισκε πολλά ψεγάδια.

Πέρασε ο καιρός και ο πατέρας του αρρώστησε και πέθανε. Το βασιλόπουλο έγινε βασιλιάς και ανέλαβε την διακυβέρνηση του βασιλείου. Λίγο μετά που ανέλαβε τον θρόνο μια άλλη παραξενιά τον έπιασε.   Κάθε μέρα εξαφανιζόταν κάποιες ώρες και εμφανιζόταν ξανά το βράδυ. Οι αυλικοί του αναρωτιόταν που εξαφανίζεται και σύντομα άρχισαν να φαντάζονται και να λένε διάφορα γι’ αυτή του την συμπεριφορά.

Μια μέρα γύρισε όλο χαρά και τους ανακοίνωσε ότι θέλει να παντρευτεί την καλή του. Όλοι τότε μέσα στο παλάτι χάρηκαν. Επιτέλους είπαν θα σοβαρευτεί. 

Αύριο τους είπε με ύφος που έλαμπε ο βασιλιάς, θα σας φέρω να γνωρίσετε την γυναίκα που θα παντρευτώ. Προς το παρόν ένα θα σας πω μόνο. Τέτοια καλή κοπέλα δεν υπάρχει άλλη πάνω στη γη.
Την επομένη άρχισε στο παλάτι μια μεγάλη ετοιμασία, για να υποδεχτούν την μέλλουσα βασίλισσα. Τα γουρουνόπουλα και τα κατσίκια είχαν την τιμητική τους, οι σούβλες στην αυλή του παλατιού ήταν αρκετές. Όλος ο τόπος μοσχομύριζε από τα ψητά, όλη η πόλη ήταν καλεσμένη στην χαρά του βασιλιά.
Και επιτέλους έφτασε η μεγάλη στιγμή που θα αποκάλυπτε την γυναίκα της ζωής του. Όταν μαζεύτηκαν όλοι, ο βασιλιάς σηκώθηκε και είπε έφτασε η στιγμή να σας παρουσιάσω την αγαπημένη μου. Έτσι πήγε στην πόρτα την ανοίγει και φωνάζει, Μελάγια μου, καλή μου έλα μέσα. Τότε με το που εμφανίστηκε η Μελάγια έντρομοι οι προσκεκλημένοι άρχισαν να στριμώχνονται στην απέναντι πλευρά της αίθουσας. Ο βασιλιάς τότε άρχισε να φωνάζει θυμωμένα, τι πάθατε γιατί προσπαθείτε να φυλαχτείτε; την γυναίκα μου φοβάστε; και την αγκάλιασε τρυφερά. Έλα αγαπημένη μου της λέει δεν σε ξέρουν μα δεν καταλαβαίνω γιατί σε φοβούνται! Τότε ο πιο κοντινός του αυλικός του λέει, μα βασιλιά μου αυτή είναι μια πολική αρκούδα. Ο βασιλιάς θυμωμένος του λέει, είναι η μέλλουσα σύζυγος μου ανόητε αυλικέ και μάθε ότι έχει στα σπλάχνα της το παιδί μου. Ο αυλικός όπως και όλοι μέσα στο παλάτι τα είχαν χάσει, μα πως είναι δυνατόν; Ψιθύριζαν κοιτώντας ο ένας τον άλλον με μάτια γεμάτα έκπληξη. 

Τις επόμενες μέρες όλοι άρχισαν να μιλάνε κρυφά και να λένε ότι ο βασιλιάς τα έχει χαμένα, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Ο πανικός όμως είχε σταματήσει, καθώς έβλεπαν ότι τίποτα άλλο δεν πήγαινε στραβά και την αρκούδα ήσυχη να κάθεται στο πλάι του βασιλιά.
Πέρασαν οι μήνες και η βασίλισσα αρκούδα γέννησε ένα κοριτσάκι. Ο βασιλιάς ξετρελαμένος έκανε ένα γλέντι που κράτησε πέντε μέρες. Την πέμπτη ημέρα φώναξε τον λαό του για να του δείξει την μοναχοκόρη του. Όλοι ήταν περίεργοι να δουν πως θα ήταν αυτό το πλάσμα που γεννήθηκε από μια τόσο παράξενη ένωση.

Και επιτέλους έφτασε η στιγμή που θα τελείωνε η αγωνία τους. Ο βασιλιάς βγήκε με το μωρό σκεπασμένο σε μια μεταξένια κουβέρτα. Φαινόταν πολύ περήφανος και ευτυχισμένος. Όλων η ανάσα κόπηκε και περίμεναν με μεγάλη αγωνία να δουν ένα τέρας. Και να ο Βασιλιάς επιτέλους ξεσκεπάζει το μωρό με μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια. Νεκρική σιγή επικρατούσε από την μεγάλη αγωνία και να! ξαφνικά ακούστηκε ένα μεγάλο επιφώνημα από όλους μαζί ΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!! Μα αυτό είναι θαύμα! δεν μπορεί να συμβαίνει στ' αλήθεια, πως γίνεται εξηγήστε μας, βασιλιά μου θα τρελαθούμε, αυτό είναι ένα αληθινό μωρό και μάλιστα πανέμορφο. 

Ο βασιλιάς τότε φώναξε δυνατά Μελάγια έλα έξω και τότε έρχεται κοντά του μια πανέμορφη κοπέλα, τέτοια ομορφιά δεν είχαν ξαναδεί. Οι άνθρωποι τα έχασαν δεν μπορούσαν να καταλάβουν τί έγινε, ο ένας κοιτούσε τον άλλο χωρίς να καταλαβαίνει τίποτα. Ο βασιλιάς γέλασε σαν κατάλαβε ότι όλοι είχαν την ίδια απορία. Που ήταν η αρκούδα και ποιά ήταν αυτή η πανέμορφη κοπέλα;

Ο βασιλιάς σήκωσε τα χέρια και λέει με τρεμάμενη φωνή από συγκίνηση, αγαπητέ λαέ να η βασίλισσα σας αυτή είναι. Μια κακιά μάγισσα που είχε ζηλέψει την ομορφιά της την μεταμόρφωσε σε πολική αρκούδα και τα μάγια θα λυνόντουσαν μόνο με την αγάπη και την μητρότητα. Εγώ λοιπόν μπόρεσα να διακρίνω κάτω από την άθλια μεταμόρφωση της ότι από μέσα κρυβόταν μια όμορφη και ευγενική ύπαρξη, και όπως βλέπετε δεν γελάστηκα. 
Ο κόσμος τότε άρχισε να ζητωκραυγάζει και να φωνάζει χαρούμενα, καλώς όρισες βασίλισσα μας. Και έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!

Μύριαμ Κ. Ρόδος

2 σχόλια:

Konstantinos είπε...

ΜΥΡΙΑΜ,ΕΙΝΑΙ Η ΤΡΙΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ..ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΘΑ ΠΕΤΥΧΕΙ.....
ΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΒΟΛΙΚΟ ΣΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ ΔΙΔΑΓΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ,ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΛΙΓΟΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΡΑΣΕΙΣ,ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΦΗΜΕΡΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ..ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ,ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ..ΕΙΣΑΙ ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ,ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΕΝΝΑ,ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΔΑΣΚΑΛΑ,ΕΝΑΣ ΧΡΥΣΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ..ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ - ΓΙ'ΑΥΤΟ ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ - ΟΤΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΛΟ,ΘΑ ΠΙΑΣΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΟΥ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μύριαμ είπε...

Σ΄ευχαρισστώ παρα πολύ Κωνσταντίνε. Σίγουρα όλα τα παραμυθάκια όσο αθώα κι αν είναι, περνάνε κάποια μηνύματα κι εσύ οπως βλέπω τα καταλαβαίνεις πάντα.